Ο αγαπημένος και πολυπράγμων Woodkid, επέστρεψε. O Γάλλος σκηνοθέτης και μουσικός έγινε γνωστός με τον πρώτο του δίσκο The Golden Age, που περιλάμβανε κομμάτια όπως το «I Love You» τα «Iron», και «Run Boy Run» που έντυσαν μουσικά από το «Αssassin’s Creed» έως το «Teen Wolf» και το «Umbrella Academy». Μετά από περίπου εφτά χρόνια απουσίας, επανέρχεται με την πρώτη του προσωπική δουλειά, το S16.
Αρχικά αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω, στον τίτλο του δίσκου, που αναφέρεται στον ατομικό αριθμού του χημικού στοιχείου sulphur, και κατ’ επέκταση στην ασταθή φύση που αυτό διαθέτει. Ήδη από την αρχή δηλαδή, επιλέγει να δώσει μια αίσθηση αβεβαιότητας, ως το βασικό συναίσθημα ενός album που έρχεται ως φυσική εξέλιξη του The Golden Age.
Ο Woodkid κατάφερε να γράψει ένα γεμάτο δίσκο, με πλούσιο ήχο, παράλληλες κινήσεις, έντονες μελωδίες, μεγάλα διαστήματα. Ένα μελαγχολικό pop album, με χορωδία, έγχορδα και percussion, που – τόσο ολόκληρο όσο και κάθε κομμάτι του ξεχωριστά μπορεί να συνοδεύσει μια χορογραφία σύγχρονου χορού ή μια ταινία. Πέρα από το ότι είναι πολυεπίπεδο και βαρύ, είναι ένα album έντεκα κομματιών που κρατά περίπου μια ώρα, με το κάθε κομμάτι του να διαρκεί περίπου τέσσερα με πέντε λεπτά.
Ο δίσκος ανοίγει με το «Goliath» το οποίο θυμίζει πολύ μια μελωδία της Banks, και φαίνεται πως είναι μια σύνθεση στον απόηχο του The Golden Age. Παρόμοια αίσθηση έχουν και τα δύο επόμενα κομμάτια του δίσκου. Το «In your Likeness» έχει πολύ ωραίες δυναμικές και γεμάτο ήχο, όμως αν κάτι έχει μείνει πιο πολύ στα αφτιά μου, αυτό είναι η απότομη παύση στη μέση του κομματιού. Ο Woodkid χτίζει μεθοδικά όλη του τη μελωδία, σε όλες τις φωνές για να φτάσει σε εκείνο το σημείο της απότομης σιωπής.
Για να γίνει ακόμη πιο πρωτότυπος, συνεργάζεται με μια ιαπωνική χορωδία, τόσο στο «Reactor» όσο και στο «Minus Plus One», με έντονες τις ανατολικές επιρροές στον ήχο και εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Επίσης, δεν μπορώ να μην αναφέρω, πως στο «Drawn to You» η μελωδία σε αφήνει αναρωτιέσαι για λίγο αν χρησιμοποιεί falsetto ή απλώς ένα ταπεινό όμποε. Τέλος, ιδιαίτερα εντυπωσιακό, είναι το «Horizons into Battlegrounds» που ενώ φαινομενικά αποτελείται μόνο ένα πολύ απλό θέμα, εν όλω είναι ένα έργο υψηλής αισθητικής.
Το S16, λοιπόν, εκφράζει την ώριμη μουσική σκέψη του δημιουργού του και αφήνει ένα έντονο αποτύπωμα στην καλλιτεχνική του πορεία, αποτελώντας σίγουρα σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές του δουλειές.