Oι we.own.the.sky παίζουν μουσική για ραγισμένες καρδιές και ψάχνουν μόνιμο drummer. Αν ενδιαφέρεσαι να κλάψεις ή να γίνεις το πέμπτο μέλος της μπάντας, μπορείς να τους απολαύσεις στο επερχόμενο Defcon Fest. Πριν από αυτό όμως, είμαστε σίγουροι ότι θα απολαύσεις και τη συνέντευξη που έδωσαν ο Κώστας και ο Δημήτρης στον Βασίλη Λύτρα για λογαριασμό του Rockin’Athens.
Ας ξεκινήσουμε με τις απαραίτητες συστάσεις! Ποιοί αποτελούν τους we.own.the.sky;
Δ: Λοιπόν, οι we.own.the.sky είναι ο Ηλίας, ο Κώστας, ο Δημήτρης και ο Άλεξ. Για την ιστορία, πρέπει να πούμε πως η μπάντα κανονικά έχει πέντε μέλη, αλλά αυτήν την περίοδο δεν έχουμε μόνιμο drummmer.
Πότε σχηματίστηκε η μπάντα;
Κ: Το συγκρότημα άρχισε να παίζει το 2010, με τον Κώστα, τον Ηλία, τον Άλεξ και δύο άλλα παιδιά.
Φαίνεται πως παίζετε post rock/metal…
Δ: Κοίταξε, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Εννοώ ότι πριν μπω εγώ στην μπάντα, ήταν η αρχή της όλης φάσης βέβαια, τα παιδιά είχαν αρχίσει από το post rock. Και το EP μας είναι αρκετά προς τα ‘κει. Δηλαδή όταν μπήκα, και αρχίσαμε να γράφουμε την πρώτη μας δουλειά παιξαμε post rock. Αλλά τώρα δεν το λες ούτε post rock ούτε post metal, μιας και το δεύτερο είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, που παίζουν μπάντες όπως Cult of Luna και Isis, το οποίο είναι κάτι σκληρό και το post rock είναι πιο clean. Εμείς μάλλον είμαστε κάπου στο ενδιάμεσο.
Κ: Απλά όταν ξεκινάει μια μπάντα, στις πρώτες της δουλειές είναι πιο εύκολο να χαρακτηρίσεις τι παίζει, γιατί δεν παίζουν πολύ καιρό, οι μουσικοί δεν ξέρουν ο ένας τον άλλο καλά, επομένως τα πρώτα δείγματα δουλειάς, κλείνουν πιο ξεκάθαρα προς τα κάπου. Το ίδιο έγινε και με εμάς. Όταν δεν αντιγράφεις κάποιον, μοιραία όταν πρωτοπαίζεις, γράφεις ένα κομμάτι στην κιθάρα και η χημεία της μπάντας δεν έχει χτιστεί ακόμη, θα έχεις πιο ξεκάθαρη μορφή για το τι παίζεις. Οπότε, αυτό που λέει ο Δημήτρης είναι πως η πρώτη μας δουλειά φέρνει στο post rock, ενώ μετά παίξαμε, δοκιμάσαμε και άλλα πράγματα, δουλέψαμε κάποια κομμάτια που μας άρεσαν, κάποια που δεν μας άρεσαν. Αν κάποιος με ρωτούσε με ποιο συγκρότημα μοιαζουμε περισσότερο, θα του έλεγα τους Circa Survive, γιατί έχουμε παρόμοιο χειρισμό στις κιθάρες και στο rythm section.
Δ: Το καινούργιο υλικό μας πάντως μοιάζει λίγο, από άποψη παραγωγής και vibe, με το “Red Forest” από If These Trees Could Talk. Εν τέλει αυτό που λέμε πως παίζουμε, είναι instrumental post whatever… (γέλια)!
Ποια συγκροτήματα σας έχουν επηρρεάσει;
Δ: Θα σου πούμε τις επιρροές που έχουμε ως σύνολο, καθώς αν αρχίσουμε και λέμε ο καθένας ξεχωριστά θα χάσουμε την μπάλα. Σαν μπάντα, γενικά εκεί που το βρίσκουμε λίγο πολύ όλοι, είναι στον σκληρό ήχο. Τώρα αν θες να σου πω 2-3 μπάντες, αυτές θα είναι οι Russian Circles, οι God Is An Astronaut, οι Isis, ένα τέτοιο ύφος – είδος μουσικής.
