Λαμβάνοντας υπόψιν την σχέση που υπάρχει μεταξύ των Stranglers και του Ελληνικού κοινού και που κρατάει από το 1985 μέχρι και τις μέρες μας, η επόμενη επίσκεψη της μπάντας ήταν σύντομη. Οι Βρετανοί Στραγγαλιστές επέστρεψαν στον “τόπο του εγκλήματος” (άντε, λίγα χιλιομετράκια πιο πέρα) για ένα ακόμη αξέχαστο live.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Αγγελίνα Θαλασσινού
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση μπαίνοντας στο Piraeus Academy είναι οτι εκτός απο άτομα διαφορετικών ηλικιών (απο 20χρονους μέχρι 60αρηδες) βροντερό παρόν έδωσαν και άτομα απο διάφορες άλλες χώρες, (όπως Άγγλοι, Σκωτσέζοι, Γάλλοι) πράγμα που δείχνει οτι οι The Stranglers εξακολουθούν να διαθέτουν έναν πυρήνα αφοσιωμένων οπαδών. Συνεπέστατη στην ώρα της, ντυμένη παραδοσιακά στα μαύρα και χωρίς opening act (μόνο μια μικρού μήκους ταινία που προβλήθηκε πρίν) η μπάντα ανέβηκε επι σκηνής ξεκινώντας οργισμένα με το “Tank” (απο το “Blak and White” του 1978) και κολλητά το “Straighten Out”.
Επι σκηνής παραμένουν ένα συμπαγές σύνολο με τον 52-χρονο frontman Baz Warne, με μια cool παρουσία, να έχει αφήσει πίσω του τους προκατόχους του και να δίνει την απαιτούμενη φρεσκάδα στις παλιότερες συθέσεις της μπάντας, ο νεότερος σε ηλικία συγκριτικά με το υπόλοιπο group drummer Jim MacAulay να τονώνει τη μπάντα με το δυνατό παίξιμο στα τύμπανα και τον νεανικό του ενθουσιασμό, ενώ απο τις 2 παλιοσειρές ο Dave Greenfield ήταν η πιο χαμηλών τόνων παρουσία στο πίσω μέρος της σκηνής, κρυμμένος πίσω απο τα πλήκτρα και ο υπερκινητικός μπασίστας Jean-Jacques Burnell να δίνει τη ρυθμική ραχοκοκαλιά. Στα κενά ανάμεσα στα τραγούδια ο Warne ευχαρίστησε τον κόσμο που μετακινήθηκε απο το εξωτερικό για να τους δεί, ενώ σχολίασε το κάπνισμα μέσα στον χώρο και το σύγκρινε με το αντίστοιχο την Αγγλία.
Απο πλευράς setlist η μπάντα έπαιξε εκ του ασφαλούς, με ελάχιστες αναφρές στις τελευταίες δουλειές της και μια επιλογή απο τα classics του παρελθόντος σαν τα “Nice n’ Sleazy”, “Always the Sun” (όπου το κοινό δεν σταμάτησε να χτυπιέται και να τραγουδά),” Hanging Around”, “Peaches” και το hit “No More Heroes” που ξεκίνησε μ’ένα σύντομο bass solo απο τον Burnell και έφερε τον αναμενόμενο χαμό. Η μπάντα επιστρέφει για ένα encore με “Walk on By” και τη διασκευή στο “All Day and All of the Night” των Kinks και αποχωρεί έπειτα απο μία δυνατή 90λεπτη εμφάνιση.
Εχοντας δει τους Stranglers άλλες δύο φορές στο παρελθόν ήμουν απόλυτα σίγουρος απο την αρχή για το τι θα έβλεπα, και τελικά είχα δίκιο. Οι Stranglers είναι ακόμα εκείνο το group που κρατάει τη φλόγα μέσα του αναμμένη και επί σκηνής έστω κι αν δέν κρύβουν τίποτα φοβερές εκπλήξεις παραμένουν σταθερή αξία και βάζουν τα γυαλιά σε νεότερες μπάντες. Είμαι σίγουρος πως η επόμενη επίσκεψη τους δεν θ’ αργήσει πολύ.