Κάποτε ήταν ένας απλός μαθητής που έπαιζε Άσιμο, εξελίχθηκε όμως σε έναν νεαρό που θα μπορούσε να είναι gentleman των 50s, με μια blues ψυχή όπου η εμφάνιση του παραπέμπει λίγο και σε Gerard Way. Με άφορη την live εμφάνιση του στο stage του six d.o.g.s την πρώτη ημέρα του Ιουνίου, με L.O.U.D και Gershaw, η Έφη Καραμουσάλη συνάντησε τον Tom Yosi για να της εξηγήσει γιατί θέλει να ηλεκτρίσει το ακουστικό blues καθώς και γιατί πιστεύει πως η πραγματικότητα σκοτώνει τη φαντασία.
Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από την δημιουργία του Tom Yosi;
Είναι ένα πρόσωπο για έμενα επίκαιρο, γιατί είναι το μοναδικό πρόσωπο που ζηλεύει αυτό που ήταν χθες και θέλει αύριο να είναι καλύτερος. Είναι το βασικό εργαλείο της εξέλιξης μου. Αν είναι να έχουμε κάποια υποχρέωση εμείς οι άνθρωποι είναι να εξελιχτούμε. Πρέπει να έχουμε έναν πυρήνα από άξιες και συναισθήματα πρέπει να μας χαρακτηρίζει η αγνότητα και η ευγένεια. Γενικά αλλάζει η συμπεριφορά και όχι ο χαρακτήρας. Είμαι ένα άτομο που του αρέσει να συλλέγει ιστορίες, αυτό αποτελεί έμπνευση όπως και ο πνευματικός έρωτας. Στην ζωή έχω μάθει να λειτουργώ όπως οι πρωταγωνιστές στον κινηματογράφο του 1950. Όταν πρέπει να υποκριθείς κάτι πρέπει να γίνεις αυτό! Γενικά δεν θέλω να είμαι ένας δημοσιοποιημένος άνθρωπος αλλά δημοφιλής. Εξελίχτηκα λοιπόν σε ένα άτομο που έχει τρομερή σύγκρουση. Γοητεύομαι από το ρεαλιστικό αλλά είμαι ουτοπικός. ο Tom Yosi αμφιταλαντεύεται δεν μπορεί να κρατήσει ισορροπίες. Ακόμη και το όνομα μου έχει χάσει λίγο τις διαστάσεις, η γιαγιά μου με φωνάζει Yosi.
Αν είχες την επιλογή να μελοποιήσεις ένα ποίημα, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήθελα να μελοποιήσω την άρνηση του Σεφέρη (αν και έχει γίνει ήδη), να την κάνω μπλουζ.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στην Αθήνα, όταν ήρθες για πρώτη φορά;
Έμοιαζε με παρωδία. Ήρθα με το φορτηγό της μεταφορικής και κουβάλησα όλα τα πράγματα μονός μου χωρίς καμία βοήθεια. Από τότε τα κάνω όλα μονός. Εκείνη η μέρα ήταν καθοριστική. Ωστόσο αγαπώ την Αθήνα. Tην νυχτερινή Αθήνα πρέπει να την σέβεσαι γιατί ξέρει ποσά ψιλά έχεις πάνω σου, δεν μπορείς να της κρυφτείς γιατί δεν είναι μητρόπολη αλλά επαρχία.
Πως γνώρισες τον George Gaudy;
Κάποια στιγμή ήθελα να αγοράσω ένα πετάλι κιθάρας, και το πουλούσε αυτός, έπαθα πλακά! Παλιά έπαιζα με έναν μπασίστα που είχε ηχογραφήσει στο album του, όταν το κατάλαβα έπαθα πλακά, μιλήσαμε κολλήσαμε. Έχουμε μια σχέση πατερά-γιου, τον αγαπώ!
Πως σε επηρέασε αυτή η γνωριμία;
Μου έδειξε τον τρόπο να με βάλει κατευθείαν στο stage. Θέλει και ήθελε πάντα ότι καταφέρνω να κάνω να γίνεται επειδή το αξίζω και όχι επειδή έτυχε. Αν δεν τον είχα γνωρίσει σήμερα θα ήταν όλα πολύ διαφορετικά.
Αποτελείς φυσιογνωμία που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη. Νιώθεις να το πουλάς αυτό ή σου βγαίνει ανεπιτήδευτα;
Για μένα αυτό που δείχνεις πρέπει να το υποστηρίζεις και πρέπει να το αντέξεις. Αν δεν το κάνεις τότε θα είσαι αντιμέτωπος με την εικόνα σου. Το θέμα είναι η εικόνα να πλαισιώνει τη μουσική και όχι η μουσική την εικόνα όπως γίνεται στην underground alternative σκηνή.
Χαρακτήρισε με μια φράση την εφηβεία σου.
Τα χρόνια της χολέρας.