Κ: Εγώ από την άλλη όταν γράφω μουσική, οι επιρροές μου είναι, θα έλεγα, περισσότερο Αμερικάνικες. Έχω ακούσει πολύ math metal, με μπάντες τύπου Tesseract και Periphery αλλά αυτό για παράδειγμα δεν περνάει μέσα στην μουσική της μπάντας. Μόνο σε κάποια μικρά σημεία, και αν κάποιος το ψυρίσει πολυ, μπορεί να βρει κάποιο σημείο που να μοιάζει. Α! Μια μπάντα που με έχει επηρρεάσει είναι οι Killswitch Engage. Killswitch Engage έχω ακούσει παρά πολύ στην ζωή μου. Αλλά μόνο αυτούς από το συγκεκριμένο ιδίωμα, δηλαδή δεν έχω ακούσει metalcore και ΝWOAHM.
Δ: Τώρα, στον δεύτερο δίσκο, ορισμένα μέρη ας πούμε, για παράδειγμα στο rythm section, θυμίζουν Russian Circles, ή ένα συγκεκριμένο σημείο εμένα προσωπικά μου θυμίζει Tool. Δεν μας αρέσει ένα συγκεκριμένο είδος. Ακούμε post, alternative, λίγο αμερικανιά, λίγο απ’ όλα. Φτιάχνουμε “κάτι” και μέσα του έχει διάφορες επιρροές.
Πότε συνθέσατε για πρώτη φορά δική σας μουσική;
Κ: Από την πρώτη στιγμή που παίξαμε, τζαμάραμε ιδέες που είχαμε εγώ και ο Ηλίας, που όμως απείχαν πολύ από το να τα πεις κομμάτια.
Πότε παίξατε το πρώτο σας live;
Κ: Άνοιξη του 2011 στο Six D.O.G.S. Μπήκαμε τελευταία στιγμή να παίξουμε σε εκείνο το live. Απλά μας είπαν “παίζει αυτό το live, θα σας ενδιέφερε;” Eμείς δεν είχαμε ξανακάνει live, ψηθήκαμε και το κάναμε. Να φανταστείς ότι το όνομά μας δεν υπήρχε καν στην αφίσα!
Από ‘κει και έπειτα, ποιά είναι η ανταπόκριση του κόσμου;
Κ: Κλαίει κόσμος με την μουσική μας (γέλια)! Πολύ κλάμα στα live μας και όχι μόνο, κλαίνε και στο σπίτι…! Όχι, τώρα πέρα από την πλάκα, εγώ προσωπικά δεν περίμενα να φτάσουμε μέχρι εδώ. Το να φτάσει μια μπάντα να παίζει το συγκεκριμένο είδος στην Ελλάδα, και να κάνουμε live που πηγαίνουν καλά με κόσμου από κάτω που δεν τον έχουμε ξαναδεί, ε, όπως και να το κάνεις είναι ωραίο. Είναι κάτι καλό για εμάς. Το συγκεκριμένο ιδίωμα, καλός ή κακός δεν είναι εμπορικό, με την έννοια οτι δεν θα παίξει στο ραδιόφωνο, και δεν θα ακούσει κάποιος τυχαία τα κομμάτια μας, θα τα ψάξει. Ο κόσμος ψάχνει την μουσική μας.
Δ: Και εκεί που νομίζω πως ο κόσμος πραγματικά μας αγκάλιασε, ήταν στο live που λιποθύμησε ο Ηλίας (γέλια)!
Δηλαδή;!
Δ: Ήταν το release party του ΕΡ μας, στο Κ44 που ήταν γεμάτο από κόσμο, και μέχρι να αρχίσει το live ήταν ή καλύτερη μέρα της ζωής μας (γέλια)! Είχαμε στήσει το όλο σκηνικό τόσο ωραία, με φώτα, κονσόλες, ενισχυτές κλπ. Φτάνει η στιγμή να ανεβούμε στο stage, παίζουμε 20′ με 25′, και εκεί που παίζουμε το “Blue 88”, ακούμε κάτι που πάει στραβά, το καταλαβαίνουμε πως κάτι πάει στραβά με μια κιθάρα. Μέχρι να βρούμε τι ακριβώς πάει λάθος, βλέπουμε το Ηλία να κάνει ένα “μπαμ” και να σκάει κάτω!!! Ε, κάπου εκεί τελείωσε και τo live.
