Οι οξυμένες αισθήσεις, η παραμορφωμένη ψυχεδέλεια, οι αιθέριες, σκοτεινές, μελαγχολικές μελωδίες και οι καπνοί που αιωρούνται στη σκηνή, γίνονται μονάχα μερικά από τα στοιχεία που προσδίδουν έναν μαγευτικό χαρακτήρα στην επετειακή εμφάνιση των αγαπημένων του ελληνικού κοινού, Underground Youth, στο Fuzz, το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Έχοντας συμπληρώσει μία δεκαετία ενεργούς, ανελισσόμενης πορείας, το τετραμελές ορμώμενο από το Βερολίνο, αλλά με καταγωγή από το Μάντσεστερ, post punk/ psych rock group, μας υποδέχεται έχοντας στις αποσκευές του το νέο του δημιούργημα, “Montage Images Of Lust & Fear”. Η βραδιά, μας βρίσκει να συγκρουόμαστε με τα ίδια μας, τα αντιμαχόμενα συναισθήματα, που βρίσκουν το σταυροδρόμι τους μπροστά στη σκηνή, καταφέρνοντας εν τέλει να αφοπλιστούν, για να μας επιτρέψουν να παραδοθούμε -πάντα ευάλωτοι- στη θέα της επιβλητικής εμφάνισης και μαυροφορεμένης αμφίεσης των Underground Youth.
Ανταπόκριση: Λουΐζα Σολομών-Πάντα / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Η αρμονική και γεμάτη προσωπικότητα έναρξη της βραδιάς, δεδομένων όσων θα ακολουθούσαν από την είσοδο των Underground Youth στο stage κι έπειτα, επιτυγχάνεται χάρη στην πλημμυρισμένη από πάθος και ενέργεια εμφάνιση του Οδυσσέα Τζιρίτα με τη μπάντα του. Σε ένα σύντομο μεν, διάρκειας μισής ώρας, μα περιεκτικό setlist που μας παρέσυρε να συμπορευτούμε με τον ρυθμό του, η παικτική δεξιότητα του 18χρονου Οδυσσέα, με τις punk, blues και funk επιρροές να κυλούν στις φλέβες του, συμβαδίζει απόλυτα με τα πληθωρικά φωνητικά της Σοφίας, αλλά και με το παίξιμο των υπολοίπων μελών. Στο επίκεντρο της παραστατικής του εμφάνισης, βρίσκεται το ντεμπούτο του “Βutterflies”, που σε συνδυασμό με την πληθωρική σκηνική του παρουσία, προμηνύουν πως για εκείνον το μέλλον είναι προορισμένο να σπιθοβολά. Κομμάτια όπως τα “Small Joys of Life”, “Hysterial Husband”, “Bring me back my cancer sticks” και “Butterflies will always follow”, βάζουν τη σφραγίδα τους στα ετερογενή και ποικιλόμορφα, μα στο σύνολό τους αρμονικά, στοιχεία του δίσκου, που τον καθιστούν ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, «φρέσκιες» εγχώριες κυκλοφορίες για το 2019.
Μερικά λεπτά μετά τις 22.30, καπνοί κατακλύζουν τη σκηνή. Τα τέσσερα, μαυροντυμένα ως επί το πλείστον μέλη των Underground Youth, ως μία ήρεμη δύναμη, που σταδιακά θα κορυφωνόταν, κάνουν την εμφάνισή τους σε αυτή, με το στιβαρό τους βλέμμα κατεβασμένο, για να πάρουν ο καθένας τη θέση του. Τα πρόσωπά τους δυσδιάκριτα, με τις σκοτεινές, σκιερές τους φιγούρες να πρωταγωνιστούν. Η επιβλητική παρουσία της drummer, Olya Dyer, που κατά έναν θεατρικό τρόπο, κρούει τα τύμπανα σε όρθια θέση, πάνω σε ένα ψηλό βάθρο, είναι ένα από τα στοιχεία της εμφάνισής τους που τραβούν την προσοχή μας εξαρχής.
