Το πρώτο μεγάλο “μπαμ” της φετινής χρονιάς έσκασε. Ο λόγος για τη πέμπτη ολοκληρωμένη δουλειά των Sylosis που βγήκε στις αρχές του Φλεβάρη και μας έρχεται μέσω της Nuclear Blast. Το “Cycle of Suffering”, όπως ονομάζεται, κυκλοφόρησε πέντε χρόνια μετά το “Dormant Heart” και είναι εδώ για να διαψεύσει όλους όσους πίστευαν ότι το βρετανικό συγκρότημα έφτασε στο peak της έμπνευσής του με το εξαιρετικό, ομολογουμένως, “Monolith”.
Ήδη από το πρώτο δείγμα που ακούσαμε, το “I Sever”, οι προσδοκίες μας είχαν φτάσει ουρανό. Άψογο ακουστικό intro που δεν αργεί να μετατραπεί σε ένα thrash-ύτατο riff και από εκεί σε ένα επικό outro που θες να το τραγουδάς με σηκωμένες τις γροθιές σου. Μόνο και μόνο ο τρόπος που τραγουδάει ο Josh τον στίχο “feels like I may drift forever” είναι αρκετός για να κάνει την τρίχα σου να μην πέφτει με τίποτα. Πραγματικά, μία από τις καλύτερες συνθέσεις που έχουν γράψει οι Sylosis μέχρι σήμερα.
Γενικά, η λέξη filler δεν έχει χώρο σε αυτήν εδώ την κυκλοφορία. Όλα τα κομμάτια παίζουν τον δικό τους ρόλο και ειλικρινά είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιο. Είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα ο δίσκος κυλάει τελείως ομαλά. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία και αυτό ακριβώς είναι που κάνει την ακρόαση τόσο απολαυστική και χορταστική. Άλλοτε θα συναντήσεις πιο thash και groove metal διαθέσεις, άλλοτε πιο melodic death metal στοιχεία και άλλοτε όλα αυτά να συνδυάζονται μεταξύ τους, έτσι όπως μόνο αυτή η μπάντα ξέρει να κάνει. Από το εναρκτήριο “Empty Prophets” με το ορμητικό breakdown, μέχρι την μελαγχολική ατμόσφαιρα του “Abandon” που κλείνει την αυλαία, ο δίσκος δεν κάνει κοιλιά σε κανένα απολύτως σημείο. Βαρύ, επιθετικό και επικίνδυνο από την αρχή μέχρι το τέλος. Έτσι ακριβώς όπως πρέπει να παίζεται η metal.
Ο ηγέτης των Sylosis, Josh Middleton, για ακόμα μία φορά μας αποδεικνύει πόσο μεγάλο μουσικό μυαλό διαθέτει. Βαδίζει σε μονοπάτια δύσβατα για άλλους και σκαρφίζεται φωνητικές γραμμές, riffs και μελωδίες που καρφώνονται απευθείας στο κεφάλι του ακροατή. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τον επέλεξαν οι Architects για να γεμίσει το τεράστιο κενό που άφησε ο αδικοχαμένος Tom Searle. Επιπλέον, πέρα του συνθετικού part, πρέπει να του αποδοθούν εύσημα και για την “καλογυαλισμένη” παραγωγή που έκανε στο album, αλλά και για το εξαιρετικό εξώφυλλο που επιμελήθηκε μόνος του.
Το ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για κορυφαίες κυκλοφορίες του 2020, αλλά πραγματικά έχουμε να κάνουμε με έναν φανταστικό δίσκο. Το “Cycle of Suffering” είναι καθαρό δεκάρι και ήρθε να εγκατασταθεί για πολύ καιρό ακόμα στα ηχεία μας.