Ένα ακόμη ευχάριστο γεγονός για τη φετινή δύσκολη χρονιά ήταν η δισκογραφική επιστροφή των Throwing Muses μετά απο επτά ολόκληρα χρόνια. Ωστόσο απο τις πρώτες νότες του “Dark Blue” που σε χτυπάνε κατακέφαλα με το καλήμερα καταλαβαίνεις πως η αναμονή άξιζε τον κόπο,αλλά και οτι κάτι καλό συμβαίνει εδώ.
Την εντύπωση αυτή επιβεβαιώνoυν και αρκετά από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου,όπως το πιο μελωδικό “Bywater” ,το “Bo Didley Bridge” που δεν θ’ακουγόταν ξένο σε κάποιο δίσκο των Sabbath (ίσως λόγω του groove), το “Milk At McDonald’s” με την ανατριχιαστική ερμηνεία της Kristin Hersh,αλλά και το θορυβώδες “Frosting” και το νωχελικό “Sue’s” στο τέλος.
Στο “Sun Racket” οι Throwing Muses ισορροπούν τέλεια ανάμεσα στον θόρυβο και τη μελωδία με τα φωνητικά της Kristin Hersh να είναι το αιώνιο σήμα κατατεθέν. Μια δισκογραφική επιστροφή που αναμενόταν και που δεν απογοήτευσε. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.