Με τον ογκώδη ήχο των ντραμς και τα ανεξέλεγκτα fuzzy κιθαριστικά riffs να καθοδηγούν τις μελωδίες τους, οι Underground Youth, «αγκαλιάζοντας» διαρκώς τα μουσικά τους όργανα, δημιουργούν ένα μυσταγωγικό κλίμα και μας προσκαλούν να γίνουμε μέρος της «τελετουργικής» τους εμφάνισης. Η εκτενής περιήγηση στη δισκογραφία τους, με το φετινό album “Montage Images of Lust & Fear”, να βρίσκεται φυσικά στο επίκεντρό της, ξεκινά με τα “Sins” και “This Is But A Dream”, που προσφέρουν ένα δραματικό χαρακτήρα στη βραδιά. Εν συνεχεία, ορισμένα από τα πιο αγαπητά στο κοινό κομμάτια τους, όπως τα “Delirium” “Hope And Pray”, “I Need You”, αλλά και το εκλεκτό στις καρδιές μας, “Morning Sun”, ωθούν τα φώτα πάνω από το stage να επιδοθούν σε έναν ακανόνιστο, «βίαιο» χορό, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές, που η παθιασμένη τους παρουσία συνοδεύεται από τα στιγμιότυπα κατά τα οποία ο μπασίστας, Max James, εμφανίζει ένα μπουκάλι κρασί στη σκηνή και σταδιακά το καταναλώνει, με την απόλαυση να σκιαγραφείται στο βλέμμα του.
Η νοσταλγία και η μελαγχολία χαρακτηρίζουν την επιδραστική και διαδραστική σχέση μεταξύ κοινού και μπάντας. Τα “Last Exit Τo Nowhere” και “Too Ιnnocent Τo Βe Τrue” ακολουθούν, για να μας επαναφέρουν σε tracks από το Montage Images Οf Lust & Fear, με τον frontman Craig Dyer να διεγείρει τις αισθήσεις μας μέσα από το τραγούδισμά του. Λίγο αργότερα, το live φτάνει στο σημείο της κορύφωσής του, με τον Dyer να κατεβαίνει από τη σκηνή για να γίνει ένα με τον κόσμο. Σχηματίζουμε τριγύρω του έναν κύκλο, στο «κέντρο» του οποίου τοποθετείται. Ο κόκκινος φωτισμός, σε συνδυασμό με τις ζητωκραυγές και τις χορευτικές μας κινήσεις, δημιουργούν ένα εκρηκτικό, ψυχεδελικό κλίμα, που δε μας επέτρεπε να ξεκολλήσουμε τα μάτια μας (και τις κάμερές μας), από αυτό που διαδραματιζόταν μπροστά στα μάτια μας. Έχοντας περικυκλώσει τον Dyer, που τραγουδά για ΄μας κι έχοντας γίνει ένα μαζί του, ο μπασίστας Max James κατεβαίνει κι εκείνος από το stage, για να πέσει με ορμή πάνω στον κόσμο, με το μπάσο του να ανοίγει τον δρόμο για να βρεθεί ακόμη πιο πίσω, ανάμεσα στο κοινό.
Έχει περάσει ήδη παραπάνω από μιάμιση ώρα. Αφού τα μέλη έχουν επιστρέψει στη σκηνή, τα “Mademoiselle” και “Heart Οn Α Chain”, γίνονται λίγο αργότερα το encore αυτής της γεμάτης βραδιάς, η οποία μας αποχαιρέτησε με το αίσθημα πως δεν απουσίαζε τίποτα από εκείνη και με τη σχέση αγάπης μεταξύ των Βρετανών “The Underground Youth” και του κοινού, να αναζωπυρώνεται και να μεγεθύνεται, ωσότου τους ανταμώσουμε ξανά.