Όταν σκέφτομαι τον βρώμικο ήχο, μία από τις μπάντες που μου έρχονται στο μυαλό είναι οι Weedeater. Πως να μην σου ‘ρθουν θα μου πείς όταν έχουν κυκλοφορήσει δισκάρες όπως το “…And justice for y’all” και το “Sixteen tons”!
Οι Αμερικάνοι φίλοι μας πριν μερικές βδομάδες κυκλοφόρησαν το νέο τους album με τίτλο “Goliathan”. Έχοντας φύγει από την Southern Lord και έχοντας υπογράψει στην Season Of Mist (Kylesa, The Dillinger Escape Plan, Morbid Angel κ.α.) έβγαλαν το συγκεκριμένο album μέσα και πάλι από τα μαγικά χέρια του σούπερ ήρωα Steve Albini.
To ξεκίνημα του δίσκου είναι σαν παγίδα για κάποιον που δεν κατέχει το θέμα, μιας και το εναρκτήριο “Processional” θυμίζει soundtrack από arcade game. Όταν όμως μπαίνει το “Goliathan” τα πράγματα επανέρχονται στη θέση τους. Η μπασογραμμή κάνει τον αυχένα σου να βροντοφωνάξει “Fuck meeeeee, not again!!!!” Καλοπαιγμένο sludge-groove, beatdowns και πάλι beatdowns και αυτά τα σκισμένα φωνητικά, αχ αυτά τα φωνητικα… Κομμάτια όπως το “Claw of the Sloth” είναι σαν κάποιος να έχει δέσει σε ένα υπόγειο τους Sleep και να τους λέει “Σκάστε, έτσι θα το παίξετε”, ενώ μερικά λεπτά μετά στο “Bully” πανκάρουν δίχως αύριο! “Joseph (No talk)” είναι το όγδοο κομμάτι του δίσκου όπου συναντάμε όλο το μεγαλείο της Southern-ίλας που έχει επηρρεάσει αφάνταστα την μπάντα.
Άλλο ένα ωράιο δισκάκι για κοπάνημα από τους Weedeater το οποίο βέβαια σε κάποια σημεία κάνει μερικές κοιλιές χωρίς όμως να επηρεάζεται το τελικό αποτέλεσμα.
Αν είσαι λοιπόν οπαδός των Weedeater εξαρχής, θα το λατρέψεις το album. Αν όχι, άκουσε την δισκογραφία τους και θα το λατρέψεις και πάλι. Αν πάλι βαριέσαι να κάνεις όλα τα παραπάνω τότε απλά σπατάλησες δύο γαμημένα λεπτά από την ζωή σου για να διαβάσεις αυτό το κείμενο και μάλλον δεν θα καταλάβεις ποτέ πώς είναι να παίζεις αρχιδάτο stoner-sludge!