Η σχέση των Ιρλανδών Therapy? με το ελληνικό κοινό ξεκινάει από το 1994 στο Γκάζι για την περιοδεία του “Troublegum”, που θεωρείται η κορυφαία στιγμή της πορείας τους. Πέρυσι η μπάντα επέστρεψε ανανεωμένη με το “Disquiet” και λίγο πρίν την εμφάνιση της στο Chania Rock Festival, ο Γιώργος Χούλλης συνομιλεί με τον κιθαρίστα/τραγουδιστή Andy Cairns. Από την κουβέντα δεν έμεινε ασχολίαστο το πολυσυζητημένο Brexit, για τ οποίο ο Cairns δείχνει αρκετά θυμωμένος…
Καλησπέρα Andy, Θα θέλαμε να μας πείς τα τελευταία νεα γύρω απο τους Therapy?.
Καλησπέρα σε όλους! Ολα καλά στον κόσμο των Therapy?. Είμαστε σε φεστιβαλική περίοδο μέχρι τον Σεπτέμβρη. Για το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη θα ξεκινήσουμε μια περιοδεία με τ’ όνομα “Wood & Wire”, μία ακουστική περιοδεία σε Βέλγιο, Ολλανδία και Λονδίνο. Ανάμεσα στα φεστιβάλ και τις περιοδείες αλλά και γύρω στα τέλη Δεκέμβρη με αρχές Ιανουαρίου θα αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικο.
Ο καινούριος σας δίσκος “Disquiet” έχει λάβει πολύ καλές κριτικές απο την ημέρα της κυκλοφορίας του. Πως νιώθεις μ’αυτό;
Είμαστε ευτυχισμένοι και ευγνώμονες με την ανταπόκριση του “Disquiet”. Δεν την περιμέναμε τόσο θετική. Οι fans έδειξαν να το λατρεύουν (που είναι και το πιο σημαντικό για εμάς), το ίδιο και οι κριτικοί, ενώ μπήκε στα charts ορισμένων χωρών, πράγμα που έχει να συμβεί σε δίσκο των Therapy? εδώ και αρκετό καιρό. Το καλύτερο για μένα είναι να βλέπω το κοινό στις συναυλίες να τραγουδάει τα καινούρια τραγούδια. Όταν το βλέπεις αυτό τότε ξέρεις ότι κάτι γίνεται.
Ποιά πιστεύεις οτι είναι η βασικότερη διαφορά του “Disquiet” σε σχέση με τις προηγούμενες δυο-τρεις δουλειές σας, όσον αφορα τις ηχογραφήσεις;
Ο δίσκος αυτός είναι περισσότερο βασισμένος σε τραγούδια και riffs, έτσι ήταν ξεκάθαρο οτι στις ηχογραφήσεις τα τραγούδια έπρεπε να διαθέτουν ενέργεια. Οι δύο τελευταίοι δίσκοι ήταν πιο πειραματικοί, χρειάστηκαν περισσότερο καιρό να ηχογραφηθούν και είχαν να κάνουν περισσότερο με concepts και ρυθμούς παρά με τραγούδια. Τo vibe στους Therapy? είναι το καλύτερο απο το 2004, έτσι το να ηχογραφούμε δίσκο αυτόν τον καιρό ήταν δύσκολο μα και διασκεδαστικό ταυτόχρονα.
Το τραγούδι “Vulgar Display of Powder” είναι μια αναφορά στους Pantera;
Το τραγούδι μιλάει για τους λεγόμενους party people που ξέρουμε στη μουσική βιομηχανία, αυτούς που παίρνουν πολλά drugs και λένε πολλές μαλακίες. Είναι τρομακτικό να ξέρεις οτι αυτοί οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για πραγματικά μεγάλες αποφάσεις. Δανειστήκαμε τον τίτλο απο τους Pantera, αλλά το τραγούδι δεν είναι γι’ αυτούς. Τους συναντήσαμε κάποιες φορές στα 90’s και ήταν πολύ καλά άτομα.
