Θα ήταν πραγματικά τρομακτικό αν ο ίδιος ο θάνατος μπορούσε να αποτυπωθεί απόλυτα σε μουσική έκφραση… Οι Teitanblood στο καινούριο τους album, σαν με πυρακτωμένο σίδερο βάζουν και πάλι την σφραγίδα τους… Αναδυόμενοι από τις Νύχτες της Μαδρίτης, οι Teitanblood ξεκίνησαν να ταρακουνούν τα θεμέλια του underground black/death metal ήδη από το 2009 με το ντεμπούτο τους “Seven Chalices” γεννώντας ήδη ένα αποκαλυπτικό αίσθημα κτηνώδους αγριότητας στην μουσική τους με κομμάτια πλασμένα σχεδόν όμοια με κάποια των Archgoat και των Blasphemy.
Το ολοκαίνουριο πολυαναμενόμενο αριστούργημα τους τιτλοφορείται απλά, λιτά και κραταιά: “Death”. Ξεκινώντας με το αμείλικτο “Anteinfierno” οι ίδιοι δεν αφήνουν περιθώριο ανάσας και με ένα σύννεφο δυναμικής αρπάζουν τον ακροατή και τον καθηλώνουν ήδη στην καρέκλα του “Θανάτου”. Ήδη από το δεύτερο κομμάτι, “Silence of the Great Martyrs”, γίνεται πασιφανής ο σκοπός των Teitanblood και τελετουργικά από το απόλυτο Χάος μας ωθούν να τους ακολουθήσουμε ευλαβικά και αυτοβούλως στον Ναό του ιδίου του Θανάτου. Κηρύττοντας για τον μεγαλύτερο φόβο της ανθρωπότητας τα λεπτά μας οδηγούν στο “Sleeping Throats Of The Antichrist”, στο οποίο κυριαρχεί ένας αποκαλυπτικός και εκστατικά αφηρημένος λόγος… Παρατηρούνται στοιχεία groovαρίσματος που θυμίζουν old school death metal σε ολόκληρο τον δίσκο, τα οποία σύντομα… Θα τα καταπιεί μια δραματική και σχεδόν λυρική μουσική βαρβαρότητα.
Ξέροντας πολύ καλά, ότι οι μίξη του death και του black metal στο συγκεκριμένο album δεν θα βοηθούσε και ιδιαίτερα στη σύνθεση τους Teitanblood, οι ίδιοι τα φέρνουν σε αρμονία “κυκλικά”. Σαν τους κύκλους τις Κολάσεως πρέπει να περάσεις από το ένα για να πας στο επόμενο.. Παρ’ όλα αυτά ο προηγούμενος κύκλος δεν σταματάει να υπάρχει… Η παραγωγή του “Death” είναι σχεδόν Χαοτική με μια “αύρα” τόσο θελκτική και ταυτόχρονα μαύρη.
Δίσκοι τέτοιου είδους δεν χρειάζονται ιδιαίτερο σχολιασμό και πόσο μάλλον πλατειασμούς. Όμως πρέπει να γίνει γνωστό ότι ο συγκεκριμένος δίσκος δεν αφορά αφηρημένους ακροατές και χρειάζεται αρκετή ακρόαση κατά τη διάρκεια της ημέρας για να συλλάβει κάποιος αυτό το ακουστικό πανδαιμόνιο.
[stextbox id=”black”]Συνοψίζοντας…!
The Good: Εξαιρετικά “τελετουργικός” δίσκος, ο οποίος εκπληρώνει άψογα τον σκοπό δημιουργίας του.
The Bad: –
Βαθμολογία: 4.5/5[/stextbox]