Ένα ταξίδι στον κόσμο του rock n’ roll που ξεκίνησε λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και είχε μέσα του περιοδείες, μια σειρά από αριστουργηματικούς δίσκους και μια πορεία που πολλές μπάντες σε Ελλάδα και εξωτερικό θα ζήλευαν. Φέτος οι Last Drive συμπληρώνουν 30 χρόνια ύπαρξης και το γιορτάζουν με 2 συναυλιές στο Gagarin με guests διάφορα ονόματα που μέσα σε αυτά τα χρόνια υπήρξαν συνοδοιπόροι της σε αυτό το ταξίδι και φυσικά τους οπαδούς τους (την λεγόμενη Drive Tribe). Λίγο πριν γίνει αυτό σας δίνουμε μία σύνοψη της ιστορίας του θρυλικού αυτού συγκροτήματος.
80’s (Το ξεκίνημα)
Η μπάντα ξεκίνησε το 1983 αρχικά σαν τρίο απο τους Alex K. (μπάσο/φωνή) Chris BI (τύμπανα) και Nick (κιθάρα) για να γίνει κουαρτέτο ένα χρόνο αργότερα με τη προσθήκη του Γιώργου Καρανικόλα στη δεύτερη κιθάρα. Σύμφωνα με πληροφορίες τ’όνομα τους προέρχεται απο ένα αγαπημένο τους cocktail. Μουσικά ήταν επηρεασμένοι απο τo garage/rockabilly και την έκρηξη του Punk στα 70’s.
Το πρώτο τους live δόθηκε τον Δεκέμβριο του 1983 στο ιστορικό club Rodeo (πρίν την είσοδο του Καρανικόλα). Η πρώτη τους κυκλοφορία ήρθε 2 χρόνια αργότερα και ήταν το ήταν το EP “Midnite Hop”. Το ντεμπούτο full length “Underworld Shakedown” κυκλοφορεί το 1986 και τους βάζει για τα καλά στον μουσικό χάρτη με περιοδείες στην Ευρώπη. Το 1988 κυκλοφορούν τον δεύτερο δίσκο τους “Heatwave” με τον Πάνο Κασιάρη στη θέση του Nick και παραγωγό τον Peter Zaremba των Fleshtones (με τον οποίον εμφανίστηκαν και στο Ρόδον για τη παρουσίαση του δίσκου). Ακολουθεί η εμφάνιση της μπάντας στο festival “Berlin Independence Days” καθώς και η είσοδος της στην έβδομη τέχνη μέσα απο τη ταινία του Θοδωρή Αγγελόπουλου “τοπίο στην ομίχλη” όπου ακούγονται τα Night Of The Phantom και Every Night. Λίγο πρίν το τέλος της χρονιάς εμφανίζονται στο Ρόδον ως opening act των Dream Syndicate όπου ξεκινάει και η γνωριμία τους με τον κιθαρίστα της μπάντας Paul Cuttler που θα τους ακολουθήσει στη συνέχεια…
90’s (“Blood Nirvana”, διάλυση)
Ο τρίτος δίσκος των Last Drive, “Blood Nirvana” κυκλοφορεί το 1990 σε παραγωγή του Paul Cuttler των Dream Syndicate και αποτελεί σημείο καμπής για τη μπάντα (όπως μας το χαρακτήρησε στη συνέντευξη του Απριλίου) δείχνοντας την πιο ώριμη αλλά και διαφορετική απο το παρελθόν, η συνέχεια τους βρίσκει σε περιοδεία με τους Dead Moon στη Γερμανία, ενώ λίγο καιρό αργότερα ο Θάνος Αμοργινός έρχεται ν’αντικαταστήσει τον Πάνο στις κιθάρες. Ο Cutler κάθεται για δεύτερη φορά στη καρέκλα του παραγωγού για το “F*head Entropy” που κυκλοφορεί το 1992. Ακολουθεί μια περιοδεία στην Ισπανία, καθώς και η λήξη της συνεργασίας με τη Hitch Hyke. Η μπάντα μπαίνει κάτω από τη στέγη της BMG, μέσω της οποίας κυκλοφορούν το “Subliminal” το 1994 που ήταν και ο τελευταίος της δίσκος. Η διάλυση ήρθε το 1995 μετά από ένα διήμερο στο Ρόδον.
