Η ώρα λίγο μετά τις 21:00 και την σκηνή του Death Disco ήδη προθερμαίνουν οι ‘δικοί μας’ Fuel Eater για το πολυαναμενόμενο live με τους Dot Legacy και Valley of the Sun. Μπύρα στο χέρι και η απόλαυση ξεκινάει.
Aνταπόκριση: Έλενα Κουμπαράκη / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Αρκετά γεμάτο θα έλεγα το venue και ο κόσμος ανταποκρίνεται θετικά στις νότες της τετράδας των Fuel Eater που πλημμυρίζει τον χώρο με νότες heavy μεν αλλά λίγο πιο μεταλικές από το αναμενόμενο για support των Valley of the Sun. Δεν μας χαλάει όμως καθόλου, καθώς τα παλικάρια ξέρουν να ανταποκρίνονται στο απαιτητικό αυτό έργο, με τον τραγουδιστή να κλέβει την παράσταση με την αρκετά δυνατή σκηνική του παρουσία. Ατάκα που μου έρχεται στο μυαλό, “ο τύπος εδώ κρατάει το metal ζωντανό” και η κομπανία των οργάνων συντρόφευε άριστα αυτό το έργο. Ακούσαμε κομμάτια όπως το “King of a Desert Utopia”, το “Deep Knowledge” και“Refuge Denied”. Λίγο πριν ολοκληρώσουν το set τους μας έπαιξαν ένα νέο τραγούδι από τον δίσκο που αναμένεται να βγάλουν μέσα στο 2017 και έκλεισαν εντυπωσιακά με το “Against Goliath”.
Κατά τις 22:00 λοιπόν αρχίζουν να στήνουν οι Γάλλοι Dot Legacy και τσουπ να σου και ένα keyboard και δυο μικρόφωνα για τον τραγουδιστή! Ενδιαφέρον. Ξεκινάμε υπερ δυναμικά με μια κραυγή από τον drummer και ευθύς αμέσως δημιουργείται χάος στην σκηνή, με τους Dot Legacy να χοροπηδάνε και να χτυπιούνται στον ρυθμό του “Rumbera” δίχως αύριο. Όπως είναι αναμενόμενο, το πλήθος τους αποθεώνει και συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο που έμοιαζε σαν cardio on stage παίζοντας κομμάτια που θυμίζουν ένα mix psych, stoner, fuzz, indie, και rock n’ roll. Έχοντας δε και τρομερά breaks χορωδιακής μουσικής οι Dot Legacy είναι μια από τις πιο δυναμικές και δεμένες μπάντες που έχω συναντήσει και με ευκολία μπορώ να πω πως προκάλεσαν το “party mode”. Με νέο album στα σκαριά τον Νοέμβρη, έπαιξαν κομμάτια από αυτό όπως το “211” και το “Story of Fame” και έκλεισαν με το αγαπημένο μου “Pyramid” και το “Cruiser” και καλοσώρισαν στην σκηνή τους Valley of the Sun.
Αυτή τη φορά με fullband, συν μια κιθάρα παραπάνω οι Valley of the Sun δεν χρειάστηκε να ξεκινήσουν με ένα χλιαρό κομμάτι, καθώς οι συστάσεις με το Αθηναϊκό κοινό έχουν ξαναγίνει. Μπαίνουν “με τα όλα” παίζοντας το “Hearts Afflame” και λίγο πιο μετά το “Deep Light Burns”. Στο ίδιο μοτίβο με τους προηγούμενους, το φιλικό, παρεΐστικο feeling δημιουργεί αίσθημα οικειότητας με το κοινό και σύντομα τα πειράγματα μεταξύ μπάντας και θεατών έκαναν αυτή την εμπειρία μοναδική. Το “Maya” λοιπόν ακούγεται από τους ενισχυτές, ο drummer δίνει όλη του την ψυχή –πότε καθιστός, πότε όρθιος- κοιτάζοντας το κοινό με το πολύ ιδιαίτερο “psycho” βλέμμα του και ο τραγουδιστής με την υπερφωνάρα του μας ανατριχιάζει κάθε δευτερόλεπτο. Λίγο μετά είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε και τηνπραγματική Maya που βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό, και χτυπηθήκαμε εν συνεχεία στους ρυθμούς του “Eternal Forever” από το καινούριο τους album.
Λίγο πριν πέσει η αυλαία για τους Valley of the Sun, πριν το πολυαγαπημένο “Riding the Dunes” -ή όπως το αποκάλεσε ο μπασίστας “Riding the Dudes” ως λογοπαίγνιο- και μία “παρεξήγηση” που ήθελε τον κιθαρίστα να κατέβει από την σκηνή ναζιάρικα και να ξανανέβει με παρακάλια, οι δύο εκ των Dot Legacy ανέβηκαν στην σκηνή πάνω στους ώμους του μπασίστα και του κιθαρίστα εναλλάξ παίζοντας ντέφι και δείχνοντας το δέσιμο των δύο συγκροτημάτων που ήταν τελικά ο λόγος της απίστευτης μουσικής χημείας που ξεχείλιζε στο venue.
Το συγκεκριμένο live θα είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά που έχουν πραγματοποιηθεί, θα έλεγα, και συγχαρητήρια πρέπει να δωθούν τόσο και στις μπάντες όσο και στην διοργάνωση που το έκανε πραγματικότητα. Όσοι δεν κατάφεραν να παρευρεθούν, επιβάλλεται την επόμενη φορά να μην το πολυσκεφτούν και να έρθουν για να ζήσουν μία από τις καλύτερες συναυλιακές εμπειρίες!