Στατιστικά μιλώντας, αν υπάρχουν δέκα groups που η μουσική τους είναι “must” σε κάθε rock club που σέβεται την μπάρα του, οι Dubrovniks είναι σίγουρα ένα εξ’ αυτών. Ακόμη και να μην τους ξέρεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μη σου είναι γνώριμα κομμάτια όπως τα “Ηernando’s Ηideaway” και το “Like Fire”. Εκτός φυσικά αν δεν συχνάζεις σε rock bars! Η ανακοίνωση της εμφάνισης τους στη χώρα μας σε ένα τόσο γόνιμο συναυλιακά καλοκαίρι, ήταν ένα απρόβλεπτο στοίχημα. Ευτυχώς για όλους τελικά, οι Αθηναίοι γέμισαν ασφυκτικά το club της Ηπείρου, με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Aνταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης (i-jukebox.gr)
Sold out λοιπόν, και γύρω στις 22:00 οι Sisters Of Your Sunshine Vapor από το Detroit, ξετύλιξαν για την επόμενη σχεδόν μια ώρα ψυχεδελικές συνθέσεις με διαθέσεις σαφώς επηρεασμένες από την περίοδο των Pink Floyd και των Doors, αλλά και από το παραισθησιογόνο μουσικό σύμπαν του Jason Pierce (Spiritualized/Spacemen 3). Το set τους, βασισμένο κυρίως στο νέο τους album “Desert Brain”, κέρδισε αρχικά το ενδιαφέρον του κοινού, αλλά από κάποιο σημείο και μετά άρχισε να κουράζει. Όχι επειδή δεν είναι καλή μπάντα, ή ότι δεν είχαν ενδιαφέρον τα κομμάτια τους, αλλά κυρίως επειδή το επιτηδευμένα βαριεστημένο shoegaze στυλ τους, δεν ταίριαζε ιδιαίτερα με την rock n’ roll διάθεση του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά, οι αμερικανοί στάθηκαν στη σκηνή μια χαρά και με συνοδεία τα παραδοσιακά α λα 70s χειροκίνητα fractal projections, κέρδισαν τις εντυπώσεις των Αθηναίων.
Χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις και μετά το τέλος του support group, οι Αυστραλοί rockers The Dubrovniks κατέλαβαν τη σκηνή και για την επόμενη ώρα δεν άφησαν κανέναν να πιεί την μπύρα του με την ησυχία του. Με ένα πέρα από “απλά best of” playlist, το Κύτταρο έζησε στιγμές βγαλμένες από τα 90s. “Audio Sonic Love Affair”, “Like Fire”, “Holy Town”, “Love is on the Loose Tonight”, (το εξαιρετικά αφιερωμένο στους Ramones) “As long as I can listen”, “Dubrovnik girls” με συνοδεία από κοπέλες που ανέβηκαν στη σκηνή, συγκινητικά sing alongs στο “Υou’re gonna get what’s coming” και ένα σωρό άλλα -πλέον hits- κομμάτια τους με τη συνοδεία εξαιρετικού ήχου και το πάθος των μουσικών που αν και μεγάλοι πλέον σε ηλικία έδειχναν πως είναι σε εξαιρετική φόρμα.
Χωρίς να λείπουν τα λαθάκια και η κατά τόπους έλλειψη συντονισμού, οι τρείς κιθάρες των Dubrovniks σε συνδυασμό με το ζόρικο rhythm section των Boris Sujdovic και του James Baker σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα, ξεσήκωσαν και με το παραπάνω όλους όσους επέλεξαν αυτό το live για την διασκέδαση τους. Το μοναδικό που μπορείς να πεις σαν απογοήτευση, είναι πως δεν ακούστηκε το “Hernando’s Hideaway”, ενώ το αρχικό riff του ακούστηκε στο τυπικό soundcheck που έκαναν την ώρα που ανέβηκαν στη σκηνή.
Αν κάποια συναυλιακό comeback έχουν αξία, σίγουρα αυτό που παρακολουθήσαμε την Παρασκευή το βράδυ κατατάσσεται άνετα στις πρώτες θέσεις. Πραγματικά, δύσκολα μπορούμε να θυμηθούμε live τα τελευταία χρόνια που παρά το sold out και την αποπνικτική ατμόσφαιρα, ο κόσμος μετά το τέλος του set, έδειχνε να μην θέλει να φύγει φωνάζοντας την μπάντα να επιστρέψει στη σκηνή. Με την αγάπη του κόσμου πλέον να είναι ξεκάθαρη για τους συμπαθέστατους Αυστραλούς, το μόνο που ελπίζουμε είναι να μας επισκεφτούν ξανά και σύντομα, τώρα που το αίμα τους άρχισε να ξαναβράζει στις γερασμένες φλέβες τους.
