Αν κάποιος μου έλεγε πριν χρόνια ότι θα έβλεπα κάποτε live τους Dwarves στην Αθήνα, το πιθανότερο θα ήταν να γέλαγα μαζί του. Να όμως που τελικά η θρυλική αυτή μπάντα επιτέλους εμφανίστηκε εδώ και έδωσε ένα δυνατό από κάθε άποψη show.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Δημοσθένης Τσιγαρίδας (περισσότερες εδώ)
Τη συναυλία άνοιξαν οι Priorities. Ένα Oi/Street Punk group που φτιάχτηκε πέρσι και που ήταν η κατάλληλη υποδοχή για το συγκεκριμένο festival. Περίπου 30 λεπτά ιδρωμένου Punk Rock που έκλεισε με διασκευή στο “If The Kids Are United” των Sham 69, με τον τραγουδιστή να κατεβαίνει στο κοινό και να του δίνει το μικρόφωνο. Όμορφα πράγματα δηλαδή!
Σειρά είχαν οι Lucky Punch .Eνα group από το Μόναχο, που κινείται σε ύφος παρόμοιο με αυτό των Hellacopters. Προσωπικά, θα προτιμούσα να τους έβλεπα ως support σε κάποιο group παρόμοιο με το ύφος τους, αλλά έστω κι έτσι το αλήτικο rock n roll ύφος τους ταίριαζε με το υπόλοιπο line up της ημέρας. Όλα τα λεφτά η ατάκα “efcharisto so much”.
Ακολούθησαν οι Green Goblins από την Κατερίνη. Ένα group με 15 χρόνια στην πλάτη, που κινείται σε Rock n Roll ύφος κοντά στο αντίστοιχο των Zeke, Turbonegro και λοιπών συγγενών, με το σύντομο (35-λεπτο για την ακρίβεια), αλλά ουσιώδες set, που έκλεισε με μια διασκευή GG Allin και τον κιθαρίστα να φεύγει πετώντας την κιθάρα του.
Και ήρθε η ώρα για το κυρίως πιάτο. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, η τρελοπαρέα από το Illnois ανέβηκε στη σκηνή του An για να την πυρπολήσει για τα καλά. Ασφαλώς και η μορφή του τιτάνα Nick Oliveri ξεχώριζε στη σκηνή με το λυσσασμένο παίξιμο στο μπάσο και τα ουρλιαχτά του που σιγοντάρανε τον frontman της μπάντας, Blag Dalhia. “Let’s Fuck”, “You Gotta Burn”, “Drug Store”, “Like You Want” και άλλα αγαπημένα τραγούδια της μπάντας ακούστηκαν εκείνο το βράδυ σε αγριεμένες εκτελέσεις, με τα μέλη του group σε πολύ καλό mood (μιας και ήταν στο τελευταίο live της περιοδείας), που μετέδωσε στο κοινό που αριθμητικά ήταν αρκετό.
Το φινάλε ήρθε με το “We Must Have Blood” και τη μπάντα να φεύγει από τη σκηνή αφήνοντας τους ενισχυτές να ουρλιάζουν. The real Rock n Roll way μ’ άλλα λόγια.