Πώς μπορεί μία μπάντα που δεν της έχεις δώσει την πρέπουσα σημασία τόσα χρόνια, να σε κερδίσει με μία live εμφάνιση στο πυρακτωμένο Gagarin 205; Ή με άλλα λόγια, πως με αποστόμωσαν οι Soen την Παρασκευή που μας πέρασε.
Ανταπόκριση: Άρης Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Σπύρος Φατούρος (Soen) & Αναστασία Παπαδάκη (Michael Krumins)
Η μικρή καθυστέρηση στην ώρα έναρξης και η διόλου ευκαταφρόνητη ουρά στην είσοδο μου έδωσε την ευκαιρία να χαζέψω λίγο το αρκετά ετερόκλητο κοινό, το οποίο την ώρα που έφτασα γέμιζε με ταχύ ρυθμό τον κύριο χώρο αλλά και τον εξώστη του Gagarin 205. Με τον κόσμο ακόμα να μπαίνει, ο Μιχάλης Κρουμινάκης, όπως αποσπασματικά μας (ξανά)συστήθηκε, καθώς μας διηγούταν με ενθουσιασμό τις (πολλές) εμπειρίες του από τη χώρα μας, έκανε την αρχή.
Ο Michael Krumins λοιπόν, των Green Carnation, ήταν το ορεκτικό της βραδιάς. Με το βιρτουόζικο παίξιμο της ακουστικής του κιθάρας μας παρουσίασε μερικά ακυκλοφόρητα κομμάτια, με πολλές latin και μεσοανατολίτικες αναφορές. Πρόσχαρος και επικοινωνιακός κράτησε το ενδιαφέρον μικρού (δυστυχώς) μέρους του κοινού, αφού η πλειοψηφία των Ούννων είχαν σχηματίσει καφενειακά πηγαδάκια γκαρίζοντας λες και έβλεπαν μπάλα και πολλοί από αυτούς με γυρισμένη πλάτη στη σκηνή. Δε συνεχίζω γιατί θα με κόψει ο admin. Μας ευχαρίστησε και αποχώρησε, παρακολουθώντας την εμφάνιση των Soen μπαινοβγαίνοντας στο φουαγιέ αλλά και έξω από το μαγαζί συζητώντας με fans.
Οι Soen καταχειροκροτούμενοι ανέβηκαν στη σκηνή μετά το απαραίτητο διάλειμμα για το change over, με τον (τρελό καραφλό κατά το γηπεδικό σύνθημα) Joel Ekelöf να ξεσηκώνει τον κόσμο με το που εμφανίστηκε μερικά δευτερόλεπτα αργότερα από τους υπόλοιπους. Με τις εξτρά πετσέτες που ζήτησε η μπάντα, να καταφτάνουν τελευταία στιγμή, οι Soen έδωσαν την εκκίνηση σε μία βραδιά ιδανική για κάθε concert goer. Σεβαστού μεγέθους playlist, εξαιρετική απόδοση από όλη την μπάντα, επικοινωνία με το κοινό, επαγγελματισμός. Βρέθηκα να χειροκροτώ μία μπάντα που κέρδιζε το θαυμασμό μου, κομμάτι με το κομμάτι. Και προσθέστε σε όλα αυτά πως επρόκειτο για την 31η από τις 32 συναυλίες από αρχές Μάρτη, αν δεν κάνω λάθος, σε Κεντρική και Νότια Αμερική και Ευρώπη και με πολύ άσχημες συνθήκες λόγω αφόρητης ζέστης.
Τα δύο τους τελευταία εξαιρετικά albums Imperial (2021) και Lotus (2019) είχαν προφανώς τη μερίδα του λέοντος στο setlist (από 6 κομμάτια, σύνολο 12 από τα 15 συνολικά) με τον κόσμο να τραγουδάει και να χειροκροτεί ασταμάτητα. Αυτό το (τύπου) prog metal με τα πολύ catchy κομμάτια, είναι αποτέλεσμα του εξαιρετικού songwriting αλλά και του πόσο καλοί είναι ως παίκτες ο καθένας ξεχωριστά στο όργανό του, με τον καλοντυμένο και φυσικά φωνάρα και με το χάρισμα του frontman Joel Ekelöf να παίρνει το μεγαλύτερο χειροκρότημα και λόγω θέσης. Κλειδιά της μπάντας προφανώς ο Cody Lee Ford (κιθάρα) αλλά και το εργαλείο πίσω από το drum kit Martín López ο οποίος έχει κολλήσει και ένσημα σε Opeth και Amon Amarth, βεβαίως-βεβαίως. Πραγματικά δεν περίμενα να περάσω τόσο καλά. Κύριοι να ξαναπεράσετε από τα μέρη μας. Εξαιρετικοί.