Σήμερα θα δοκιμάσω να καταπιαστώ με ένα θέμα που ήθελα από καιρό και καθώς σε τούτη εδώ την στήλη με αφήνουν να γράφω τον πόνο μου, νομίζω ήρθε η ώρα να το κάνω. Πάντα με γοήτευε η λογοτεχνία του φανταστικού και ευτυχώς όχι μόνο εμένα, αλλά και αρκετούς μουσικούς της ευρύτερης rock/metal σκηνής. Σε αυτό εδώ το άρθρο λοιπόν, θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω τον χαρακτήρα που έπλασε ο Michael Moorcock και πως αυτός ενέπνευσε διάφορες μπάντες στο πέρασμα των χρόνων.
Ας δούμε καταρχάς ποιος ήταν ο Elrik του Melniboné ή αλλιώς Ο Χλωμός Πρίγκιπας των Ερειπίων (the Pale Prince of Ruins). Πρόκειται για τον 428ο και τελευταίο αυτοκράτορα του Melniboné, δεν κατάγεται από την ανθρώπινη φυλή αλλά από μία φυλή που είναι πιο κοντά στα γνωστά μας ξωτικά. Ο Elric πάσχει από αλμπινισμό και το δέρμα του, καθώς και τα μακριά μαλλιά του, είναι κατάλευκα, τα μάτια είναι μουντά και έχουν άλικο χρώμα. Συνηθίζει να εμφανίζεται με μία κατάμαυρη πανοπλία και να κραδαίνει το Stormbringer, ένα πανίσχυρο σπαθί, γεμάτο ρούνους, που έχει την ικανότητα (ίσως και την ανάγκη) να απορροφά ψυχές νοήμων όντων.
Από τις πρώτες μπάντες που εμπνεύστηκαν από τον κόσμο του Michael Moorcock ήταν οι Blue Öyster Cult, οι Αμερικανοί rockers στον έβδομο δίσκο τους, “Cultösaurus Erectus”, έχουν ένα τραγούδι το οποίο ονομάζεται “Black Blade”, το τίτλος είναι εμπνευσμένος από το σπαθί του Elric και τους στίχους τους έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο συγγραφέας. Στον φανταστικό κόσμο όπου ζει ο Elric το Black Sword είναι το όπλο του Αιώνιου Πρόμαχου, το οποίο μπορεί και υπάρχει σε οποιαδήποτε διάσταση, οποιαδήποτε χρονική περίοδο. Από το όνομα του και την περιγραφή του όπλου του ήρωα μας, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα κατάμαυρο σπαθί με ρούνους χαραγμένους πάνω του και αρκετά τρομακτικό στην όψη. Δεν είναι απλά ένα τρομερό όπλο, αλλά έχει δική του νοημοσύνη και δικά του κακόβουλα σχέδια, πολλές φορές μάλιστα έρχεται και σε ρήξη με τον όποιον το κατέχει. Εκτός από το να απορροφά ψυχές, μπορεί και δίνει στους “αφέντες” τους υπεράνθρωπες δυνάμεις και διαθέτει αρκετή ισχύ ώστε να σκοτώσει κι έναν θεό. Παρότι είναι ένα όπλο του χάους, πολλές φορές φαίνεται να λειτουργεί και να υπηρετεί την απόλυτη ισορροπία.
Μία άλλη μπάντα η οποία καταπιάνεται αποκλειστικά με αυτόν τον μαγικό και μυθικό κόσμο, είναι οι Ιταλοί power metallers Domine. Με αφορμή τους Domine θα μπορούσαμε κυριολεκτικά να μιλήσουμε για ολόκληρο το σύμπαν του Αμερικανού συγγραφέα, αντ’ αυτού θα πάμε να δούμε το ντεμπούτο τους. Ο πρώτος τους λοιπόν δίσκος φέρει τον τίτλο “Eternal Champion”, στα ελληνικά μεταφράζεται καλύτερα ως ο Αιώνιος Πρόμαχος, όπως είναι δηλαδή και η επίσημη μετάφραση του. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε τους επίσης Ιταλούς Assedium που και αυτοί αντλούν την έμπνευση τους από την ίδια θεματολογία.
O κόσμος λοιπόν του Moorcock, αποτελείται από διάφορα σύμπαντα, πολυεπίπεδες διαστάσεις, εναλλακτικές πραγματικότητες, όπου όλα αυτά μαζί αποτελούν το πεδίο μάχης ανάμεσα στο Χάος και την Τάξη. Αυτές οι δύο δυνάμεις λοιπόν συγκρούονται μεταξύ τους αέναα για το ποια θα επικρατήσει, η επικράτηση όμως της μίας ή της άλλης θα σημάνει επί της ουσίας και το τέλος της πραγματικότητας. Έτσι η μοίρα, κάθε φορά επιλέγει έναν πολεμιστή ο οποίος θα πολεμάει και θα προασπίζει την κοσμική ισορροπία, αυτός ο πολεμιστής λοιπόν ονομάζεται και Eternal Champion. Αυτός ο προασπιστής της ισορροπίας υπάρχει σε κάθε πιθανή εναλλακτική πραγματικότητα και σε κάθε χρονική περίοδο, πολλές φορές ο ίδιος αγνοεί τον ρόλο του, ότι δηλαδή είναι ο εκλεκτός της Μοίρας. Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι έχει διάφορες ενσαρκώσεις και μία από αυτές, ίσως η διασημότερη του, είναι και ο Elric.