00’s (Reunion, “Heavy Liquid”)
Το “Midnite Hop” επανακυκλοφορεί και η μπάντα ανακοινώνει 2 εμφανίσεις στο Gagarin (που τελικά γίνονται 3 λόγω sold out) σκορπίζοντας χαρά τόσο στους παλιούς οπαδούς της αλλά και στους νεότερους που δεν είχαν την ευκαιρία να τη δουν στο παρελθόν. Οι 3 αυτές συναυλίες αποτυπώθηκαν στο live CD/DVD “Time Is Not Important” που κυκλοφόρησε έναν χρόνο αργότερα για να κρατήσει ζωντανή την ανάμνηση και το συναίσθημα. Την ίδια χρονιά οι Last Drive εμφανίζονται στο Gagarin Open Air Festival (μαζί με Γιάννη Αγγελάκα, Παύλο Παυλίδη και Διάφανα Κρίνα) καθώς και στην Pescara της Ιταλίας ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και η συλλογή “Bad Roads/The Best Of Last Drive”. Το 2009 και μετά απο αρκετές συναυλίες η μπάντα κάνει μιά δυναμική επιστροφή στη δισκογραφία μετά απο 15 χρόνια με το “Heavy Liquid” που κυκλοφορεί μέσω της Happy Crasher. Παράλληλα με το “Heavy Liquid” κυκλοφορεί και το At The Drive Ink, μια συλλογή απο comics φτιαγμένα απο διάφορους σχεδιαστές και εμπνευσμένα απο τα τραγούδια του δίσκου.
Nowadays
Η θέση του κιθαρίστα στους Last Drive αδειάζει γι’άλλη μια φορά μιάς και ο Θάνος αποχωρεί από τη μπάντα μετά απο αρκετά χρόνια. Τη θέση του παίρνει ο Στέφανος (Screaming Fly) και η μηχανή παίρνει και πάλι μπροστά με μερικές συναυλίες στην Αθήνα (ανάμεσα τους και αυτή στο Gagarin όπου η μπάντα ξαναεμφανίζεται με τους Dream Syndicate μετά απο 25 χρόνια) αλλά και μία στο Βερολίνο.
Projects
Ναι κι απ’αυτά έχουν. Η αρχή έγινε το 1986 με το project Το φώς και η σκιά του, που το 1986 κυκλοφόρησαν το ένα και μοναδικό ομώνυμο EP και ουσιαστικά πρόκεται για τα 3/4 των Last Drive (Alex, Chris, George) με ελληνικό στίχο και πιο πειραματική κατεύθυνση (περισσότερο προς Suicide μεριά). Εννοείται πως και μετά τη διάλυση τους τα μέλη των Last Drive παρέμειναν δημιουργικοί και προσέφεραν σπουδαία projects όπως οι Blackmail του Καρανικόλα που κινούνταν σε πιό κιθαριστικό, ψυχεδελικό ύφος και κυκλοφόρησαν 3 δίσκους. Το 2012 επέστρεψαν μετονομασμένοι σε BLML και κυκλοφόρησαν το “The Gift”.
Ενα aκόμα σπoυδαίο project είναι οι Earthbound που ξεκίνησαν απο μέλη των Rockin’ Bones, Honeydive και αργότερα συμπληρώθηκαν απο τους Alex και Θάνο. Aκολούθησαν έναν πιo desert rock πειραματικό ήχο μέσα στους 4 δίσκους που κυκλοφόρησαν (ανάμεσα τους και το soundtrack της ταινίας “Στάκαμαν” του Αντώνη Καφετζόπουλου). Στο ίδιο πάνω-κάτω ύφος με τους Earthbound κινούνται και οι Thee Holy Strangers, το πρόσφατο project που ξεκίνησε ο Alex μαζί με μέλη των Make Believe, Dustbowl κλπ.