Πιστεύεις ότι το “Disquiet” αναγέννησε τη μπάντα;
Βεβαίως και έφερε πολύ κόσμο πίσω στις συναυλίες μας σε πολλές χώρες. Νομίζω επειδή ο ήχος του δίσκου είναι κλασικός Therapy?. Αρκετός κόσμος που είχε να μας ακούσει απο τα 90’s άρχισε να ενδιαφέρεται ξανά.
Ok, ας μιλήσουμε τώρα για το παρελθόν και πιο συγκεκριμένα για το “Troublegum”. Πως θυμάσαι εκείνη την περίοδο;
Η περίοδος του “Troublegum” ήταν φανταστική. Παίζαμε σε μεγάλο κοινό και πολύς κόσμος άκουγε και αγόραζε τη μουσική μας. Η επιτυχία του δίσκου σήμαινε οτι έπρεπε να περιοδεύουμε ανα τον κόσμο τρείς φορές το χρόνο. Κάναμε φίλους σε όλον τον πλανήτη, παίξαμε με μερικούς απο τους ήρωες μας που πόζαραν στα εξώφυλα περιοδικών που διαβάζαμε όταν ήμασταν παιδιά και εμφανιστήκαμε σε ιστορικούς χώρους που μόνο να ονειρευτούμε μπορούσαμε. Το κακό ήταν ότι ήμαστε εξουθενωμένοι, ο πολύς χρόνος που περνούσαμε μαζί καταπόνησε τη φιλία μας και τα party στα ενδιάμεσα είχαν επίπτωση στη ψυχική και σωματική μας υγεία. Δεν θα άλλαζα τίποτα απο τη περίοδο ανάμεσα στον Ιανουάριο του 1993 και τον Σεπτέμβρη του 1994, μιας και ήταν μερικές απο τις καλύτερες μέρες της ζωής μου.
Λίγα χρόνια αργότερα διασκευάσατε επιτυχώς το “Diane” των Husker Du. Πως καταλήξατε στο συγκεκριμένο;
Πάντα παίζαμε διασκευές στις πρόβες μας και διασκεδάζαμε με αυτό. Παίζαμε το “Diane” για μερικούς μήνες και κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του “Infernal Love” o παραγωγός Al Clay μας άκουσε να jam-άρουμε και πρότεινε να το ηχογραφήσουμε. Οταν ο φίλος μας Martin McCarrick, ο τσελίστας των Siouxsie & The Banshees, ανέλαβε να παίξει σε κάποια τραγούδια του δίσκου, προτείναμε να βάλει μερικά έγχορδα σε αυτό. Κι έτσι καταλήξαμε στην εκτέλεση που ακούς στον δίσκο.
Κάποτε διασκευάσατε και το “Iron Man” των Black Sabbath με guest τον Ozzy Osbourne. Πως περιγράφεις τη συνεργασία σας μαζί του;
Η συνεργασία αυτή ήρθε ξαφνικά. Παίζαμε στην Κοπεγχάγη και κατεβαίνοντας απο τη σκηνή ο tour manager μας έδειξε ένα fax (αυτό ήταν στα 90’s – θυμάσαι τις μηχανές fax;) απο την Sharon Osbourne που ρώταγε αν θα μας ενδιέφερε να παίξουμε το “Iron Man” με τον Ozzy Osbourne για ένα tribute album. Ο Michael ήταν ο πιό ενθουσιώδεις από όλους μας, μιας και είναι τεράστιος οπαδός των Black Sabbath, εγώ ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένος μιας και λατρεύω το τραγούδι, αλλά ο drummer μας, Fyfe, δεν ήταν τόσο σίγουρος. Έτσι, πετάξαμε στο Λονδίνο τις επόμενες μέρες για να ηχογραφήσουμε κιθάρες, μπάσο και τύμπανα με τον παραγωγό Chris Tsangarides, κι έτσι προτείναμε στον Fyfe ν’ ακούσει το τραγούδι για να μάθει τα τύμπανα και εκείνος αρνήθηκε λέγοντας “τα τύμπανα των Black Sabbath είναι εύκολα”. Την επόμενη μέρα ξοδέψαμε πολλές ώρες και πολλές ηχογραφήσεις για να βγάλουμε σωστά τα τύμπανα. Στο τέλος της νύχτας με λίγο χρόνο στη διάθεση μας, τελικά είχαμε την ευκαιρία να ηχογραφήσουμε στα γρήγορα το μπάσο και τις κιθάρες. Λίγες μέρες αργότερα, εγώ και ο Michael πετάξαμε στο L.A. για να συναντήσουμε τον Ozzy καιι τον παραγωγό Terry Date στο studio. Ο Ozzy ήταν πολύ ευγενικός και λιγάκι ντροπαλός. Πέτυχε τη φωνή με τη δεύτερη και όταν του εξέφρασα τον θαυμασμό μου για το πόσο γρήγορα ηχογράφησε τότε απάντησε “τραγουδάω αυτό το τραγούδι για 20 χρόνια”. Νομίζω πως η εκτέλεση μας είναι πολύ καλή, αλλά το μεγάλο μου παράπονο είναι οτι δεν είχαμε τον χρόνο να ηχογραφήσουμε τις κιθάρες και το μπάσο κανονικά. Ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία και ο Ozzy με τον Chris και τον Terry εξαιρετικοί άνθρωποι.
