Τα σκοτεινότερα μυστικά των ανανεωμένων The Darkstar έμελλε να αποκαλυφθούν την περασμένη Πέμπτη, στο κλασσικό μας “στέκι” στη Σολωμού, παρέα με δύο ετερόκλητα σχήματα: τους πρωτότυπους Acoustic Covers When Punk Rock Brothers και τους πιτσιρικάδες Bombing The Avenue. Για να μπούμε όμως σε λεπτομέρειες…
Ανταπόκριση/Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Αν και -κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη- όχι ιδιαίτερα σχετικοί με το όλο ύφος της βραδιάς, οι Acoustic Covers When Punk Rock Bothers ανέβηκαν στη σκηνή λίγα λεπτά μετά τις 10, για να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα (όπως είπαν και οι ίδιοι): την πλάκα τους! Η συνταγή τους είναι αρκετά επιτυχημένη. Υλικά; Ένας beatboxer, 2 ηλεκτροακουστικές κιθάρες, 3 φωνές (1 τραγουδιστής και οι κιθαρίστες που συνόδευαν με φωνητικά) και ένα κόντρα μπάσο. Εκτέλεση; Ανακατεύετε unplugged διασκευές από Police και Rage Against The Machine, μέχρι Limp Bizkit και Queens of the Stone Age με μπόλικο κέφι και ενέργεια. Μην σας τρομάζει το αποτέλεσμα, μιας και είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο!
Πόση φασαρία μπορούν να κάνουν 3 άτομα; Στην περίπτωση των Bombing The Avenue η απάντηση είναι λίγο-πολύ γνωστή: ΠΟΛΛΗ! Tα μικρά σε ηλικία, αλλά θαυματουργά αδέρφια, ξεσήκωσαν με το heavy grunge τους και τη δυνατή τους παρουσία, μία μικρή μερίδα του κόσμου, ο οποίος είχε αρχίσει να γεμίζει σιγά σιγά το venue. Λίγο πριν το τέλος του set τους, κάλεσαν στη σκηνή τον Leo των The Overjoyed, ώστε να αναλάβει χρέη κιθαρίστα, αφήνοντας στον τραγουδιστή της μπάντας, Πάνο, την ευκαιρία να οργώσει ανενόχλητος το stage.
Οι headliners της βραδιάς, The Darkstar, επρόκειτο να μας παρουσιάσουν το ντεμπούτο album τους “Our Darkest Secrets”, και το μεγαλύτερο μέρος της αναμονής μας είχε εστιαστεί εκεί, αφού το backdrop με το logo της μπάντας, κοσμούσε το stage από την αρχή της βραδιάς. Χρονοτριβώντας λίγο στο στήσιμο των οργάνων, το κουαρτέτο από την Αθήνα, ανέβηκε στη σκηνή, συνοδεία του ατμοσφαιρικού intro που έπαιζε από τα ηχεία του μαγαζιού και χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις, ξεκίνησε το set του που φυσικά ήταν εξ’ ολοκλήρου βασισμένο στο πρόσφατο album της μπάντας. Ομολογώ οτι μου φάνηκαν λίγο “μουδιασμένοι” και στατικοί, φαινόμενο που έδειξαν να ξεπερνούν με την πάροδο του χρόνου, κάνοντάς με, κατά την εκτέλεση του τελευταίου κομματιού του set, “This is not Love” (το video clip του album), να πιστέψω πως αν είχαν άλλη μισή ώρα στη διάθεσή τους, θα μας προσέφεραν μία απόδοση υψηλού επιπέδου. Αποδίδω αυτο το γεγονός στην μακρόχρονη απουσία τους από το “σανίδι” και νομίζω πως μόλις πάρουν περισσότερα live στις πλάτες τους, θα είναι σε θέση να μας δείξουν αυτό που πραγματικά είναι. Ωστόσο το υλικό του album αποδόθηκε υπέρ του δέοντος καλά, με “κερασάκι στην τούρτα” την heavy διασκευή στο “Wish” των Nine Inch Nails κάπου στη μέση του set.
Μοναδικό “παράπονο” από την εξέλιξη της βραδιάς, μου έμεινε από την ανταπόκριση του κοινού που -σε σχέση με το πλήθος του- ήταν μάλλον ψυχρή. Παρ’ όλα αυτά, άλλο ένα επιτυχημένο release party από αυτά στα οποία μας έχουν πλέον συνηθίσει οι εκπρόσωποι της εγχώριας σκηνής, είχε έρθει στο τέλος του ενώ μικρά πηγαδάκια από θαμώνες μαζεύονταν εδώ κι εκεί στο An Club με εμφανή την ικανοποίηση στα πρόσωπά τους. Και εις άλλα με υγεία.