Παρασκευή βράδυ, καλοκαίρι ακόμα, το στενό των Εξαρχείων έχει αρχίσει να γεμίζει. Οι Big Nose Attackέχουν πάρτυ, με εκλεκτούς καλεσμένους, για την κυκλοφορία του μπλε βινυλίου που κυκλοφορεί από την Lab Records, με τίτλο – τι άλλο; – «Paint it blue…».
Aνταπόκριση: Ελπίδα Πουρναρά / Φωτογραφίες: Χριστίνα Αλώση (C. Alossi Photography)
Πρώτοι – πρώτοι στη σκηνή, οι 7-Odds. Οι garage/punk μελωδίες τους – που θύμιζαν σε κάποια σημεία κάτι από Dead Kennedys και Fuzztones- σε ξεσήκωναν, σε έκαναν να θες να χορεύεις για πάντα κι όλα αυτά τα όμορφα που συνοδεύουν τις πρώτες μπύρες. Ακούσαμε μια σειρά κομματιών, μεταξύ των οποίων: «2:55 Jam», «Don’t want to talk about it», «Alley walk», «Beg your pardon», «Α dream» και το «Run to your mama» των Goat, σε μια υπέρτατη διασκευή.
Ύστερα ήρθαν… οι SuperPuma, με τα μεγάλα τους αυτιά και τις ατάκες του frontmanνα προκαλούν νευρικό γέλιο σε τακτά χρονικά διαστήματα. Έχοντας κυκλοφορήσει ένα demo τεσσάρων κομματιών με τίτλο «Speed The Plow» (2009), το πρώτο τους ολοκληρωμένο album, με τίτλο «Big Cats on the Prowl» (2011) και το «Intercourse» (2013), ένα επτάιντσο βινύλιο μαζί με τους Universe217, μας παρουσίασαν ένα setπου περιείχε υλικό από όλες τους τις δουλειές. Ξεχώρισαν τα: «Under the vulture’s glare», «Blind Monkey», «Animal love», κατ’ εμέ, όπως και η εκφραστικότητα και το κέφι όλων πάνω στη σκηνή. Plus, ηδιασκευήστο «Ain’t it a shame», του Leadbelly.
Εν ολίγοις, η εκρηκτική παρουσία των openingacts, οι φαβορίτες, τα τσουλούφια και τα γκάζια, δημιούργησαν την κατάλληλη ατμόσφαιρα προετοιμάζοντας το έδαφος για ό,τι θα ακολουθούσε. Μπάντες καλοδουλεμένες, που ξέρουν πώς να σε κάνουν να περάσεις καλά και που ανυπομονώ να ξαναδώ live. Ωστόσο, το μεγάλο και κουραστικό σχετικά κενό που ακολούθησε, μέχρι να ανέβει το δίδυμο από το Μπραχάμι on stage, είχε ως αποτέλεσμα τον κόσμο να στέκεται με σταυρωμένα χέρια αδημονώντας για την πρώτη γρατζουνιά στη γαλάζια κιθάρα.
Οι πρώτες συγχορδίες ακούστηκαν εκεί γύρω στις 00:20, τελικά. Τα αστεία κι οι χαιρετισμοί έδιναν κι έπαιρναν, οι νότες ξεπηδούσαν από τη σκηνή και κορμιά λικνίζονταν νωχελικά τριγύρω. Ακούστηκαν τραγούδια όπως – το αγαπημένο – «Yeah! (That girl)», «U.B», «I gotta luv u», «Spare some change», «Down with me», «Monday morning spaghetti» και «Holdin’ on», συνοδεία μπουζουκιού. Όμορφη, επίσης, η διασκευή στο «Too close», του Alex Clare. Αντισταθμίστηκαν, τοιουτοτρόπως, τα όποια στραβά και τα όσα μικροπροβλήματα τυχαίνουν σε κάθε τέτοιου είδους διοργάνωση. Βίρα τις άγκυρες λοιπόν, για επόμενα και καλύτερα ταξίδια.