Πως πρόεκυψαν οι σπουδές στο Λονδίνο;
Αποφάσισα να δώσω μια οντισιόν για το Λονδίνο, έτσι και κέρδισα μια θέση στους 15. Έκατσα ένα χρόνο για πτυχίο και στον πρώτο μηνά με άλλαξαν κατευθείαν για Bachelor. Παραμένει μυστήριο ακόμη αν θα γυρίσω πίσω στο Λονδίνο, μάλλον από Σεπτέμβρη.
Ποια η εμπειρία σου εκεί;
Στην Αγγλία έμεινα μονός με τον εαυτό μου και την κιθάρα μου. Έπαιξα σε πολλά τζαζ nights αυτό ήταν σχολειό για έμενα καθώς συναναστράφηκα με ανθρώπους που είχαν όρεξη να δημιουργήσουν κάτι που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα και με θλίβει. Εκεί είχα μόνο 5 λίρες, οι τέσσερις πήγαιναν για κρασί και μια για ντόνατς.
Τι ήταν αυτό που σε εξίταρε αλλά και σε ξενέρωσε στην Αγγλία;
Με ξενέρωσε η έντονη δραματοποίηση της τέχνης και το Franchise. Είναι όλα για το commercial. Επίσης είναι μια πολύ ακριβή πόλη. Ωστόσο αυτό που με εξίταρε ήταν η πολυπολιτισμικοτητα και ότι δεν έγινε αντιληπτό το ρατσιστικό στοιχειό. Έπαιξε σε ένα μαγαζί με πολλές φυλές και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η μουσική.
Ποιες είναι οι προτεραιότητες σου;
Με τον οποιοδήποτε τρόπο να φέρω τους ανθρώπους κοντά. Επίσης σαν μουσικός η μοναδικότητα μου να ξεπεράσει την παράδοση.
Blues, jazz, folk… Eσύ που τοποθετείς τη μουσική σου;
Μου αρέσει να παίζω όμορφη μουσική περά από την κλασσική μουσική η όποια έκανε την πορεία της στον χρόνο. Όλα ξεκινούν από την blues η όποια είναι ένας συνδυασμός παραδοσιακής αφρικάνικης μουσικής.
Με ποια καλλιτεχνική οντότητα θα ήθελες να βρεθείς στην ίδια σκηνή;
Με τρεις: Eric Clapton, David Bowie και Τσιτσάνη.
Αν δεν έπαιζες μουσική, τι ήταν αυτό που θα έκανες;
Θα έπαιζα σε κινηματογράφο μόνο ή θα άνοιγα μπαρ.
Θεωρείς τον εαυτό σου εξαρτημένο;
Ναι, εξαρτημένος από τον σουρεαλισμό, την κιθάρα και την συλλογή ιστοριών.
Αν η ζωή σου ήταν ταινία ποιο θα ήταν το soundtrack;
“Chet Baker Sings”, 1954.
Άνοιξες για Sivert Høyem και Paradise band. Πως ήταν αυτή η εμπειρία;
Έπαιξα παρέα με τον George Gaudy & Sun, ήμασταν έτοιμοι για αυτό! Είχαμε την τύχη να συναναστραφούμε με μουσικούς μεγάλου βεληνεκούς. Ευγενικοί, τρομεροί performers, χάρηκα πολύ που μοιραστήκαμε το ίδιο stage.
Ρομαντισμός, υπερβολή, δράμα. Τι θα σε χαρακτήριζε περισσότερο;
Ρομαντισμός ξεκάθαρα, είμαι τρομακτικά ρομαντικός, θα κυκλοφορούσα με ένα λουλούδι στη τσέπη και θα το έδινα σε όποια γυναίκα το είχε ανάγκη.
Είναι κάτι που ρωτώ πάντα, γιατί ψάχνω να βρω μια απάντηση. Λοιπόν, τι πάει λάθος στην ελληνική μουσική σκηνή;
Υποτιμούμε πολύ τους εαυτούς μας σε σχέση με το εξωτερικό αλλά παράλληλα έχουμε τρομερή έπαρση!
Ποιο το μότο σου;
Όλα είναι δρόμος.
Τι θα περιμένουμε στο live της Παρασκευής;
Θέλω να φέρω τους ανθρώπους σε επαφή με αυτό που ονομάζεται blues. Παίζω ακουστικό blues όποτε την παρασκευή θέλω να το ηλεκτρίσω. Θέλω να παρουσιάσω κάτι δυνατό κάτι ηλεκτρικό, για αυτό επέλεξα ένα τρίο project με σκοπό και τα τρία όργανα να είναι μπροστά. Είναι τρομερό τι μπορούν να κάνουν μόνο μια κιθάρα, ένα μπάσο και drums στα πλαίσια αυτοσχεδιασμού, ειδικά όταν υπάρχει ενδοεπικοινωνία στους μουσικούς, τότε βγαίνει κάτι πολύ γκρουβατο. Με το Electric Church Sessions θέλω να παίξω με τον πραγματικό και φανταστικό χρόνο, να πειραματιστώ.