Αν ένα επίθετο δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στο όνομα του Τζίμη Πολιούδη, αυτό είναι σίγουρα το ανενεργός. Ο Τζίμης εδώ και κάποια χρόνια «τρέχει» σε δύο ταχύτητες. Από τη μία, έχει το ελληνόφωνο dance/synth-punk project Mazoha, και από την άλλη, υπάρχει το alter ego του, The Vagina Lips. Σαφώς και οι περισσότεροι τον ξέρετε ως Mazoha, καθώς τα τελευταία δύο χρόνια περίπου σαρώνει με τις διαδοχικές κυκλοφορίες EP και album, και τις συνεχόμενες live εμφανίσεις του, που αποκλείεται να μην έχετε πετύχει κάπου. Ευτυχώς, όμως, φαίνεται πως δεν ξέχασε όλη αυτήν την περίοδο τον Vagina Lips εαυτό του και επέστρεψε μετά από δυόμιση χρόνια απουσίας με τον ολοκαίνουριο δίσκο Negative Feelings.
Μετά από μια περιπετειώδη δημιουργική διαδικασία, καθώς τα αρχεία χάθηκαν από τον υπολογιστή του υπό άγνωστες συνθήκες και αναγκάστηκε να τα γράψει όλα από την αρχή, το Negative Feelings κυκλοφορεί επισήμως ως ο διάδοχος του Outsider Forever. Οι γνώριμες dreamy, shoegaze, indie μελωδίες επιστρέφουν και μας κάνουν -ώς ένα βαθμό- να αναπολήσουμε τις στιγμές της πρώτης γνωριμίας μας μαζί του το 2018, όταν βάζαμε σε επανάληψη και τραγουδούσαμε το “Boy June”. Και λέω ως ένα βαθμό, διότι είναι αλήθεια πως αυτό το “feeling” που έβγαζαν τραγούδια όπως αυτό και το “This is a Good Life”, ή και τα “Forever blue” και “Disease” με τα εθιστικά σόλο κιθάρας από παλαιότερες κυκλοφορίες, δεν το νιώθω με το πρώτο άκουσμα. Το album Generation Y μέχρι σήμερα θα αποτελεί το magnum opus του Vagina Lips για μένα, φέρνοντας στη δεύτερη θέση το Outsider Forever. Απλά κάπου μέσα σε αυτά τα χρόνια απουσίας, ο απόηχος που άφησε τελικά ο Mazoha στον Vagina Lips ίσως να είναι μεγαλύτερος από αυτόν που θα ήθελα.
Παρ’ όλα αυτά, δεν κρύβω πως ο δίσκος παίζει σε επανάληψη όλον αυτόν τον καιρό. Ίσως τελικά να έχει «παίξει» πιο ύπουλα ο Τζίμης και από εκεί που δεν το περιμένεις το Negative Feelings να φωλιάσει για τα καλά μέσα σου. Σίγουρα κάποιος θα περάσει ωραία με τα κομμάτια του album, καθώς περιλαμβάνει τόσο κάποια πιο ήσυχα, μελωδικά και νοσταλγικά, όπως το “Intentions”, που ξεχωρίζει και συνθετικά αλλά και στιχουργικά, ιδανικό για Κυριακές, όσο και πιο δυναμικά και νευρωτικά, έτοιμα για χορό, όπως το “Braindead”, το “Tombstone” και το “Another Hit”. “You know my intentions, Running out of patience / Let me get off the train, I wanna leave no trace, Fuck the human race”, εξωτερίκευση εσωτερικού κόσμου σε πρώτο πλάνο για μία ακόμη φορά και αγνά συναισθήματα κατακλύζουν το album.
Ο Vagina Lips ομολογουμένως μας είχε λείψει και είναι περίεργο να μην έχει κεντρίσει ακόμη στο βαθμό που του αναλογεί το ενδιαφέρον του εγχώριου κοινού της συγκεκριμένης σκηνής. Με σταθερούς οπαδούς όμως, ελπίζουμε ο Τζίμης να συνεχίσει να γράφει indie τραγούδια με περίσσεια ευκολία και να πραγματοποιεί live σε γεμάτα venues. Η συναυλιακή επάνοδος του Vagina lips στην πρωτεύουσα είναι η μόνη μας επιθυμία πλέον.
