Πριν λίγες ημέρες, στο αφιέρωμα του “Mezmerize”, ανέφερα ότι οι System of a Down είναι μία “μπάντα αρένας” και πως ελάχιστοι συνάδελφοί τους το κατάφεραν αυτό τα τελευταία 20 χρόνια. Όταν το έγραφα προφανώς και είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου τους Slipknot. Οι εννέα μασκοφορεμένοι ανήκουν σε εκείνους τους εκλεκτούς που γεμίζουν στάδια και αφήνουν μόνο ερείπια στις συναυλίες – υπερπαραγωγές που πραγματοποιούν.
Η αποπνικτική ατμόσφαιρα της Iowa και οι άθλιες συνθήκες ζωής που βίωναν, τους τροφοδότησαν με τόση αγανάκτηση που η έκφραση και η εκτόνωση μέσω της μουσικής ήταν μονόδρομος. Από το αρρωστημένο ντεμπούτο τους κιόλας, έδειξαν πώς το μέλλον τους ανήκει. Και έτσι έγινε. Πολύ γρήγορα κατάφεραν να ξεφύγουν από το “τσουβάλιασμα” του nu metal, δημιουργώντας τον προσωπικό τους ήχο και γράφοντας την δική τους ιστορία στην metal σκηνή.
Το πιο κομβικό album των Slipknot κυκλοφόρησε σαν σήμερα πριν από 16 ολόκληρα χρόνια και το όνομα αυτού: “Vol 3.: (The Subliminal Verses)”. Το βάρος που είχε να σηκώσει ήταν τεράστιο, αφού ο προκάτοχός του είχε αγγίξει ήδη την κορυφή. Για κάποιους ήταν ο δίσκος που το συγκρότημα φλώρεψε και “έπαθε” Stone Sour, ενώ για κάποιους άλλους ήταν η επιβεβαίωση ότι πρόκειται για μία από τις σπουδαιότερες μπάντες των 00’s. Ο χρόνος, όμως, δικαίωσε τους δεύτερους. Είναι ένα album που περιλαμβάνει μερικά από τα πιο κλασικά κομμάτια των Slipknot και επισφράγισε την μουσική τους εξέλιξη.
Τα πράγματα εδώ ήταν διαφορετικά. Η κτηνωδία του “Iowa” είχε περιοριστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και η μπάντα είχε ξεθυμάνει. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν έχασαν την μουσική τους ταυτότητα. Όπως είχε δηλώσει τότε και ο Shawn Crahan (“Clown”): ο πρώτος δίσκος είχε πολύ πλάκα, ο δεύτερος ήταν σα να λέγαμε “πεθαίνουμε εδώ πέρα” και ο τρίτος ήταν μία διαδικασία ανάρρωσης. Και πράγματι, αυτό το τελευταίο το περάσανε και στον ακροατή. Το τοπίο είχε αρχίσει να καθαρίζει, οι ακουστικές κιθάρες εμφανίστηκαν και ο Corey, που ακόμα πάλευε με τους δαίμονές του (βλέπε αλκοόλ), έδειξε και την ευαίσθητη πλευρά του, πέρα από το μίσος. Μία απλή ακρόαση στην κατάθεση ψυχής στο “Circle”, το οποίο έχει γραφτεί για τον πατέρα του που γνώρισε 30 χρονών, αρκεί για να καταλάβεις.
Από το εναρκτήριο “Prelude 3.0” ήξερες ότι οι Slipknot ψάχνανε για κάτι άλλο. Ήθελαν να πειραματιστούν και τους βγήκε. Δεν χρησιμοποίησαν κάποιο ολιγόλεπτο αρρωστημένο intro, όπως έκαναν στις δύο προηγούμενες δουλειές τους. Ξεκίνησαν με μία ολοκληρωμένη σύνθεση, αρκετά σκοτεινή και γεμάτη ατμόσφαιρα. Ανάμεσα στα 14 κομμάτια θα συναντήσεις και την επιθετικότητα, αλλά και την μελωδία. Ωρίμασαν, τόλμησαν και εξελίχθηκαν, όπως ακριβώς κάνουν οι μεγάλες μπάντες. Και για να το κάνω ακόμα πιο λιανά, πέτυχαν αυτό που έκαναν και οι Metallica στο “Black Album”. Το “Vol 3.: (The Subliminal Verses)” μπορεί να μην είναι ο καλύτερος δίσκος των Slipknot, σίγουρα όμως είναι αυτός που τους πήγε ένα μεγάλο βήμα παραπέρα.