Κ: Ήταν όμως ιστορική στιγμή. Εάν καταφέρει ποτέ αυτή η μπάντα να κάνει κάτι μεγαλύτερο, κάποια στιγμή θα λένε: “Ήσουν και ‘συ σε αυτό το live στο Κ44 που λιποθύμησε ο κιθαρίστας τους;” “Ναι ρε φίλε τι liv-αρα ήταν αυτή!” (γέλια)
Δ: Ίσως όμως λειτούργησε και καλύτερα για εμάς από το να παίζαμε όλο το live, γιατί ήταν αυτό το “publicity stunt” (γέλια)!
Πως πήγε τελικά το “The Glass/Nails”;
Δ: Πήγε παρά πολύ καλά. Για παράδειγμα από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, στην μεγαλύτερη σελίδα post rock στο facebook, για κάποιο λόγο είχε γίνει μια ψηφοφορία για τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2013, και είχαμε βρεθεί στην πρώτη δεκάδα ή πεντάδα. Βέβαια εμείς δεν το πήραμε ποτέ χαμπάρι (γέλια)!
Κ: Ναι, εγώ θυμάμαι να έρχεται μια κοπελίτσα, μετά το live μας με τους Caspian, και να μου λέει “συγχαρητήρια για το top 10 σας”.
Δ: Εγώ θυμάμαι να μου το λέει ο Ηλίας, που είναι ο πιο post rock-ας από όλους και τα ψάχνει αυτά. Σε φάση πατάει we.own.the.sky στο Google και ψάχνει τις 10 πρώτες σελίδες! Άρα, απο ότι φαίνεται πήγε καλά. Αλλά μετά και από την πρώτη κυκλοφορία ανέβηκε και το fanbase μας, οπότε όλο αυτό δεν ήταν “φούσκα”, όντως δηλαδή ακουστήκαμε, και μας έμαθε και κόσμος που δεν μας ήξερε. Για μια underground μπάντα που δεν υπήρχε στον χάρτη και ξαφνικά κάπου υπάρχει, έγινε μια πολύ καλή δουλειά και πήγε καλά.
Σε ποιο studio έγιναν οι ηχογραφήσεις για το EP σας;
Δ: Γράψαμε στο Unreal, στην Νέα Σμύρνη εκεί που γράψαμε και την καινούργια μας δουλειά, με τον ηχολήπτη μας και στα live μας, τον Άλεξ Κετετζιάν.
Όταν μπαίνει το συγκρότημα στο studio, υπάρχει κάποιο πλάνο για το πως θα γράψετε; Δηλαδή δουλεύετε πάνω σε ιδέες που θα έχει ο καθένας ή τζαμάρετε και βγάζετε ιδέες εκείνη την στιγμή;
Δ: Λόγω του είδους της μουσικής μας, δεν μπορείς να τζαμάρεις και παρά πολύ. Δηλαδή δεν μπορείς να πεις, έχω αυτό το riff-ακι, πάμε να παίξουμε κανα τέταρτο και κάτι θα βγει. Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση να βγει ποτέ τίποτα. Αυτό που γίνεται μέχρι στιγμής και νομίζω πως θα συνεχίσει να γίνεται, είναι το ότι έρχεται συνήθως ο Ηλίας ή ο Κώστας με κάποια ιδέα και μας λένε, “Έχω φτιάξει αυτά τα μέρη”, μερικές φορές μπορεί να μην υπάρχει συνοχή μεταξύ τους, αλλά μετά ο καθένας ξεχωριστά δουλεύει και προσπαθεί να βγάλει κάτι για να ταιριάξει και να δέσουν όμορφα μεταξύ τους. Δηλαδή τα κομμάτια γίνονται μέρος – μέρος. Δεν είναι οτι ξεκινάει μια ιδέα και μετά από 20′ αφού τζαμάρεις λες, ΟΚ αυτό είναι κομμάτι.
Κ: Είναι και πρακτικά δύσκολο το τζαμάρισμα σε μια μπάντα με τόσα πολλά μέλη και ειδικά τρεις κιθάρες. Το τζαμάρισμα είναι συνήθως για τρίο. Θα φέρει μια ιδέα ο κιθαρίστας ή ο μπασίστας και θα δουλέψουν πάνω της.