Πόσο δύσκολο είναι για σένα να αναλαμβάνεις όλες τις κιθάρες μαζί με τα φωνητικά στις συναυλίες;
Συνήθως δέν είναι τόσο δύσκολο αφού προβάρουμε τα τραγούδια “live” πρίν τα ηχογραφήσουμε. Εννοώ οτι παίζουμε τα τραγούδια και τραγουδάμε πάνω στα κιθαριστικά μέρη στο studio. Ακόμη πιστεύω ότι πρέπει να κάνω μερικά απο τα κιθαριστικά μέρη μου πιο περίπλοκα.
Ποιά η άποψη σου για την πρόσφατη επικράτηση του Brexit και για τα όσα συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον τελευταίο καιρό;
Είμαι πραγματικά θυμωμένος που αφήνουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι επειδή την αγαπώ, αλλά γιατί αγαπώ να είμαι μέρος μίας ολόκληρης ηπείρου. Ως Therapy? είχαυμε ν’αντιμετωπίσουμε αρκετές μαλακίες με τη πολιτική στην Ιρλανδία και είδαμε απο πρώτο χέρι τι μπορούν να κάνουν οι διχασμένες κοινωνίες στον άνθρωπο και την αυτοπεποίθηση του. Είναι επίσης φρικτό να βλέπεις τα ποσοστά ρατσισμού και τη προπαγάνδα που στήνεται απο ορισμένα κόμματα στο Ηνωμένο Βασίλειο αυτή τη στιγμή. Αν θέλω να ζω στο Ηνωμένο Βασίλειο που θέλει να γκρεμίσει γέφυρες με τους φίλους μας; Να πάει να γαμηθεί η Βρετανική κυβέρνηση.
Έχετε επισκεφθεί την Ελλάδα αρκετές φορές. Ποιά η πιο όμορφη ανάμνηση σου απο τις επισκέψεις σας και ιδιαίτερα απο την πρώτη το 1994;
Η πρώτη στο Γκάζι το ’94 ήταν υπέροχη. Πολύς κόσμος, λιακάδα όλη μέρα και γνωρίσαμε αρκετό κόσμο που ήταν εκεί για να μας ακούσει. Πάντα μας αρέσει να ερχόμαστε στην Ελλάδα, στο Rockwave Festival, στο Gagarin 205 και στη Θεσσαλονίκη επίσης. Τόσες πολλές και όμορφες εμπειρίες απο ευγενικούς ανθρώπους. Σημαίνει πολλά για μένα να βλέπω το ελληνικό κοινό να τραγουδάει μαζί μας. Οταν ήμουν μικρός στην ιρλανδία ποτέ μου δεν ονειρεύτηκα ότι θα βρεθώ στην Ελλάδα, ούτε καν για διακοπές, έτσι το να βλέπεις το κοινό να περνάει καλά με τη μουσική σου είναι μαγικό συναίσθημα.
