Πού ορίζεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα θέλω του καλλιτέχνη και τα θέλω του οπαδού; Ποιος την ορίζει; Και ποιος βγαίνει “νικητής” όταν αυτά τα θέλω είναι αντικρουόμενα; Συνήθως, η επιτυχία του εγχειρήματος (εμπορική ή καλλιτεχνική) κρίνει το αποτέλεσμα αυτό. Όμως, είναι “δίκαιο” ο fan να κατακρίνει τον καλλιτέχνη για όσα ο ίδιος επιλέγει να παίξει; Στο κάτω κάτω, για κάποιες αντίστοιχες επιλογές του ιδίου έγινε fan κάποτε. Είναι “δίκαιο” όμως και ο καλλιτέχνης να απογοητεύει συνειδητά τους fans μην δίνοντας σημασία στις φωνές τους; Εφόσον αυτοί του έδωσαν το πάτημα να φτάσει εδώ που έφτασε, και σε κάποιες περιπτώσεις πληρώνουν και τους λογαριασμούς του.
O Magnus Pelander αποφάσισε να μην δώσει καμία σημασία. Το αν το έκανε συνειδητά ή λόγω θεμάτων που τον ταλανίζουν δεν αλλάζει αυτή την απόφαση. Το “Black Metal” δεν έχει καμία σχέση με ό,τι έχουν κυκλοφορήσει οι Witchcraft μέχρι τώρα, καθώς είναι ένα ακουστικό album με όλα τα γνωστά στοιχεία της μπάντας να απουσιάζουν. Ξεχάστε riffs, μπάσα, Sabbath, Pentagram και τα σχετικά, αφού πρακτικά είναι ένα solo album του Pelander, κάτω από το όνομα των Witchcraft. Είναι επίσης ένα δύσκολο album και όχι πολύ ευχάριστο για κάποιον ανυποψίαστο ακροατή, κάτι που γίνεται μονομιάς ξεκάθαρο από τον θρήνο του “Elegantly Expressed Depression”, που χαρακτηριστικά ανοίγει τον δίσκο. Η θλίψη αυτή είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τις περισσότερες συνθέσεις και σε συνδυασμό με την εύθραυστη φωνή του Pelander οδηγεί άλλοτε σε επιτυχημένο αποτέλεσμα όπως στο “Sad People” ή το μαγευτικό “A Boy and a Girl”, άλλοτε όμως οδηγεί σε περιπτώσεις όπως το “Sad Dog”, ένα παντελώς αδιάφορο και νερόβραστο κομμάτι. Γενικότερα, το μεγαλύτερο μέρος του 2ου μισού του δίσκου απλά προσθέτει λεπτά στην διάρκειά του και είναι αχρείαστο.
Το “Black Metal” είναι ενδιαφέρον, έχει όμορφα στοιχεία, και δίνει μια άλλη διάσταση στην μέχρι τώρα κληρονομιά των Witchcraft· παράλληλα όμως, είναι κουραστικό, μονότονο και μοιάζει βιαστικό και βάσει του αποτελέσματος δίκαια έχει δεχτεί τα πυρά των οπαδών. Μένει τώρα να δούμε πώς θα διαχειριστούν οι Σουηδοί τη συνέχεια της μπάντας.