Δ: Γενικότερα, εάν ακούσεις κομμάτια τέτοιου ύφους, θα καταλάβεις ότι είναι χωρισμένα σε μέρη, το κομμάτι αλλάζει από το ένα στο άλλο. Ε, όλο αυτό δεν μπορείς να το τζαμάρεις, πρέπει να το δουλέψεις ξεχωριστά.
Κ: Για να δουλέψει όλο αυτό βέβαια πρέπει να φέρει κάποιος ένα πατρόν, ένα πλάνο το οποίο θα το ακολουθήσουν όλοι, και στην συνέχεια θα το εξελίξουν – βελτιώσουν. Εάν “σκάσει” κάποιος με μια ιδέα, αυτή μπορεί να φτάσει σε ένα κάρο πράγματα, ο καθένας θα λέει τα δικά του πράγματα, έτσι όμως δεν γίνεται δουλειά. Εάν έρθεις με μια σειρά ιδεών ή ακόμα ακόμα με ένα ολοκληρωμένο κομμάτι, μπορεί ο άλλος να το ακούσει και να πει “ρε ‘συ αυτή εδώ η αλλαγή δεν μου αρέσει, ας δοκιμάσουμε αυτό”. Έτσι υπάρχει ένα πλάνο για το που πάμε. Οπότε οι προτάσεις ξεκινούν συνήθως από τους κιθαρίστες, γιατί εντάξει είναι κιθαριστική μουσική στην αρχή της, και μετά ο καθένας παίρνει και δουλεύει το μέρος του. Έτσι, όταν θα το ακούσω με τύμπανα ή μπάσο θα το σκεφτώ και εγώ διαφορετικά. Και πάνω στην πρόβα χωρούν και άλλες αλλαγές βέβαια.
Δ: Κατά κάποιο τρόπο έρχεται η μελωδία και πάνω του μπαίνει το groove δηλαδή. Έρχεται μια ιδέα και ολοκληρώνεται εν συνεχεία.
Ποιές είναι οι διαφορές ανάμεσα στην επερχόμενη κυκλοφορία σας, και στο EP σας; Όχι μόνο σε συνθετικό επίπεδο, αλλά και την εποχή της μπάντας.
Δ: Οι διαφορές σε όλα τα επίπεδα είναι τεράστιες. Αρχικά ο ήχος. Όταν θα ακούσεις τον δίσκο, θα καταλάβεις αμέσως πως ο ήχος του “The Glass/Nails” δεν έχει καμία σχέση με τον ήχο μας τώρα. Αυτό φαίνεται και στα live, γιατί έχουμε αλλάξει τον ήχο μας και στα live, γιατί κατ’αρχάς έχουμε αλλάξει τα μηχανήματα με τα οποία παίζουμε. Το EP, ήταν όλο πιο clean, κατά κάποιον τρόπο ήταν πιο εσωστρεφές. Ο καινούριος δίσκος είναι “in your face”. Και ο τρόπος που ξεκινάει, και τα κομμάτια, όλα.
Δηλαδή είναι σε φάση “λοιπόν μάγκες έχουμε βάλει drive, θα το ακούσετε”: “γκραααν” (γέλια)! Oι κιθάρες που γράψαμε τώρα με το τότε, επίσης δεν έχουν καμία σχέση. Τα μηχανήματα, το πόσες φορές παίχτηκε κάθε κιθάρα. Είναι πιο massive. Τα μηχανήματα. Όταν πας σε λίγο πιο σκληρό ήχο, δεν μπορείς να παίξεις με τα heads που είχες. Δεν μπορείς… μπορείς, αλλά καλό είναι να μην το κάνεις.
