Η πρώτη μου επαφή με το ζόμπι που ακούει στο όνομα Wednesday 13 ήταν κάπου στις αρχές του 2000 μέσω των Murderdolls και του φανταστικού “Beyond the Valley of the Murderdolls”. Έκτοτε τον παρακολουθούσα on-and-off, κυρίως σε ότι είχε να κάνει με τις προσωπικές του δουλειές, οι οποίες ήταν ή του ύψους ή του βάθους. Συνεπέστατως δισκογραφικά, πάντα ταγμένος στο horror zombie ύφος τους, τάραξε κάπως τα νερά (για τα δικά του δεδομένα) πριν δυο χρόνια με τον πρώτο concept δίσκο του “Monsters of the Universe: Come Out and Plage”. Ωστόσο η μουσικά, ήδη από το 2004 και μέχρι το “Monsters…” η φάση είχε αρχίσει να γίνεται σαφώς πιο χαλαρή, με τα πιο χαρούμενα horror θέματα (αν βγάζει νόημα αυτό) να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τα heavy μέρη της πρώιμης καριέρας του.
Με τον δίσκο που μας προσφέρει φέτος ωστόσο φαίνεται να περνάει σε μια κάπως νέα φάση. Το “Condolences” είναι σαφώς πιο heavy και goth από τους προηγούμενος 4-5 δίσκους του. Το album ξεκινάει με ένα μονόλεπτο intro και συνέχεια ακολουθεί το αρκετά τυπικό “What the Night Brings” που δεν είναι και από τα highlights του “Condolences”. Το “Cadaverous” ωστόσο δίνει το λάκτισμα για αυτό που θα ακολουθήσει. Πολύ πιο κοντά στις Misfits και Alice Cooper ρίζες του από κάθε άλλη φορά, έρχεται με το πολλαπλό χτύπημα των “Blood Sick”, “Good Riddance”, “You Breath, I Kill” και “Omen Amen” να σε παρασύρει σε ένα ξέφρενο shock-rock horror party. Το “Cruel to You” είναι πολύ κοντά στο Murderdolls παρελθόν του αλλά αποτίει και φόρο τιμής στις WASP επιρροές του. Η συνέχεια του δίσκου δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο το μεσαίο μέρος του, με το “Lonesome Road to Hell” να αποτελεί εξαίρεση.
Το γεγονός ότι την παραγωγή ανέλαβε ο Chris “Zeuss” Harris, που είχε αναλάβει και την παραγωγή του τελευταίου Murderdolls, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή και διαμόρφωση του ήχου του “Condolences”. Οι κιθάρες έχουν βγει πολύ πιο μπροστά και είναι σαφώς πιο heavy. Ο ήχος αρκετά πιο οργανικός και η μίξη δίνει αυτό το κάτι παραπάνω στην όλη horror ατμόσφαιρα.
Με λίγα λόγια ο Wednseday 13 στα 40 του πλέον χρόνια δεν έχει χάσει τίποτα από την αρρωστημένη όρεξη του. Το “Condolences” είναι ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει από το “Transylvania 90210: Songs of Death, Dying, and the Dead”, και μπορώ να πω με κάθε βεβαιότητα ότι ακόμα και αυτό το κοιτάει στα μάτια. Αν είστε οπαδοί του ζόμπι ή έχετε διάθεση για σοβαρό χαβαλετζίδικο horror rock μην το χάσετε!