Το έπος του Αιώνιου Πρόμαχου δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη και την δίκη μας σκηνή, έτσι ο δίσκος των Royal Quest, “The Tale Of Man” είναι εμπνευσμένο, όχι από τον Elric συγκεκριμένα, αλλά γενικότερα από την μάχη μεταξύ Χάους και Τάξης. Ας ανοίξουμε εδώ μία παρένθεση, αν δεν έχετε ακούσει το συγκεκριμένο album, θα σας συμβούλευα να το ακούσετε άμεσα, κλείνει η παρένθεση. Βέβαια οι Royal Quest δεν μόνοι τους, καθώς έχουμε και τους Βολιώτες Stormbringer. Ας αφήσουμε όμως τώρα την χώρα μας και πάμε στην Αμερική και τους Skelator, όπου στον τρίτο τους δίσκο (τον καλύτερο τους κατά την άποψη μου) “Agents of Power”, συναντούμε το κομμάτι Elric: The Dragon Prince. Εκτός λοιπόν όλων των άλλων ο Elric ήξερε να μιλάει την γλώσσα των δράκων, καθώς ο λαός του είχε άμεση σύνδεση με αυτά τα πλάσματα δύναμης, απόρροια της ικανότητας του να επικοινωνεί μαζί τους ήταν να τα χρησιμοποιεί και στην μάχη.
Κλείνοντας ήρθε η ώρα να δούμε και τους διάσημους της παρέας, καθώς μετά τους Blue Öyster Cult έχουμε αναφερθεί σε λιγότερο γνωστά σχήματα. Ας ξεκινήσουμε από τους Hawkwind και τον πέμπτο δίσκο τους “Warriors on the Edge of Time”, εκεί βρίσκουμε τα τραγούδια, “The Wizard Blew His Horn”, “Standing at the Edge”, των οποίων οι στίχοι είναι μελοποιημένα ποιήματα του M.M. για τον Αιώνιο Πρόμαχο. Ας δούμε όμως και το artwork, καθώς εκεί βρίσκουμε το έμβλημα του Χάους. Μιας όμως και πιάσαμε τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε φυσικά στους Cirith Ungol. Αν και το όνομα είναι από τον Tolkien, τα εξώφυλλα και των τεσσάρων δίσκων τους κοσμούνται από διάφορα σκίτσα του βασιλοκτόνου (Elric the Kingslayer). Στους Diamond Head και τον δεύτερο δίσκο τους, “Borrowed Time”, στο ομότιτλο κομμάτι ακούμε την ιστορία του Elric, αυτήν την φορά όμως από τον ίδιο. Χαρακτηριστικά αναφέρεται στον εαυτό του ως σκλάβο του σπαθιού, αναδεικνύοντας την τραγικότητα του πρωταγωνιστή μας.
Επειδή όμως power metal σε μεγάλο βαθμό σημαίνει φαντασία, έτσι και δύο ηγέτιδες μπάντες στο είδος έχουν χρησιμοποιήσει των Λευκό Λύκο (άλλος ένας τίτλος του Elric) ως λίκνο της έμπνευσης τους. Οι Σουηδοί Hammerfall στον δίσκο τους “Legacy of Kings”, και στο ομώνυμο κομμάτι ακούμε τον Cans να τραγουδάει “Stormbringer led us into the unknown”. Όμως μιλήσαμε για φαντασία, είπαμε για power metal, αλλά ακόμα δεν έχουν αναφερθεί στους πρέσβεις αυτού του συνδυασμού, τους τεράστιους Blind Guardian. Μπορεί οι Γερμανοί να είναι πιο γνωστοί για την ενασχόληση τους με την Μέση Γη, αυτός όμως δεν τους εμπόδισε να γράψουν το καλύτερο κομμάτι που έχει εμπνευστεί από τον Elric. Στο υπέροχο “Follow the Blind” ακούμε το κομμάτι “Fast to Madness”, στο οποίο εξιστορείται συνοπτικά η ιστορία του αυτοκράτορα μας, με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται σε αυτά που έχασε κραδαίνοντας το τρομερό σπαθί του, βγάζοντας μπροστά την τραγική του μοίρα.
“Legends are best left as legends and attempts to make them real are rarely successful”
Elric of Melniboné