Είναι δύσκολο να χωρέσεις σε μερικές λέξεις την σπουδαιότητα των System of a Down. Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις; Μιλάμε για μία μπάντα που έχει φέρει (και θα φέρει) κάμποσες νέες φουρνιές στον σκληρό ήχο. Απλά, σκεφτείτε πόσοι πιτσιρικάδες έχουν μπει στον κόσμο της rock/metal και ψάχτηκαν περεταίρω, εξαιτίας του αριστουργηματικού “Toxicity”. Είτε σου αρέσουν, είτε βγάζεις σπυριά με την μουσική τους, δεν γίνεται να μην παραδεχτείς ότι πρόκειται για ένα τεράστιο όνομα. Οι αριθμοί άλλωστε μιλάνε από μόνοι τους. Έχουν πουλήσει εκατομμύρια δίσκους ανά τον κόσμο και είναι αυτό που λέμε “μπάντα αρένας”, κάτι που ελάχιστοι συνάδελφοί τους το κατάφεραν την τελευταία εικοσαετία.
Η συνταγή αυτής της επιτυχίας διαιρείται δια του τέσσερα. Ένας μόνιμα μαστουρωμένος μπασίστας, ένας drummer που όση μελέτη ρίχνει στα τύμπανα, άλλη τόση ρίχνει στην τεράστια συλλογή του με comics, ένας παλαβιάρης κιθαρίστας που έχει την ικανότητα το πιο απλό riff να το σφηνώνει απευθείας στο μυαλό του ακροατή και ένας αυτοδίδακτος frontman που κάνει ότι γουστάρει με την φωνή του. Αυτοί οι αλάνθαστοι Αρμένιοι έχουν καταφέρει το απόλυτο. Πέντε albums και τα πέντε έπιασαν κορυφές. Ακόμα και το “Steal This Album” που περιλαμβάνει τα “αποφάγια” του “Toxicity” είναι δισκάρα. Δυστυχώς, όμως, από ό,τι φαίνεται αυτές οι μέρες πέρασαν. Καινούργια μουσική από αυτούς τους τύπους δεν θα ξανά ακούσουμε, τουλάχιστον στο κοντινό μέλλον. Εντάξει, δεν λέω καλές οι προσωπικές δουλειές του Tankian, ακόμα καλύτερες εκείνες του Malakian, αλλά νιώθεις ότι κάτι λείπει. Αυτή η παράνοια του ενός, που συμπληρώνει τον άλλον. Μιας και χαΐρι, λοιπόν, δεν βλέπουμε ας ανατρέξουμε 15 χρόνια πίσω και ας θυμηθούμε το εξαιρετικό “Mezmerize”, με την παραγωγάρα του θεού Rick Rubin.
Τα “Mezmerize” και “Hypnotize” ουσιαστικά ηχογραφήθηκαν την ίδια χρονική περίοδο και ας κυκλοφόρησαν με έξι μήνες διαφορά. Σα να λέμε Load – Reload ένα πράγμα. Κατά την δημιουργία τους, οι S.O.A.D δεν περνούσαν και την καλύτερη φάση της καριέρας τους. Ο Serj Tankian δεν ήταν ιδιαίτερα ψημένος για να μπει στο studio και οι λόγοι από ό,τι φαίνεται ήταν δύο: άνιση μοιρασιά εσόδων και διαφορές στην διαδικασία σύνθεσης. Αποτέλεσμα αυτού ήταν το μεγαλύτερο βάρος να το πάρει στις πλάτες του ο Daron Malakian. Όχι μόνο στην μουσική, που την έγραψε σχεδόν μόνος του, αλλά και στα φωνητικά. Στο “Mezmerize” ο Daron ακούγεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είτε σαν δεύτερα φωνητικά, είτε σαν κύρια. Αλλά ακόμα και έτσι τα κατάφεραν περίφημα. Ακόμα και με τις μηχανές στην μεσαία ταχύτητα γέννησαν ένα album που έλαβε διθυραμβικές κριτικές από γραφιάδες και κοινό και φιγουράρισε στην πρώτη θέση των charts σε πάνω από δέκα χώρες. Χωρίς καν να δώσουν το 100% κατάφεραν με άνεση να παραμείνουν στην κορυφή, την οποία είχαν ήδη “καβατζώσει” με το “Toxicity”.
Track by Track:
- Soldier Side – Intro: Calm before the storm. Ο δίσκος ξεκινάει με το χαλαρό intro του “Soldier Side”, το οποίο ολοκληρώνεται στο “Hypnotize”, 23 τραγούδια μετά. Είναι μόλις ένα λεπτό και προσθέτει μία ευαίσθητη πινελιά στην τρέλα που ακολουθεί.
- B.Y.O.B.: Το πρώτο single που έμελλε να αποτελέσει και το μεγάλο hit του δίσκου. Πρόκειται για ένα αντιπολεμικό κομμάτι, με τα ακρωνύμιά του να σημαίνουν “bring your own bombs”, αντί για “bring your own booze”, με τους System να αναφέρονται, φυσικά, στον πόλεμο που έκαναν οι Αμερικάνοι στο Ιράκ.
