Είναι μερικά συγκροτήματα τα οποία είναι ‘καταδικασμένα’ να μένουν μακριά από τις μάζες και τα πολλά φώτα, που χαράζουν το δικό τους μονοπάτι, που παίζουν και δισκογραφούν για τη δική τους ευχαρίστηση αλλά και εκείνων των λίγων που τους ακολουθούν από την αρχή, για αυτούς ακριβώς τους λόγους. Οι The Curf, λοιπόν είναι ένα από αυτά τα συγκροτήματα της εγχώριας heavy rock σκηνής, γιατί βρίσκονται εκεί από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας ως το σήμερα κυκλοφορώντας σταθερά καλούς δίσκους.
Το “Among Others” είναι η τέταρτη, συμπεριλαμβανομένου και του EP, δισκογραφική δουλειά τους και μας παρουσιάζονται πιο ανανεωμένοι, πιο αποφασισμένοι, πιο heavy, πιο πικροί και πολύ πιο το the point από ποτέ. Οι Curf στο “Among Others” βρήκαν τη συνταγή του πώς να λειτουργήσουν σαν trio και αφού πειραματίστηκαν αρκετά στο “Death And Love”, μας παρουσιάζουν το νέο τους θελκτικό πρόσωπο.
Από το πρώτο σκάσιμο του riff στο “I Stole The Day”, ο ακροατής έρχεται αντιμέτωπος με το πώς οι Curf αντιλαμβάνονται την έννοια του heavy/stoner rock και του πως αυτό πρέπει να βρωμάει και να ζέχνει από υπέρβαρα και μαστούρικα riffs και πως τα solos στο συγκεκριμένο ιδίωμα δεν είναι για εντυπωσιασμό αλλά για τη πραγματική λειτουργικότητα που πρέπει να έχουν επάνω στο στα τραγούδια. Η συνέχεια ακόμα πιο άξεστη και βρώμικη με το “Book Of Faces” με το ρυθμό να ανεβαίνει αισθητά και τις ρυθμικές κιθάρες να κλέβουν τη παράσταση. Στο “Invocation” που ακολουθεί η εισαγωγή με το μπάσο σε κάνει να το αγαπήσεις μονομιάς και στα καπάκια σκάνε και τα φωνητικά να σε αποτελειώσουν, ένα groovy κομμάτι όπως μόνο οι μόνο οι The Curf ξέρουν να γράφουν.
Το “Deceive” που έπεται είναι η ‘μπαλάντα’ του δίσκου και μάλλον η πιο μέτρια στιγμή σε σχέση με το υπόλοιπο υλικό καθώς, τουλάχιστον με τα δικά μου αυτιά ακούγεται κάπως ξένο σε σχέση με το ύφος του συγκροτήματος. Το “Away From Me” ίσως να είναι το πιο γρήγορο και ίσως ένα από τα καλύτερα τους τραγούδια που έχουν γράψει σε όλη τους τη πορεία.
Μετά το ρυθμικό ξεχαρβάλωμα του “Away From Me”, το “Venomous Thoughts” έρχεται ξανά να μας επαναφέρει στη πραγματικότητα όπως την ορίζουν οι Curf. Bαρύ, θεοσκότεινο, με φωνητικά τραχειά και μια rhythm section που σου τσακίζει τη σπονδυλική στήλη. Τα τύμπανα στο “Feeling Sad” δίνουν τον τόνο και οι ρυθμοί ανεβαίνουν ξανά ως το 1:40 περίπου που το κομμάτι μετατρέπεται σε ένα μαστουρωμένο ψυχεδελικό έπος ως ότου στο 2:50 επιστρέψει στην αρχική του ορμητική μορφή. Το καλύτερο οι Curf μας το φύλαγαν για το τέλος και απλά ονομάζεται “Creepy Little Thing” και ακούγοντας το συνειδητοποιείς γιατί το συγκεκριμένο συγκρότημα είναι από τους μετρ του είδους στο να βγάζουν mid-tempo ύμνους.
Συμπερασματικά οι The Curf μας πέταξαν στη μούρη το καλύτερο τους δίσκο, κάνοντας αυτό που ξέρουν καλά, δηλαδή μαστούρικο heavy/stoner rock χωρίς πολλά φτιασίδια, με κάβλα και απόλυτη προσήλωση για αυτό που γουστάρουν. Προτείνεται ανεπιφύλακτα για όσους θέλουν το stoner rock τους βρώμικο, αλήτικο και επικίνδυνο, οι υπόλοιποι απλά stay away.