Οι Throneless έρχονται από το Μάλμε της Σουηδίας και παίζουν βαρύ, αργό doom και το ομώνυμο ντεμπούτο τους κυκλοφορεί στις 30 Οκτωβρίου από την Heavy Psych Sounds. Ο δίσκος αποτελείται από τέσσερα τραγούδια και έχει διάρκεια περίπου 35 λεπτά. Πριν προχωρήσουμε στα μουσικά στοιχεία του album έχω να πω ότι το εξώφυλλο τους (ζωγραφισμένο από τον μπασίστα Patrick Sundberg) είναι απλώς γαμηστερό!
Μουσικά τώρα δεν υπάρχει τίποτα το original σε αυτόν τον δίσκο: αργά, μακρόσυρτα, χαμηλοκουρδισμένα riffs, επαναλμβανόμενα μοτίβα και τσίτα fuzz. Οι Throneless λίγο πολύ ακολουθούν βήμα βήμα τα χνάρια των Yob, των Bongripper και όποιας άλλης παρόμοιας doom μπάντας μπορείτε να σκεφτείτε. Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ο ήχος. Χωρίς να είναι πρωτότυπος είναι τόσο εντυπωσιακά δουλεμένος και ομοιογενείς που δεν σε αφήνει να ανασάνεις καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Τα επαναλαμβανόμενα riffs θα φτάνανε στο σημείο να είναι πολύ βαρετά αν δεν ήταν το φοβερό rhythm section να δημιουργεί μια στιβαρή πλατφόρμα για να απλωθούν.
Για να το δούμε κομμάτι κομμάτι τώρα, ξεκινάμε με το “Masters of Nothing” που είναι πολύ καλή αρχή για το δίσκο. Χωρίς χρονοτριβές σε αρπάζει κατευθείαν με το αρχικό riff και λίγο πολύ χαράζει το δρόμο για το τί θα ακολουθήσει. Το “Cavedrones”, το προσωπικό μου αγαπημένο, δείχνει ότι η μπάντα μπορεί να γίνει αρκετά δημιουργική και όχι να κολλάει αποκλειστικά στο τζαμάρισμα ενός κιθαριστικού θέματος. Ειδικά από τη στιγμή που μπαίνουν τα φωνητικά αλλά και μετά από μια πολύ καλή αλλαγή στη μέση του κομματιού μπορούμε άνετα να μιλάμε για μια μπάντα που ξέρει να χειρίζεται τον ήχο της. Το “Thinning the Herd” αυξάνει αισθητά τις ταχύτητες ενώ τα φωνητικά πιο απόκοσμα και απεγνωσμένα. Σε αυτό το κομμάτι φαίνεται χαρακτηριστικά και η εκπληκτική δουλειά που κάνει το rhythm section. “Reaching for the Dead” για το τέλος, με ακουστική εισαγωγή που ακολουθείται από ένα κλασσικό doom riff το οποίο χτίζεται πολύ καλά στη 10λεπτη διάρκεια του κομματιού.
Συνολικά το “Throneless” κατάφερε να με κρατήσει. Υπήρξαν κάποια σημεία στα οποία μπορώ να πω ότι κουράστηκα στο τέλος του πρώτου κομματιού αλλά γενικώς ο ήχος και η ατμόσφαιρα του δίσκου αρκούν για να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον. Όπως είπα δεν πρόκειται να βρείτε εδώ τίποτα που δεν έχετε ξανακούσει, ωστόσο οι Throneless έχουν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω μέσα από το τίγκα fuzzαρισμένο doom τους.