- Revenga: Μία ιστορία εκδίκησης για τον χαμό ενός αγέννητου μωρού που θα του δινόταν το όνομα, Clementine. Αναφέρεται σε μία έκτρωση που πραγματοποιήθηκε χωρίς την θέληση του πατέρα. Ουσιαστικά η εκδίκηση που επιζητάει ο πατέρας είναι οι ενοχές και η λύπη που θα νιώσει στο μέλλον η “υπεύθυνη”.
- Cigaro: Όταν υπάρχουν στίχοι όπως: “my cock is much bigger than yours” και “my shit stinks much better than yours”, γνωρίζεις ήδη ότι έχεις να κάνει με ένα μικρό έπος. Εδώ οι S.O.A.D χλευάζουν το υπεράνω υφάκι των πολιτικών/αφεντικών, οι οποίοι κάθονται πίσω από τα γραφεία τους και προσπαθούν να αποδείξουν την υπεροχή τους. Μόνο αυτή η τετράδα μπορεί να γράψει κομμάτι με τέτοια lyrics και να ακούγεται τόσο διασκεδαστικό.
- Radio/Video: Θες rock; Πάρε το. Θες metal; Το χεις. Θες και reggae; Στο δίνουν και αυτό. 3 σε 1 νοικοκυρεμένα, όπως μόνο οι System ξέρουν να κάνουν. Το κομμάτι αυτό είναι αφιερωμένο στα μέλη που αποχώρησαν στα πρώτα χρόνια, όταν ακόμα λεγόντουσαν SOIL. Τα μέλη αυτά εγκατέλειψαν το όραμα της μπάντας γιατί πίστευαν ότι δεν υπάρχει ελπίδα να πετύχουν. “Hey man, look at me rocking out, I’m on the radio/hey man, look at me rocking out, I’m on the video”…Είδες πως τα φέρνει η άτιμη η ζωή;
- This Cocaine Makes Me Feel Like I’m On This Song: Όπως μαρτυράει ο τίτλος-σιδηρόδρομος, το κομμάτι αναφέρεται στην κοκαΐνη. Πιο συγκεκριμένα στην “αντίθεση” που κρύβεται πίσω από αυτήν. Από την μία σε στέλνει στα ουράνια και από την άλλη μπορεί να σε σκοτώσει. Πάντως, η παρανοϊκή ερμηνεία του Tankian εδώ είναι κάπως “ύποπτη”, για να είναι νηφάλια.
- Violent Pornography: Το πιο χορευτικό και catchy κομμάτι του δίσκου, το οποίο ο Kirk Hammett θεωρεί ένα από τα καλύτερα εκείνης της δεκαετίας. Οι στίχοι του δεν χρειάζονται και πολλή μελέτη για να καταλάβεις σε τι αναφέρονται. Κατηγορούν ευθέως την τηλεόραση ότι είναι ένα άχρηστο μέσο που κάνει μόνο πλύση εγκεφάλου και πολύ σωστά προτρέπουν τον κόσμο να την κλείσουν.
- Question!: Το δεύτερο single του “Mezmerize” και ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ οι S.O.A.D. Εδώ το συγκρότημα καταπιάνεται με ένα πιο βαθύ ζήτημα. Οι στίχοι έχουν να κάνουν με το αιώνιο άλυτο ερώτημα: Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Μία ενδιαφέρουσα θεματολογία που παίρνει σάρκα και οστά στο πολύ όμορφο video clip, το οποίο σκέφτηκε ο μπασίστας της μπάντας, Shavo Odadjian.
- Sad Statue: Στο επαναστατικό πνεύμα του “Fuck the System” έρχεται το “Sad Statue”, υψώνοντας κωλοδάχτυλο στην αμερικάνικη κυβέρνηση. Το “άγαλμα” που αναφέρεται δεν είναι άλλο από το άγαλμα της ελευθερίας, το οποίο λυπάται γιατί, όσο οι άνθρωποι χάνουν χρόνο με το να μαλώνουν μεταξύ τους, οι πολιτικοί τους κλέβουν όλα τα δικαιώματα.
- Oldschool Hollywood: Μουσικά το πιο “διαφορετικό” κομμάτι που περιλαμβάνει ο δίσκος. Όπως έχει δηλώσει ο δημιουργός του, Daron Malakian, πρόκειται για μία σύνθεση που την εμπνεύστηκε όταν γύρισε σπίτι μετά από ένα παιχνίδι baseball, μαζί με τους Tony Danza και Frankie Avalon, που αναφέρονται στους στίχους.
- Lost In Hollywood: Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ιδανικότερο κλείσιμο, πέρα από αυτήν εδώ την δυναμική μπαλάντα. Εδώ περιγράφεται ο κίνδυνος που κρύβεται πολλές φορές πίσω από την αναγνωρισιμότητα κάποιου ηθοποιού ή τραγουδιστή. Το κακό πρόσωπο του Hollywood που αδειάζει και καταστρέφει ζωές, μετατρέποντας κανονικούς ανθρώπους σε εντελώς ψεύτικους, για χάρη της δόξας.