Ο Φανεροζωικός μεγααίωνας ξεκίνησε πριν περίπου 542 εκατομμύρια χρόνια (σ.σ. 5 χρόνια πάνω, 5 κάτω καμία σημασία δεν έχει). Περιλαμβάνει 3 αιώνες: τον Παλαιοζωικό, τον Μεσοζωικό και τον Καινοζωικό, που μέχρι σήμερα διανύουμε. Για την πρώτη περίοδο, την Παλαιοζωική, κάνουν λόγο οι The Ocean στο πρώτο μέρος της νέας τους κυκλοφορίας. Το δεύτερο μέρος αναμένεται σε 2 χρόνια απο τώρα.
5 χρόνια μετά το σεμιναριακό “Pelagial”, η κολεκτίβα από το Βερολίνο, μας παραδίδει το πρώτο μισό της καλύτερης δουλειάς στην εως τώρα καριέρα τους. Με δυσκολία μπορείς να περιγράψεις και να μεταφέρεις την ατμόσφαιρα, τα ηχοτοπία του “Phanerozoic I: Palaeozoic”. Ας κάνω μια προσπάθεια…
Ο δίσκος ξεκινάει με την στοιχειωμένη μελωδία του “The Cambrian Explosion” που εξελίσσεται στο “Cambrian II Eternal Recurrence”. Καθαρά φωνητικά, κομμένο – ραμμένο για το λαρύγγι του Rossetti, κολλητικό ξεκινάει σιγά σιγά να σε παρασέρνει στο ρυθμό του και σε προϊδεάζει για το τι θα συμβεί στα επόμενα λεπτά. Η όλη θεματολογία του album, περιστρέφετε γύρω απο την ιδεολογία της αέναης επανάληψης. Όλα συμβαίνουν ξανά και ξανά.
Παράδειγμα: Κατα την αρχή του Παλαιοζωικού αιώνα έχουμε την διάσπαση της Παννότιας υπερηπείρου. Κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του “Phanerozoic I: Paleozoic”, στα Sundlaugin Studios της Ισλανδίας και δη στην δημιουργία της τριπλέτας “Ordovicium the Glaciation of Gondwana”, “Silurian Age of Sea Scorpions” και “Devonian Nascent”, το νησί πρέπει να πήγε λίγο πιο κοντά στην Αμερικανική ήπειρο.
Στο “Ordovicium The Glaciation of Gondwana” ακούμε επιρροές απο Gojira – ειδικά στην εισαγωγή- εποχής “From Mars to Sirius”. Στο “Silurian Age of Sea Scorpions” θα απολαύσουμε τα καλύτερα μελωδικά ιντερλούδια του δίσκου και εξαιρετικές αλλαγές στους ρυθμούς, ενώ στο “Devonian Nascent” με την συμμετοχή του Jonas Renkse των Katatonia που θα φέρει όλον τον αέρα τον Σουηδών και κάτι απο “The Great Cold Distance”, θα συναντήσουμε μια απο τις επικότερες στιγμές του δίσκου αλλά και της χρονιάς ολόκληρης.
Ο δίσκος θα κλείσει με το “Permian The Great Dying” αφού πρώτα περάσει από την ορχηστρική post metal φόρμα του “The Carboniferous Rainforest Collapse”. Το “Permian The Great Dying” πρόκειται για μια σύνθεση που περιέχει τα πάντα. Καθαρά μέρη για σεμινάριο, πειραματισμούς, straight to the point μέρη με ρυθμό που σκοτώνει, στιβαρό και περίπου απλό.
Το “Phanerozoic I: Palaeozoic”, το τονίζω ξανά, είναι το πρώτο μέρος της καλύτερης δουλειάς τον The Ocean. Ολοκληρομένο το έπος θα το έχουμε στα χέρια μας κάπου το 2020. Σιγά, τι είναι 2 χρονάκια; Και αν σου φαίνονται πολλά, σκέψου πόσα χρόνια πέρασαν απο το “10.000 Days”.
Η καλύτερα από την αρχή του Παλαιοζωικού μέχρι τον Μεσοζωικό αιώνα.