Αυτή τη φορά παίζετε στην Κρήτη. Ξέρεις τίποτα γι’ αυτήν;
Ημουν στη Κρήτη για διακοπές πριν πέντε χρόνια, οπότε την ξέρω. Ομορφες παραλίες, υπέροχο φαγητό, αλλά δεν έχω βρεθεί ποτέ στα Χανιά, έτσι είμαι ενθουσιασμένος.
Προτιμάς μεγάλα festivals ή μικρότερες συναυλίες;
Μικρές συναυλίες, μα όταν έχει ήλιο προτιμώ τα μεγάλα festivals.
Τι είναι αυτό για τ’ οποίο μετανιώνεις περισσότερο στη μέχρι τώρα πορεία των Therapy?
Μετανιώνω που δεν κάναμε έξι μήνες διάλειμμα απο το “Troublegum”. Προσπαθήσαμε να έχουμε έτοιμο έναν δίσκο δύο εβδομάδες αφού περιοδεύσαμε τρεις φορές παγκοσμίως και δεν ήμαστε έτοιμοι, οπότε αυτό τσάκισε την μπάντα. Με λίγο καιρό διάλειμμα θα ήμασταν πιο ώριμοι και ανανεωμένοι.
Πως θα ήθελες να θυμάται ο κόσμος τους Therapy? σε 20 χρόνια απο τώρα;
Αν μας θυμούνται μέχρι τότε θα είμαι ευτυχισμένος.
Andy χίλια ευχαριστώ. Σας περιμένουμε κάποια στιγμή και στην Αθήνα.
Να ‘σαι καλά. Πραγματικά ελπίζουμε να επιστρέψουμε στην Αθήνα και σε άλλα μέρη της Ελλάδας για ένα μικρότερο show πολύ σύντομα.
***ENGLISH VERSION:***
Goodevening Andy, we want to tell us the latest news from Therapy?.
Hi! Good people, all is good in Therapy? world. We are in festival season until the end of September. In November and December we’ll be embarking on a tour named ‘Wood & Wire’ an acoustic tour of Belgium, holland and London. Between the festivals and the acoustic shows and around late December/early January we hope to work on new material.
Your new album “Disquiet” has received positive reviews since the first day of it’s release.How do you feel about that?
We are so happy and grateful for the response to “Disquiet”. We weren’t expecting it to be so positive. The fans seemed to love it (which is the most important thing to us) and the critics generally liked it too. It even charted in a few countries which isn’t something thats happened to a T? record in a long time. The best for me was seeing the news songs sung back to us by the audience in live shows. When you see that you know that something is working.
What’s the main difference from “Disquiet” than your last two or three albums on the way of recording?
This album was a lot more song and riff based so the recording was straight-forward making sure the songs were captured with enough energy. The last two albums were a lot more experimental, took longer to record and were about concepts and rhythms more than songs. The vibe in the studio with Therapy? has been great since 2004 so making any album at all these days is a challenge but also fun.
The song “Vulgar Display of Powder” is a mention on Pantera?
The song is about party people we know in the music business, people who take too many drugs and talk too much bullshit. It’s scary to think that often these people are in charge of really big decisions! We just borrowed the title from Pantera but the song is not about them at all. We met them a couple of times in the 90’s and they were good guys.
Do you believe that “Disquiet” helped the band to reborn?
Well, it certainly brought a few people back to the live shows in a lot of countries. I think because the sound of the album is ‘classic’ Therapy? sound a lot of people who hadn’t listened to the band since the 90’s started being interested again.
Ok, now let’s talk about the past and specifially from the “Troublegum”. How do you remember this era?
The Troublegum era was fantastic at the time. we were playing to massive crowds and a lot of people were hearing and buying our music. The success of the album meant that we could tour the world three times in a year. We made friends all over the globe and we got to play with some of our heroes, appear on the covers of a lot of magazines that we’d read as kids and play legendary venues that we’d only ever dreamed about. The down side was that we were exhausted, our constant time together put strains on our friendship and all the partying in-between took a toll on our physical and mental health. I wouldn’t change a thing between January 93 and September 94 as they were some of the best days of my life ever.
