Πως και πως περίμεναν τα -περίπου- 400 ατόμα που παρευρέθηκαν στο An Club την πρώτη εν Ελλάδι εμφάνιση των Unida. H αλήθεια είναι ότι το όνομα John Garcia ισούται με τη λέξη εγγύηση κι έτσι όλοι γνωρίζαμε εκ των προτέρων ότι θα ήμαστε μάρτυρες της πιο δυνατής underground συναυλίας του καλοκαιριού!
Ανταπόκριση: Αναστασία Παπαδάκη & Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες φωτογραφίες: εδώ)
Είτε είσαι die hard fan των Rage Against The Machine, είτε γουστάρεις να χαλαρώνεις με stoner, αποκλείεται να μην σου κινήσει το ενδιαφέρον τo opening act της βραδιάς, οι Αudiobreed. Η τετράδα από τον Πειραιά, που για καλή μου τύχη παρακολουθώ συχνά, εκτέλεσε άψογα κομμάτια από το πρόσφατο πολύ καλό debut album της, αλλά και νέο, αρκετά ενδιαφέρον υλικό, με τον κόσμο -που ήδη γέμιζε το venue- να τους χαρίζει το πιο δυνατό του χειροκρότημα.
Kαι η ώρα είχε φτάσει για τα “coyotes” να πατήσουν το ποδάρι τους στη μικροσκοπική σκηνή του An Club. Η ανυπομονησία του κόσμου μεγάλη, μιας και το περιμέναμε αρκετό καιρό αυτό το live και η ζέστη να είναι ακόμη μεγαλύτερη, μιας και ήμασταν στη πιο ζεστή ως τότε ημέρα του καλοκαιριού. Οι πρώτες νότες από το “Wet Pussycat” στα σκάνε στη μάπα και καταλαβαίνεις ότι θα δεις ένα μεγάλο ένα μεγάλο live από τους Unida. Και πραγματικά έτσι εκτυλίσσεται η όλη βραδιά μιας και όλα τα hits τους παίζονται και δεν μας αφήνουν παραπονεμένους, εκτός ίσως από την έλλειψη των “If Only Two” ή το “Slaylina” ή κάποιο άλλο από κομμάτια τους τα οποία χαλαρά χωρούσαν στο set, αντί ας πούμε του σημείου με το “Desert Jam” όπου είχαμε τη μία και μοναδική “κοιλία” της βραδιάς. “M.F.N.O”, “Thorn”, “Red”, διασκευή στο “Stray” των Leaf Hound, “Human Tornado”, “Vince Fontaine”, “Nervous”, “Dwarf It” και “Puppet Man” για τη συνέχεια.
Η “Φωνή” να στέκει εκεί επιβλητικά και να τα σκιάζει όλα! Ο Garcia έχει τη καλύτερη φωνή στο χώρο, δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει κανείς, έτσι ήταν και την Πέμπτη, άσχετα αν τις θέλει τις ανάσες του που και που. Αν και λίγο απόμακρος, δεν με ενθουσίασε με τη σκηνική του παρουσία όσο με τη φωνάρα του! Η υπόλοιπη μπάντα καλά στημένη να παίζει το ρόλο που εκ των προτέρων τους δόθηκε και το σεβάστηκαν ίσως παραπάνω από ότι έπρεπε. Ο γενειοφόρος κιθαρίστας Arthur Seay έχει αντικαταστήσει τον Garcia στη θέση του frontman, όχι στα φωνητικά, αλλά στο θέμα επικοινωνίας με το κοινό και δεν είναι μάλλον μόνο για τη συγκεκριμένη βραδιά! Ένα κοινό το οποίο το οποίο περίμενε αρκετό καιρό να δει τους Unida live και νομίζω ότι το ευχαριστήθηκε δεόντως, μιας και ο ήχος ήταν όπως άρμοζε στους Unida, ο Garcia στάθηκε στο ύψος του, η μπάντα έσπειρε και γενικότερα αν εξαιρέσουμε το σημείο με το jam όλα κύλησαν άψογα! Το “Black Woman” ήταν το τελευταίο κομμάτι του set των Unida που ακούστηκε και ταυτόχρονα σήμανε και το τέλος της ιστορικής αυτής βραδιάς! Τέλος, ένα μπράβο πρέπει να ειπωθεί για την Trailblazer Records και στην Evacuate Productions για αυτή τους την παραγωγή.