Οι Wight, επιτέλους, επέστρεψαν με ένα καινούριο album στα χέρια τους πριν λίγες μέρες και σαν ενθουσιώδης θαυμαστής της μουσικής τους, έσπευσα να το ακούσω. Το “Love Is Not Only What You Know”, όπως τιτλοφορείται, έχει συνολική διάρκεια 46 λεπτά και περιλαμβάνει επτά τραγούδια. Αρχίζοντας από το εξώφυλλο, το οποίο απεικονίζει γυναικείες μορφές και διάφορα στιγμιότυπα της φύσης, μπορείς προκαταβολικά να αντιληφθείς για το τι σε περιμένει. Μέχρι πρόσφατα οι Wight συνδυάζαν το heavy rock με αργές μοντέρνες ψυχεδελικές γραμμές, όμως στο νέο δίσκο στρέφονται προς τις δεκαετίες των 60s’-70’s (εξού και το εξώφυλλο), παραδίδοντας στα αυτιά μας κλασσικά rock και funk ακούσματα διατηρώντας το επιθετικό ύφος τους εκεί που αρμόζει.
Μη σπαταλώντας άλλο χρόνο, το album ξεκινάει με το “Helicopter Mama”. Κομμάτι με λιγότερα γκάζια απ’όσο έχουμε συνηθίσει αλλά με έξτρα ποσότητα groove και εντυπωσιακή προσθήκη tribal κρουστών. Παρόμοιο μοτίβο ακολουθεί το “The Muse and the Mule”, θυμίζοντάς μας εποχές Yardbirds, ενώ το 9λεπτο “Kelele” μας ταξιδεύει σε αφρικανικά μέρη με τη soul διάθεσή του. Γέφυρα για το επόμενο μεγάλο κομμάτι, αποτελεί το “Three Quarters” που μοιάζει ξεθαμένο από κάποια ανατολίτικη τοποθεσία και εισάγει το “I Wanna Know What You Feel”. Περνάμε στο ολιγόλεπτο “Biophilia Intermezzo” για μια δυνατή blues μπαλάντα και καταλήγουμε στο “The Love For Life Leads to Reincarnation”, όπου τα πλήκτρα κλέβουν την παράσταση στην αρχή, ενώ από τη μέση και μετά η κιθάρα αποκτά φωνητικές χορδές για να υπηρετήσει το solo.
Έχοντας απολαύσει εξ’ολοκλήρου το δίσκο, είναι αξιοπρόσεκτη η στάση της μπάντας όσον αφορά τη πρωτυπία και, μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση το γεγονός ότι επιδίωξαν επιτυχώς εναλλαγές σύχρονου-κλασσικού παιξίματος, θα τους ανεβάσει στα μάτια παλιών, παρόντων και -γιατί όχι- μελλοντικών γενεών. Φυσικά, οι πειραματισμοί με περισσότερα κρουστά όργανα και πλήκτρων κάνει όλο το υλικό διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα δημιουργήματά τους.