Οι Invisible Surfers είναι μια απ’τις υπαίτιες μπάντες που το rockabilly και το surf/rock ‘n’ roll, επιβιώνουν και παραμένουν ακόμα ενεργά στην Ελλάδα. Το live της Παρασκευής δε, ήταν μια ακόμα τρανή απόδειξη του γεγονότος αυτού.
Ανταπόκριση: Γιαννής Πατρώνας / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Φτάνοντας στο Κύτταρο, η εικόνα που αντίκριζε κανείς θα μπορούσες να πεις ότι ήταν κάπως απρόσμενη, με λίγο κόσμο να περιμένει απ’ έξω, και με ακόμα λιγότερο μέσα, πράγμα που θεώρησα αφύσικο ενόψει της παρουσίας των Θρύλων για τα ελληνικά δεδομένα του rockabilly/surf. Παρόλα αυτά, οι φανατικοί σαφώς και δεν έλειπαν και το ντύσιμο εποχής μαζί με τις Cafe Racer-Chopper παρκαρισμένες φάτσα κάρτα έξω απ το μαγαζί συμπλήρωναν το όλο κλίμα της φάσης. Το live ξεκίνησε δυναμικά με τους The Tenement Rats, μια σχετικά πρόσφατη στο χώρο μπάντα, να δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα, για μια βραδιά όλο γούστα: αλητεία, rockabilly μπύρες και χορό. Δυνατοί στο περιεχόμενο, με ύφος και ήχο “σχετικά πιο διαφοροποιημένο” από τις κλασσικές αρχές του rockabilly της εποχής και πιο πιστοί στο surf κατάφεραν να ζεστάνουν αρκετά το κλίμα και να προετοιμάσουν το έδαφος. Ο κόσμος θα μπορούσε – και θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου – να δείξει μια πιο ένθερμη συμμετοχή κατά το ξεκίνημα της βραδιάς, αλλά δε βαριέσαι…Λίγοι και καλοί.
Έχοντας λοιπόν ήδη διανύσει το πρώτο 40λεπτο της βραδιάς και με τους The Tenement Rats πια να κλείνουν το set τους, τα δεδομένα άλλαξαν και ο κόσμος κάθε άλλο παρά λίγος ήταν, με όλο και περισσότερο να μπαίνει στο μαγαζί. Αναμένοντας πια τους βετεράνους της ελληνικής rockabilly σκηνής, και με τον κόσμο πια να είναι συγκεντρωμένος εντός, ο ενθουσιασμός όλο και αυξανόταν. Οι Τhe Invisible Surfers κάνουν πια την εμφάνισή τους, κομψότατοι και διακριτικότατοι, χωρίς πολλά πολλά, καλησπερίζουν και ξεκινάνε το set τους δυναμικά. Ωμό rockabilly με έντονες τάσεις και αναφορές σε Reverend Horton Heat και Man or Astroman αλλά και στα πρώτα χρόνια του punk rock, με σημεία crust να υποδέχονται το surf και να εναλλάσσονται τσίτωναν τον κόσμο που γούσταρε όλο και πιο πολύ. Λατρεμένο το στυλ τους, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο πλασάρονται αφού αρμόζει σε μια μπάντα με 30ετή πορεία στην αναβίωση του rockabilly, οι τύποι απλός ανέβηκαν on stage κούρδισαν, και άρχισαν να παίζουν χωρίς σταματημό, χωρίς καν αναφορά στο όνομα τους, δείχνοντας έτσι πως το μικρό αλλά συγκεντρωμένο κοινό τους γνωρίζει καλά, αλλά και οι ίδιοι γνωρίζουν εξίσου καλά τη θέση τους στο χώρο. Γεγονός είναι δε όπως δηλώνει και ο Alex Μπερέκος ο frontman των Invisible Surfers, αφού έχουν χορτάσει απο live εδώ και 30 χρόνια, αλλά και εφόσον το κοινό είναι μεν πιστό αλλά σχετικά περιορισμένο, δεν υπάρχουν λόγοι για υπερέκθεση, κάτι που όμως είχε αφήσει το μικρό και ακόλουθο κοινό τους, διψασμένο για αγνό rockabilly.
Εν τέλη, το σίγουρο είναι πως αν και μισογεμάτο το Κύτταρο, επειδή μιλάμε αυστηρά για να είδος άλλης εποχής, οι λάτρεις του είδους μπορεί να μην ήταν πολλοί, άλλα ήταν όμως φανατικοί, και αυτό φάνηκε την Παρασκευή, αφού όλοι χόρεψαν και απόλαυσαν πραγματικά μια βραδιά βγαλμένη από τα 50’s/60’s. Όσο για τους ίδιους τους Invisible Surfers δεν υπάρχει κάτι καινούριο να ειπωθεί. Η καταξίωσή τους στο χώρο είναι γνωστή, όπως και το ίδιο το rockabilly, και αν κάτι μας κάνει εντύπωση, είναι η αστείρευτη όρεξή τους να ροκάρουν εδώ και 30 χρόνια χωρίς σταματημό.