Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει τους White Lies τόσο ξεχωριστούς και ταυτόχρονα τόσο αγαπητούς σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Είναι η αναβίωση του post-punk που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια; Είναι το feeling των 80s που σου βγάζει η μουσική τους και το πνεύμα των Joy Division που πλανάται στις συνθέσεις τους; Οι electro-pop πινελιές που ταιριάζουν άψογα στην ατμόσφαιρα των κομματιών τους; Ή μήπως ο συνδυασμός όλων των παραπάνω; Όποια και να είναι η απάντηση πάντως, έχουμε να κάνουμε με μία μπάντα που δικαίως έχει τραβήξει την προσοχή μας και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της σκηνής. Με αφορμή, λοιπόν, την επιστροφή τους στην χώρα μας ας κάνουμε μία μικρή αναδρομή στην μέχρι τώρα εντυπωσιακή πορεία τους.
Στην αρχή της καριέρας τους, οι τότε πιτσιρικάδες Charles Cave και Jack Lawrence – Brown, δρούσαν κάτω από το όνομα Fear of Flying, ένα project που είχε ως έδρα το Ealing του Λονδίνου. Λίγα χρόνια αργότερα ενσωματώθηκε στην παρέα και ο Harry McVeigh, ο οποίος ανέλαβε τα χρέη του frontman. Μετά από μερικές συναυλίες επί αγγλικού εδάφους και έχοντας ήδη κυκλοφορήσει δύο singles, αποφάσισαν το 2007 ότι το είδος που θέλουν να ακολουθήσουν δεν ταιριάζει με το ύφος των Fear of Flying, με αποτέλεσμα να αλλάξουν όνομα και να δημιουργηθούν οι White Lies.
Από τα πρώτα τους κιόλας βήματα κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη της Fiction Records, μέσω της οποίας κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο album τους ονόματι “To Lose My Life”. Τα δύο αρχικά singles που είδαν το φως της δημοσιότητας ήταν τα “Unfinished Business” και “Death”, τα οποία γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και φυσικά αποτέλεσαν μία εξαιρετική πρώτη γεύση για το τι ήταν ικανοί να παίξουν οι τότε άσημοι White Lies.
Όταν κυκλοφόρησε το “To Lose My Life”, οι περισσότεροι κριτικοί το εξυμνούσαν και το χαρακτήριζαν ως ένα από τα καλύτερα albums του 2009. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε όταν ο δίσκος σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση των αγγλικών charts. Λίγο αργότερα δεν άργησαν να έρθουν και τα lives σε μεγάλα festivals, είτε ως headliners είτε στο πλευρό μεγάλων ονομάτων, όπως είναι οι Coldplay. Η πλήρης ανταμοιβή όμως για το συγκρότημα ήρθε όταν ανακηρύχθηκε η καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα, στρέφοντας έτσι όλο και περισσότερα βλέμματα πάνω τους.
Δύο χρόνια μετά επέστρεψαν και μας παρουσίασαν το δεύτερο album τους “Ritual”, το οποίο μουσικά κυμαίνονταν σε πιο σκοτεινά μονοπάτια σε σχέση με τον προκάτοχό του, διατηρώντας όμως το χαρακτηριστικό post-punk ύφος. Παρόλο που το “Ritual” ήταν άλλο ένα δείγμα ότι το συγκρότημα ήρθε για να μείνει , θεωρήθηκε από αρκετούς κατώτερο των προσδοκιών, αποσπώντας έτσι ανάμειχτες κριτικές. Αν μη τι άλλο όμως περιέχει μερικές από τις καλύτερες συνθέσεις τους όπως τα “Bigger Than Us”, “Holy Ghost” και “Strangers”.
Το 2013, όντας πιο ώριμοι, κυκλοφόρησαν ίσως την καλύτερή τους δουλειά. Ο λόγος για το αρκετά μελωδικό “Big TV”, το οποίο αποτελεί ένα concept album βασισμένο σε ένα ζευγάρι που αφήνει την επαρχία με σκοπό να εγκατασταθεί σε μία μεγάλη πόλη. Πέραν βέβαια της εξαιρετικής μουσικής και της ωραίας ιστορίας του δίσκου, αξίζει να σημειωθεί ότι το artwork cover του βραβεύτηκε ως το καλύτερο εκείνη τη χρονιά.
Και φτάνουμε αισίως στο σήμερα όπου πρόσφατα κυκλοφόρησαν το τέταρτο album τους, “Friends”. Άλλος ένας concept δίσκος, σχετικά με τις ανθρώπινες φιλίες, με πολλά hits (“Take It Out On Me”, “Morning In LA”, “Hold Back Your Love”) και catchy refrains που μπορούν να αγαπηθούν ακόμα και από εκείνους που δεν είναι μυημένοι στην μουσική τους.
Σε λίγες μέρες, λοιπόν, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τους White Lies ζωντανά στην Ελλάδα για να νιώσουμε από κοντά την μαγεία της μουσικής τους και να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι το πόσο μεγάλη μπάντα είναι πάνω στην σκηνή.
Περισσότερες πληροφορίες για τις συναυλίες θα βρείτε ΕΔΩ.