Όταν ο Adam Gontier έφυγε από τους Three Days Grace στις αρχές του 2013 πολλοί πίστεψαν (μαζί με μένα) ότι θα ήταν και το τέλος της μπάντας. Κάτι, βέβαια, που ήταν και απόλυτα λογικό μιας και η χαρακτηριστική του φωνή, κατά κύριο λόγο, ήταν αυτή που τους έκανε να αποκτήσουν το όνομα και την αναγνωσιμότητα που έχουν σήμερα. Παρόλα αυτά οι Καναδοί μας διέψευσαν όλους και συνέχισαν έχοντας πλέον πίσω από το μικρόφωνο τον Matt Walst, με τον οποίο μάλιστα έβγαλαν το συμπαθητικό “Human”. Τρία χρόνια μετά από αυτό τον δίσκο δηλώνουν ακόμα παρών, κυκλοφορώντας την έκτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, με τίτλο “Outsider”.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, στον αμερικάνικο alternative rock ήχο που εκπροσωπούν συγκροτήματα όπως οι Three Days Grace ποτέ δε περιμένεις να ακούσεις κάποιο έπος, αλλά απλές συνθέσεις που θα σε κάνουν να περνάς διασκεδαστικά την ώρα σου. Κομμάτια με ευκολομνημόνευτα refrains που σου μένουν στο κεφάλι από τη πρώτη ακρόαση, πιασάρικες φωνητικές γραμμές, λίγο groove-άρισμα και μελωδίες που συμπληρώνουν το σκηνικό. Το ερώτημα τώρα είναι αν η μπάντα κατάφερε να πετύχει όλα τα προηγούμενα όπως είχε κάνει π.χ. στο ντεμπούτο της. Η απάντηση είναι ότι τα κατάφεραν κατά το ήμισυ, αφού το album, ναι μεν ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς, αλλά δυστυχώς κάπου στη μέση αρχίζει η κατηφόρα.
Πιο συγκεκριμένα το “Right Left Wrong” που ανοίγει το “Outsider” είναι ένα κλασικό Three Days Grace κομμάτι με ένα δυνατό riff και το απαραίτητο catchy refrain που λέγαμε πριν. Με πιο heavy διαθέσεις έρχεται το “The Mountain” που αποτελεί το πρώτο single που είδε το φως της δημοσιότητας και είναι κατά μακράν η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή του δίσκου, θυμίζοντας τις παλιές καλές εποχές του συγκροτήματος. Η συνέχεια είναι ανάλογη με το radio friendly “I Am An Outsider”, το αρκετά groove-άτο “Infra-Red” και το προσωπικό αγαπημένο “Nothing To Lose But You” με το απλό αλλά ταυτόχρονα κολλητικό refrain που σε ορισμένες στιγμές φέρνει στο μυαλό τους Breaking Benjamin κυρίως λόγω φωνητικών. Από κει και πέρα όμως αρχίζει η ‘κοιλιά’ και τα πράγματα κουράζουν αρκετά με κομμάτια όπως η γλυκανάλατη pop μπαλάντα “Love Me Or Leave Me”, το άνευρο “Villain I’m Not” και τα εκνευριστικά ανέμπνευστα “Strange Days” και “Chasing The First Time”.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, το “Outsider” έχει να προσφέρει ορισμένες καλές στιγμές στους φίλους του συγκροτήματος, αλλά δυστυχώς για τους υπόλοιπους που θα μπουν στον κόπο να το ακούσουν κατά πάσα πιθανότητα θα είναι μία κυκλοφορία που θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα.