Το περασμένο Σάββατο κατευθύνθηκα προς το Temple για το live των θρυλικών Zeke. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω μεγάλη επαφή με το είδος, αλλά φτάνοντας στο χώρο κατάλαβα από την προσέλευση του κόσμου ότι πρόκειται για μια συναυλία που περίμεναν πολλοί εδώ και καιρό.
Ανταπόκριση / Φωτογραφίες: Αργύρης Λιόσης (περισσότερες εδώ)
Πρώτη στη σκηνή ανέβηκαν οι Πατρινοί 32 Bastards. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους και την άτυχη στιγμή κατά τη διάρκεια του πρώτου τραγουδιού (σπάσιμο χορδής), έδειχναν αρκετά άνετοι πάνω στη σκηνή. Το υλικό τους ήταν μια μίξη rock ‘n’ roll και punk, με τις συνθέσεις τους να μην με ενθουσιάζουν αρκετά. Παρ’όλα αυτά κέρδισαν το χειροκρότημα από αρκετό κόσμο που βρέθηκε από νωρίς εκεί.
Συνέχεια με τους Green Goblins, οι οποίοι συμπληρώνουν 15 χρόνια ζωής φέτος. Οι ταχύτητες ανέβηκαν αρκετά και αυτό φυσικά έκανε τον κόσμο να ανοίξει τα πρώτα pit της βραδιάς. Όπως είπαν ταξίδεψαν 10 ώρες από την Κατερίνη για να παίξουν απλά 20 λεπτά, κάτι που δείχνει το πάθος τους γι’ αυτό που κάνουν. Πιστεύω μας έδωσαν το ιδανικό ζέσταμα για τους Zeke με το μαγαζί ναι είναι πλέον σχεδόν γεμάτο και το πλήθος να τους αποθεώνει.
Λίγο μετά τις 11 είχε έρθει η ώρα που όλοι περίμεναν. Μετά από 26 χρόνια ύπαρξης, οι Zeke ήταν έτοιμοι να εμφανιστούν μπροστά στο Αθηναϊκό κοινό για πρώτη φορά. Από τη στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή του Temple, μέχρι και όταν κατέβηκαν, μετά από περίπου 40 λεπτά, από κάτω γινόταν απλά πανικός. Η μπάντα βρισκόταν σε δαιμονιώδη φόρμα, με τον ηγέτη της, Blind Marky, να δείχνει να απολαμβάνει κάθε λεπτό της εμφάνισης τους. Παρουσίασαν υλικό από όλη τη δισκογραφία τους, με κορυφαία στιγμή της βραδιάς να είναι το «Let’s Get Drugs». Θα μπορούσε κανείς να πει πως μαζί με το κοινό δημιούργησαν την ιδανική ατμόσφαιρα για ένα punk ‘n’ roll live.
Στο τέλος της βραδιάς πιστεύω κάνεις δεν έμεινε παραπονεμένος χάρη στην άψογη απόδοση των συγκροτημάτων, αλλά και την άψογη διοργάνωση της συναυλίας.