Η αγαπημένη lyric soprano της symphonic metal σκηνής, αποκτώντας τρομερή φήμη με το συγκρότημα Nightwish μέχρι και το 2005 που αποχώρησε, κυκλοφορεί το τέταρτο προσωπικό της album με τίτλο ‘’Colours In The Dark’’, προσδοκώντας να διατηρήσει την μαγεία που επικρατεί σχεδόν σε κάθε της δουλειά.
Ο δίσκος αποτελείται από 10 τραγούδια μόνο, αλλά σχετικά μεγάλης διάρκειας από 4 – 5 μέχρι 8 λεπτά. Ως πρώτο τραγούδι συναντάμε το “Victim of Ritual”, ένα δυναμικό κομμάτι με πολύ διαφορετικό ήχο σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές της που βγάζει όμως πολλή αυτοπεποίθηση. Βλέπουμε την Tarja να πειραματίζεται με την μουσική της και να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Το επόμενο τραγούδι είναι το “500 Letters”, ένα καλό τραγούδι, που δεν ξεφεύγει όμως από τα όρια του μέτριου, με άψυχο και ανέμπνευστο κιθαριστικό solo, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.
Στο ‘’Lucid Dreamer’’ βλέπουμε μια απόπειρα σκοτεινού κλίματος, που όμως διαλύεται αμέσως από την κακή ενορχήστρωση που έρχεται σε αντίθεση με τα άψογα φωνητικά της Tarja. Όπως επίσης και το instrumental στα μέσα του τραγουδιού είναι κάπως βαρετό και μόνο προς το τέλος του, το ενδιαφέρον επανέρχεται. To “Never Enough” και το “Neverlight” ανήκουν στην ίδια hard rock κατηγορία του album. Και τα δύο είναι άκρως heavy τραγούδια, με ανατριχιαστική ερμηνεία, δυνατά riffs και πιασάρικα ρεφρέν.
Αναμφισβήτητα, το highlight του album είναι η ατμοσφαιρική μπαλάντα, “Mystique Voyage”. Μπορείς να χαθείς πολύ εύκολα μόλις αρχίσεις να το ακούς, με το πιάνο να σε ηρεμεί, με τη φωνή της τραγουδίστριας να σε μαγεύει και να επιτυγχάνει τον σκοπό της, δηλαδή να σε ταξιδέψει στον κόσμο της. Επίσης στο μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού, η Tarja τραγουδάει στα Ισπανικά.
Σαν να το κάνει επίτηδες η Turunen, και από εκεί που είχαμε μπει στο κλίμα του δίσκου με το υπέροχο “Mystique Voyage”, έρχεται το πιθανότατα χειρότερο τραγούδι του album, “Darkness”. Από την μια ο ρυθμός είναι αργός -με περιττή παραμόρφωση της φωνής της Tarja- , μετά γίνεται γρήγορος, οι ήχοι μπλέκουν μεταξύ τους και η ερμηνεύτρια σαν να προσπαθεί να το παίξει Arjen Lucassen με progressive/symphonic metal στιγμές. Όχι απλά…όχι. Ένα άκομα μέτριο αργό κομμάτι με electronic ύφος είναι το “Until Silence” που δυστυχώς κι αυτό παραμένει αδιάφορο με λίγα καλά συμφωνικά μέρη και υπέροχα backing vocals συγκεκριμένα. Τέλος, ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι του album είναι το ντουέτο “Medusa” με τον Justin Fusterfeld από τους Blue October. Αρκετά ατμοσφαιρικό, με πολύ έντονο folk χαρακτήρα και μια γλυκιά χημεία μεταξύ του Justin και της Tarja.
Στο “Colours In The Dark” μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα διαμάντια εύκολα γιατί είναι πολύ λίγα σε σχέση με τα μέτρια και σχετικά βαρετά τραγούδια που αποτελούν την πλειοψηφία του δίσκου. Πολλοί πειραματισμοί, πολύ ρίσκο που καμιά φορά δεν βγαίνει σε καλό. Καλό προς μέτριο, σίγουρα περιμέναμε περισσότερα αλλά χωρίς αμφιβολία, είναι η πρώτη της δουλειά που ρισκάρει τόσο πολύ και της βγάζω το καπέλο.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: ‘’Victim Of Ritual’’, ‘’Mystique Voyage’’, ‘’Medusa, Neverlight’’, ‘’500 Letters’’
The Bad: ‘’Darkness’’, ‘’Lucid Dreamer’’, ‘’Until Silence’’
Βαθμολογία: 2,5 /5
[/stextbox]