Κ: Ας μην ξεχνάμε πως το EP ήταν και πιο μαζεμένο σαν κυκλοφορία, πιο ομοιογενές. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις ένα EP με 4-5 κομμάτια και να είναι όλα διαφορετικά μεταξύ τους, δεν θα ακουστεί όπως πρέπει. Ενώ τώρα που έχουμε 7 κομμάτια, δηλαδή περίπου 50′, έχουμε περισσότερη ελευθερία χρόνου να αλλάξουμε το ύφος της μπάντας. Στο ΕΡ με 20-25′ τι να προλάβεις να κάνεις;
Δ: Επίσης, όταν γράψαμε το EP, εγώ μόλις είχα μπεί στο συγκρότημα. Μπορείς να πεις πως ήταν και λίγο βιαστικό, από πλευράς μου τουλάχιστον είχα τεράστιο άγχος. Ήμουν στην μπάντα μόλις 2-3 μήνες. “Γεια σας παιδιά ήρθα να παίξω μπάσο στην μπάντα σας…” Και 3 μήνες μετά: “Λοιπόν πάμε να γράψουμε δίσκο”. Και 3 κομμάτια να είναι, αναρωτιέσαι, που πάμε; Έχει ωριμάσει όλο αυτό; Είναι έτοιμα τα κομμάτια; Ενω τώρα μετά από τόσον καιρό είμαστε πιο ώριμοι, ξέραμε τι πάμε να κάνουμε και τι πάμε να γράψουμε. Πέραν αυτού, ήταν και διαφορετικές οι συνθήκες μέσα στο studio κατά την ηχογράφηση, καθώς υπήρχαν κάποιες διαφωνίες για που θα πρέπει να κατευθυνθεί η μπάντα και το πως θα γίνουν κάποια πράγματα. Ήμασταν σε μια φάση που ο καθένας έλεγε την δική του άποψη και υπήρχε ένα σχετικό “χάος” αλλά τελικά καταλήξαμε. Στο EP, ήμασταν όλοι χαρούμενοι, μπήκαμε και γράψαμε χωρίς θέματα. Όταν δεν ξέρεις, γιατί δεν ξέραμε τότε τι θέλουμε και τι κάνουμε, είναι πιο εύκολο. Μπορεί να βγήκε ένα ωραίο αποτέλεσμα, αλλά δεν υπήρχε σιγουριά. Τώρα είπαμε θέλουμε να κάνουμε αυτό. Εκεί αρχίζουν και τα “προβλήματα”, καθώς πλέον το έχεις ψάξει το όλο θέμα.
Ποτέ να περιμένουμε μουσική από τον καινούριο δίσκο;
Δ: Έχουν βγει κάποια banners στο internet. “NOVEMBER 2015”.
K: Ναι, και όταν μπει ο Νοέμβριος θα ποστάρουμε το “November Rain” (γέλια)! Βέβαια, στο “November Rain” τι γίνεται ρε φίλε και τρέχουν όλοι σαν τρελοί και πηδάνε πάνω στις τούρτες; Εντάξει έβρεξε και θα πάμε σπίτια μας, δεν τρέχουμε λες και τρέχει λάβα (γέλια)! Σοβαρά πάντως, ναι τα banners έχουν κάνει την αρχή. Όσον αφορά καινούρια κομμάτια για εμάς, βλέπουμε.
Δ: Πρέπει να βρούμε πρώτα ένα μόνιμο drummer για να υπάρξουν καινούρια κομμάτια για εμάς, γιατί προς το παρόν είμαστε με δανεικό. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό, το παιδί που θα παίξει τύμπανα στο live, δεν είναι ο drummer μας, γιατί όλοι, από το προηγούμενο live νόμιζαν ότι έχουμε πλέον drummer. Είναι ένα παιδί, φίλος μας που μας βοηθάει μέχρι να βρεθεί το πέμπτο μέλος των we.own.the.sky.
Η μουσική σας είναι εντελώς DIY;
Κ: Μέχρι στιγμής ναι. Έχουμε πληρώσει τα πάντα από την τσέπη μας. Αυτό το DIY. Δεν έχουμε για παράδειγμα κάποιο studio και γράφουμε εκεί.
Δ: Ναι, το κάνουμε όσο πιο επαγγελματικά γίνεται, με δικά μας χρήματα. Δεν έρχεται δηλαδή μια δισκογραφική και μας λέει “πάρτε αγόρια μου 5 χιλιάρικα και κάντε δίσκο να γουστάρουμε”. Δεν γίνονται αυτά στην δική μας σκηνή. Σε άλλη σκηνή στην Ελλάδα γίνεται, ξέρω παραδείγματα, που έχουν δωθεί κάποια χρήματα για δουλειές, αλλά τα χρήματα που ξοδεψαμε εμείς τώρα, δεν νομίζω πως θα μας τα έδινε κάποια εταιρία στην Ελλάδα για κανέναν λόγο. Αν είχαμε από πίσω μας την Roadrunner ή την Nuclear Blast, αλλάζει το πράγμα. Αν είχαμε εδώ μια εταιρία θα γινόταν το εξής: θα μας έδινε ένα Χ ποσό, και θα μας έστελνε σε studio που είναι φίλος ή γνωστός, δεν θα είχαμε τέτοια ελευθερία επιλογής. Από το να μπλέξουμε σε τέτοια διαδικασία, είναι προτιμότερο να το κάνουμε όπως θέλουμε εμείς και να βάλουμε τα χρήματα από την τσέπη μας. Βέβαια, ήμασταν και πολύ άτυχοι, καθώς εκεί που ξεκινήσαμε να κάνουμε τα “κονέ” με κάποιους ανθρώπους στο εξωτερικό που είχαν ενδιαφερθεί, έκατσε και όλοι η φάση με τα capital controls. Οπότε με το που έγινε όλο αυτό κόπηκαν οι επαφές. Όταν γίνεται κάτι τέτοιο που επηρρεάζει μια ολόκληρη χώρα, ένας από το εξωτερικό με δισκογραφική κλπ, δεν θα διακινδυνεύσει τα χρήματά του.
