Το one-man project του Τζίμη Πολιούδη ως MAZOHA, επέστρεψε έναν χρόνο μετά την επιτυχία του τελευταίου album ΠΡΤΘΛΤΣ, και μας χαρίζει ένα EP που ονομάζεται Βεντάλιες και Σιδερογροθιές μέσω της Inner Ear. Τον Οκτώβριο που λέτε, καθόταν ο Τζίμης σπίτι και με μια κιθάρα, ένα μπαγλαμαδάκι και μια μελλόντικα έγραψε και ηχογράφησε πέντε κομμάτια που κινητοποιούν για μια ακόμη φορά όλα τα συναισθήματα που κρύβονται στα ενδόμυχα της ψυχής μας.
Έπειτα από κάθε ακρόαση τραγουδιών του MAZOHA, η φράση που πρωτοξεστομίζω είναι «Αχ βρε Τζίμη…». Και προέρχεται από ένα άτομο σαν εμένα, το οποίο αρχικά ήρθε σε επαφή με την αγγλόφωνη δισκογραφία του ως Vagina Lips και γενικά δυσκολεύεται να συνδεθεί με ελληνόφωνα κομμάτια και συνθέσεις. Επομένως, η χαρά που νιώθω κάθε φορά που σιγοτραγουδάω στίχους μέσα στη μέρα στα ελληνικά είναι μεγάλη. Στα του συγκεκριμένου EP, πάλι κατάφερε να αποτυπώσει σκέψεις, συναισθήματα, όνειρα, ελπίδες, με ένα τρόπο που φαντάζει τόσο απλός και εύκολος. Βεντάλιες που κουνιούνται με χαλαρό ρυθμό και δίνουν μια ανάσα ζωής και σιδηρογροθιές που σε χτυπάνε στην καρδιά και στην ψυχή.
Το “Τελευταίο Βράδυ της Γης” έχει από τις πιο όμορφα νοσταλγικές μελωδίες με στίχους γεμάτους αλήθεια (”Δεν υπάρχουν οδηγοί πως να ζήσεις τη ζωή, άστη απλά να κυλήσει”), μια ερωτική και διασκευασμένη “Άνοιξη” της Σοφίας Βόσσου και του Ανδρέα Μικρούτσικου, που δεν ξέραμε ότι θέλαμε, για να περάσουμε στις ”Φρίκες”, που μας κλέβουν την ζωή και μας κάνουν να βλέπουμε κροκόδειλους στους δρόμους. ”Της πόλης το χρώμα καμμένα λαμπιόνια, υπάρχουμε ακόμα, αντέχουμε ακόμα” τραγουδάμε στα ”Γενέθλια” και ”Κάπου Στη Μέση Του Πουθενά” ευχόμαστε να ξαναβρεθούμε για να σώσουμε την ελάχιστη ελπίδα που κρύβουμε μέσα μας.
Τον τελευταίο χρόνο με τον ΠΡΤΘΛΤΣ, το κοινό του μεγάλωσε με πολύ γρήγορους ρυθμούς και τον αγκάλιασε ακόμη περισσότερο, στηρίζοντας κάθε live εμφάνιση που πραγματοποίησε. Έχει δημιουργήσει μια πολύ ωραία «φάση» ως MAZOHA που αγγίζει πολλούς από εμάς για διάφορους λόγους. Ευχόμαστε να συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό και ως Vagina Lips που μας έλειψε αρκετά είναι η αλήθεια.