A couple of years later you successfully covered Husker Du “Diane”. How did you deceided to cover this song?
We always play covers in rehearsals as it is good fun. We’d been playing “Diane” for a few months and during the recording sessions of Infernal Love the producer, Al Clay, heard us jamming it and suggested we record it. When our friend, Martin McCarrick, cellist with Siouxsie and the Banshees, turned up to play on other tracks on the album we suggested he put some strings on it. We ended up with the version you hear on the record.
Another cover you made was Black Sabbath’s “Iron Man” with Ozzy Osbourne on guest vocals. how do you describe your collaboration with him?
That collaboration came out of the blue. We had just played in Copenhagen, Denmark and coming off stage our tour manager passed a fax (this was the 90’s, remember fax machines?) from Sharon Osbourne asking if we’d be interested in playing Iron Man with Ozzy for a tribute album. Michael was the most excited of all of us as he’s a huge Black Sabbath fan, I was really keen to do it as i loved the track but Fyfe, the drummer, wasn’t so sure.
We were flying to London the next days to record the guitars, bass and drums with producer Chris Tsangarides so we suggested that Fyfe listen to the track to get to know the drums. Fyfe refused saying “it’s only Black sabbath drums, it’ll be easy”. The next day we spend hours and hours, take after take after take trying to get the drums right. At the end of the night, with very little time left we eventually got a chance to quickly record the bass and guitar. A few days later, myself and Michael flew over to L.A. to meet Ozzy and producer Terry Date in the studio. Ozzy was very polite and a little bit shy. He nailed his vocal on the second attempt. When I expressed my admiration at how quickly he recorded such a great vocal he replied “well. I have been singing it for 20 years!”. I think our version of it is okay but my biggest regret is that we didnt get enough time to record the bass and guitars properly. It was a really cool thing to be involved with, a great experience and Ozzy, Chris Tsangarides and Terry Date were all nice people.
How difficult is for you to play all the guitars along with the vocals on live shows?
Usually it’s not too difficult as we’re rehearsed the songs ‘live’ before we record them. By that i mean we’ve played the songs and sung over the guitar parts in our rehearsal studios. I still think I should work on making some of my guitar parts more complicated.
What is your opinion about Brexit and all these things that happening in European Union now?
I’m really pissed off about leaving the European Union, not because I particularly love the EU but because I love being part of a continent as a whole. Therapy? had enough bullshit to deal with politically back home in Ireland and we saw first hand what divided communities can do to a people and it’s confidence. It’s also appalling to see the amount of racist bullshit and propaganda that is being perpetrated by some political parties over in the U.K. at the moment. Do I really live in a Great Britain that wants to destroy all bridges with our friends? Fuck the British government.
You have visit Greece several times in the past. What’s your most beautiful memory from those visits and specially from the first ones in 1994?
The first one at ‘Gaz’ works in 94 was beautiful. Lots of people, sun shining all day. We were so touched that so many people had come to check us out. We always love coming to Greece, Rockwave Festival and Gagarin 205 club, Thessaloniki too. So many good memories of good, kind people. It means everything to me to see the Greek audience sing with us. When I was a young kid in Ireland I never dreamed I’d make it to a country like Greece even for a holiday so to see people being happy with your music is such a magical feeling.
This time you playing in Crete. Do you know anything about this place?
I came to Crete on holiday five years ago so I know that part of it. beautiful beaches and wonderful food but I’ve never been to Chania so I’m very excited!
Do you prefer big festivals or small gigs?
Small gigs but if it’s a sunny day I do like festivals.
What is the thing you regret the most in your career until now?
I regret not taking six months off after the “Troublegum” album. We tried to do an album just a week after finishing touring the world three times and we weren’t ready. It tore the band apart. some time off and our heads would have been wiser and our bodies repaired.
How do you want people to remember Therapy? in 20 years from now?
If they remember us at all then I will be happy!
Andy thanks a lot. We waiting for you someday in Athens too!
You’re very welcome. We really hope we come back to Athens and other places in Greece for a club show very soon.