Τους Invisible Surfers τους πρωτοείχα δει live περίπου 15 χρόνια πίσω. Από τότε σχεδόν κάθε φορά που μάθαινα για κάποια συναυλία τους ήμουν εκεί. Έτσι και έγινε την περασμένη Παρασκευή που βρέθηκα στο Μοναστηράκι και το Six D.O.G.S…
Ανταπόκριση: Γιώργος Τζώρτζης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Λίγα λεπτά πριν τις 23:00, οι The Invisible Surfers ξεκίνησαν το σέτ τους μπροστά σε ένα λιγοστό, θα έλεγα, κοινό. Αυτό βέβαια δεν φάνηκε να τους πτόησε καθόλου μιας και το παίξιμο τους ήταν πραγματικός δυναμίτης από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της εμφάνισης τους. Surf, rock n’ roll και rockabilly στα καλύτερα του με σαφείς αναφορές σε μπάντες όπως οι Man Or Astroman? αλλά και σε όλη τη μουσική αφρόκρεμα της δεκαετίας του ’60.
Φυσικά ακούσαμε και το πάντρεμα αυτού του ήχου με το ελληνικό στοιχείο – ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν το “Akis Panou”. Τεχνικά solos καλοπαιγμένα βγαλμένα απευθείας από την αισθητική του Μανώλη Χιώτη και ένας drummer που πραγματικά έπαιζε τις κάλτσες του! Κομμάτια όπως το “The Hunter”, το οποίο ήταν στα όρια του punk, κάνανε το κοινό να χορεύει και να το διασκεδάζει πραγματικά! Το κλείσιμο μας βρήκε να απολαμβάνουμε την υπερ-χιτάρα “Malaguena” και εγώ προσωπικά να νοιώθω σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που ωσάν τον πιτσικόκο απολάμβανα τις μελωδίες αυτής της πραγματικά υπέροχης μπάντας.
Το live τους για άλλη μια φορά άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Η μπάντα πέρα από μερικά λαθάκια (όπου ακόμα και με αυτά φάνηκε να το διασκεδάζει) φάνηκε δεμένη, γεμάτη διάθεση με τα πειράγματα μεταξύ των μελών της να δίνουν και να παίρνουν! ‘Till next time Surfers…