Η 1η ακρόαση στο νέο πόνημα των Ιταλών Ufomammut με βρήκε σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης και να προσπαθώ να κολλήσω τα κομμάτια του παζλ της νέας τους αυτής δουλειά;. Η 2η ακρόαση με βρήκε σε κατάσταση έκστασης κααι να προσπαθώ να κολλήσω τα κομμάτια του παζλ και να δω τι στο διάολο συμβαίνει εδώ μέσα! Στην 3η ακρόαση συνειδητοποίησα ότι το “8” είναι τόσο μα τόσο δύσκολο άκουσμα που μόνο με την ‘Ευα΄ από την δισκογραφία τους μπορώ να το παρομοιάσω, καθώς το νέο αυτό έπος των Ufomammut θέλει πολλαπλές ακροάσεις όχι όμως για να το κατανοήσεις, απλά για να πιάσεις λίγο τα βασικά του συστατικά, γενικότερα χρειάζεται άπειρες ακροάσεις για να πεις ότι τώρα ναι έχω κατανοήσει τον δίσκο!
Ένα δίσκο που ξεκινάει με ένα από τα πιο χαλαρά τραγούδια που έχουν ηχογραφήσει οι Ιταλοί πρωτομάστορες του psych doom, το “Babel”, ένα οχτάλεπτο ακαταλαβίστικο ψυχεδελικό άσμα, το οποίο ναι μεν μπορεί να αποπροσαντολίσει τον ακροατή, αλλά είναι χαρακτηριστικό του ύφους του συγκροτήματος, εξού και δεν κατάλαβα για πότε μπήκε το δεύτερο κομμάτι του δίσκου που τιτλοφορείται “Warsheep” και που νεκρώνει το σύμπαν στο άκουσμά του και ειδικά με το drumming του Vita που σε στιγμές μοιάζει εξωπραγματικό, φωνητικά από το υπερπέραν και η κορύφωση έρχεται κάπου στο 3:40. Το “Zodiac” μπαίνει στα καπάκια και είναι η φυσική συνέχεια του προηγούμενου κομματιού, καθώς η ένταση που ξεκινάει από το 3:40 του “Warsheep” συνεχίζεται και εξελίσσεται και στα εννιά λεπτά του “Zodiac”.
Τα “Fatum” και “Prizmaze” που έπονται φέρνουν στο νου κάτι από παλιότερες δισκογραφικές δουλειές των Ufomammut με αυτά τα ‘κυκλικά’ και χαρακτηριστικά τους riffs, στο μεν πρώτο τα spacey φωνητικά σε υποβάλλουν σε μια χαοτική κατάσταση, στο δεύτερο οι ταχύτητες πέφτουν και η ατμόσφαιρα γίνεται στοιχειωτική. Το “Core” είναι σκέτο χάος, ειδικά στον τομέα των φωνητικών, εδώ το μπάσο είναι αυτό όμως που κλέβει τις εντυπώσεις. Το προτελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι το “Wombdemonium” έρχεται σαν ένα είδος εισαγωγής, τρίλεπτης βέβαια, αλλά εισαγωγής, καθώς είναι αυτό το οποίο κινείται σε πιο mid-tempo ρυθμούς από όλα τα υπόλοιπα του δίσκου. Ανάσα μικρή λοιπόν για το έπος που έρχεται να κλείσει τον δίσκο το “Psyrcle”, το οποίο έρχεται να επαναφέρει τα πράγματα και τη διάθεση εκεί που πρέπει!
Το “8” είναι ένας κλασσικός Ufomammut δίσκος, με την ατμόσφαιρα που αυτοί μας έχουν μάθει, με τα χαρακτηριστικά τους riffs, με τα απόκοσμα φωνητικά, με τη στοιχειωτική τους ατμόσφαιρα! Μπορεί σε κάποιους να φανεί βατός, εμένα μου έβγαλε τη ψυχή και επειδή πλέον δεν είμαι αυτός ο νεανίας που ήμουν όταν άκουσα για πρώτη φορά την “Ευα” και άφησα πολλά χρόνια για να την καταλάβω και να την βάλω στη κορυφή της δισκογραφίας τους, αυτόν εδώ τον δίσκο δεν θα αφήσω τα χρόνια να περάσουν έτσι και θα τον τοποθετήσω στο ίδιο σκαλοπάτι με την “Ευα”. Το μόνο που μένει λοιπόν είναι να υποκλιθούν όλοι στο μεγαλείο των Ufomammut και να χαθούν στον κόσμο τους!
Υ.Γ Τα κομμάτια του παζλ του “8” δύσκολα θα τα ενώσω!