Από σήμερα θα βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων το πέμπτο album “Five” των Καναδών The Agonist. Είναι ο δεύτερος δίσκος της μπάντας με την Ελληνίδα Vicky Psarakis στα φωνητικά, η οποία αντικατέστησε την Alissa White-Gluz το 2014. Όταν έβαλα να ακούσω το album περίμενα μια ανακυκλωμένη επανέκδοση του προηγούμενου δίσκου τους, “Eye of Providence”, λόγω του πολύ μικρού χρονικού διαστήματος μεταξύ των δύο albums, αλλά για καλή μου τύχη αυτό δεν συνέβη. Η μπάντα όντως έχει να δώσει κάτι διαφορετικό, έχει εξελίξει τον ήχο της και φαίνεται πως έχει ενσωματώσει πλήρως τη νέα frontwoman. Σίγουρα πολλοί θα υποστηρίξουν ότι ο νέος δίσκος είναι πιο mainstream, πράγμα που δεν είναι ψέμα, αλλά δεν είναι και απαραίτητα κακό. Χωρίς να ξεφεύγει από το βαρύ και επιθετικό ύφος της μπάντας, σε αυτή τη δουλειά οι The Agonist μας δείχνουν περισσότερες πλευρές τους, με μερικά mid-tempo κομμάτια, μια μπαλάντα και “μεγαλύτερα”, επικά ρεφρέν.
Το “Five” περιέχει 14 κομμάτια που όπως υποστηρίζει το συγκρότημα μας λένε μια ιστορία. Melodic death metal με extreme και metalcore στοιχεία, ανορθόδοξες κιθαριστικές μελωδίες που μπλέκουν η μία στην άλλη, εμπνευσμένα σολίδια, blast beats, clean φωνητικά και growls συνθέτουν το δίσκο. Οι ιδέες έχουν απλοποιηθεί ως ένα βαθμό για να γίνει πιο μεγαλειώδες το αποτέλεσμα δίνοντας παράλληλα χώρο στην Vicky να χρησιμοποιήσει περισσότερα καθαρά φωνητικά, που είναι και το δυνατό της σημείο. Δεν λείπουν παρ’όλ’ αυτά τα τεχνικά σημεία σε κιθάρες και drums, ενώ στους στίχους έχει γίνει εξαιρετική δουλειά.
Κομμάτια που ξεχώρισα είναι το εναρκτήριο “The Moment” που θεωρώ ότι είναι και το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι για το νέο ύφος της μπάντας, με catchy ρεφρέν και απλά riffs, ενώ το “The Chain” ανεβάζει τους ρυθμούς στα γνωστά λημέρια κοπανήματος σβέρκου. Το “The Game” είναι μια πιο επική σύνθεση όπου συνδυάζονται πολύ ωραία καθαρά και βρώμικα φωνητικά. Η μπαλάντα “The Raven Eyes” έχει μια blues διάθεση και λειτουργεί, μαζί με το instrumental “The Wake”, σαν ένα μικρό ακουστικό διάλειμμα του δίσκου, ο οποίος ξαναμπαίνει δυναμικά με την death-ίλα των “The Ressurection” και “The Villain”. Tο “The Trial” είναι το πιο θεατρικό κομμάτι του album, όπου κιθάρες και ορχήστρα κάνουν παιχνίδι και τα drums περνούν από πολλά ενδιαφέροντα κύματα.
Συνολικά η νέα δουλειά των The Agonist είναι πολύ καλοδουλεμένη και κυλάει στο αυτί, δείχνοντας ότι η μπάντα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όλα τα δυνατά της σημεία. Σίγουρα είναι μια καινούργια κατεύθυνση, γεγονός που μπορεί να διχάσει παλαιότερους fans, αλλά θα ανοίξει δρόμο για προσέλκυση καινούριων, οδηγώντας την μπάντα σε νέο επίπεδο.