Οπότε, απαντάτε και μια από τις ερωτήσεις που ήθελα να σας κάνω, για το πως σας έχει επηρρεάσει όλη αυτή η κρίση.
Κ: Σίγουρα, δεν έχουμε χρήματα να κάνουμε δίσκο, δεν έχουμε δίσκο να κάνουμε tour για παράδειγμα.
Δ: Δεν είναι ότι δεν έχουμε λεφτά. Είναι οτι δεν μπορούμε να έχουμε και ευκαιρίες. Δηλαδή, και να θέλω να βρω μια άλλη δουλειά για να βγάλω χρήματα και μετά να δώσω και κάποια στην μπάντα, θα είναι δύσκολο. Δύσκολο να βρω οποιαδήποτε δουλειά.
Πάμε να το ελαφρύνουμε και λιγάκι; Εάν ερχόταν κάποιος σκηνοθέτης ας πούμε, και σας έλεγε να κάνετε το soundtrack για την ταινία του. Τι είδος ταινίας θα ήταν, πως την φανταζεστε;
Δ: Η μουσική μας, νομίζω πως θα ταίριαζε περισσότερο σε διαφήμιση, και μάλιστα δύο ειδών. Αυτό θα το δείτε όλοι όταν βγει ο δίσκος. Η πρώτη λοιπόν διαφήμιση είναι ασφάλεια ζωής…
Κ: Ναι, σε φάση ας πούμε βλέπεις τον ήλιο και μια κοπέλα να κάνει κούνια, ξέρεις σε αυτές τις ρόδες κρεμασμένες από ένα δέντρο, και γυρίζει και σου λέει για παράδειγμα “Interamerican” (γέλια)!
Δ: Ακριβώς! Και η δεύτερη διαφήμιση είναι για νταλίκες, ξέρεις εε, αυτές τις τεράστιες με 48 ρόδες (γέλια)! Εκεί που διασχίζουν ξέρω ‘γω την Αλάσκα, περνούν πάνω από τους πάγους και ο σκηνοθέτης κάνει αυτά τα κοντινά στις ρόδες! Αυτό πέρα από την πλάκα, το κάναμε στο studio καθώς μιξάραμε, και έπαιζαν κάτι βιντεάκια που δείχνει κάτι νταλίκες υπερτεράστιες, και παίζει απο πίσω we.own.the.sky. Ήταν πέρα από την πλάκα εξαιρετικό.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Έχετε τελειώσει τα του νέου δίσκου;
Δ: Τώρα βρισκόμαστε στη διαδικασία του mastering, έχουμε στείλει τον δίσκο στην Σουηδία, σε ένα καλό παιδί (γέλια)! Έχει ονόματα στην πλάτη του, αλλά αυτό δεν έχει κάτι να πει ας πούμε. Όταν τελειώσει η όλη διαδικασία, θα κάνουμε και το release μας. Καλά πρώτα θα βγει και στο intrnet, να δωθεί ο δίσκος στον κόσμο. Και αν όλα πάνε καλά να έχουμε και αλλά live. Μέχρι στιγμής από live όμως έχουμε μόνο το Defcon Fest, στις 4 Οκτωβρίου, που εκεί θα παίξουμε και κάποια καινούρια κομμάτια. Μετά από ‘κει θα οργανωθουμε για ένα ωραία release party!
Παιδιά κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος της συνέντευξης. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, το κλείσιμο δικό σας.
Κ: we.own.the.sky, μια μπάντα για ραγισμένες καρδιές (γέλια)!