Tracklist: Prelude 3.0, The Blister Exists, Three Nil, Duality, Opium of the People, Circle, Welcome, Vermilion, Pulse of the Maggots, Before I Forget, Vermilion Pt. 2, The Nameless, The Virus of Life, Danger – Keep Away
TOP 5:
The Blister Exists: “One, two, three! Drop it!” ουρλιάζει ο Corey και το headbanging γίνεται αναπόφευκτο. Σε κομμάτια όπως αυτό εδώ, φαίνεται η απίστευτη δουλειά που έκανε στην παραγωγή ο Rick Rubin. Οι στίχοι αναφέρονται στο ότι οι άνθρωποι πολλές φορές δεν δίνουν δεκάρα για τίποτα και πως όσο και να προσπαθείς να δείξεις ποιος είσαι, αυτοί θα συνεχίζουν να σε χαρακτηρίζουν με τον ίδιο τρόπο.
Duality: Αλήθεια, πόσοι από τη νέα γενιά ξεκίνησαν να ακούνε metal χάρη σε αυτό το κομμάτι; Αποτελεί το πρώτο single του δίσκου και ένα από τα μεγαλύτερα hit που έχουν γράψει οι Slipknot. Σύμφωνα με τον Corey η θεματολογία έχει να κάνει με τις σοβαρές αποφάσεις που πρέπει να πάρεις στην φάση της ζωής σου που νιώθεις χαμένος. Αποφάσεις που σου προκαλούν πονοκέφαλο και πολλές φορές δεν θες να πάρεις, αλλά είσαι αναγκασμένος λόγω συνθηκών. (fun fact: Η Roadrunner έδωσε 50.000 δολάρια στον ιδιοκτήτη του σπιτιού που γυρίστηκε το video clip για τις ζημιές που προκλήθηκαν.)
Before I Forget: Το τρίτο single που κυκλοφόρησε μέσα από τον δίσκο και το πιο επιτυχημένο κομμάτι των Slipknot, αφού έχει κερδίσει βραβείο Grammy και έχει συμπεριληφθεί σε αμέτρητες λίστες με τα κορυφαία της δεκαετίας των 00’s. Οι στίχοι του δεν έχουν να κάνουν με κάποιο προσωπικό βίωμα του Corey. Σύμφωνα με τον frontman, αναφέρονται στην ανθρώπινη φύση, αλλά ο καθένας μπορεί να τους εκλάβει όπως επιθυμεί. (trivia: Τα “μπλιμπλίκια” που ακούγονται στο τέλος είναι σήματα Μορς που σχηματίζουν την λέξη: Slipknot.)
The Nameless: Η μεγάλη προσωπική αδυναμία, μιας και ήταν το πρώτο κομμάτι Slipknot που άκουσα και με έκανε να μπω στον κόσμο τους. Οι εναλλαγές επιθετικότητας – ηρεμίας παίζουν με το μυαλό του ακροατή. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία αρρωστημένη ιστορία σχέσης, όπου ο άντρας δείχνει την “αγάπη” στην σύντροφό του αναγκάζοντάς την να είναι υποτακτική. Απλά νιώστε πόσο πειστικά λέει τον στίχο “you’re mine” ο Corey. (Trivia: Το video clip είναι γυρισμένο σε live στην Βενεζουέλα.)
Three Nil: Δύσκολη επιλογή αυτή. Ήμουν ανάμεσα στο επιτυχημένο “Vermilion” και αυτό εδώ. Νικητής στο νήμα, όμως, το “Three Nil” και ο λόγος είναι ότι πρόκειται για το μοναδικό κομμάτι του δίσκου που θα μπορούσε να βρίσκεται στο “Iowa”. Με διαφορά η πιο ωμή σύνθεση του “Vol. 3 (The Subliminal Verses). Blast beats και riffs σε απευθείας σύνδεση με το death metal. Highlight εδώ η στιχάρα: “The only reason that you love me is I’m hated by all”.