Οι θεοί του crossover thrash Suicidal Tendencies έχουν επιτέλους έτοιμο τον διάδοχο του, ομολογουμένως σχετικά χλιαρού, “13”, και φέρει τον τίτλο “World Gone Mad”. Με σχετικά νέα σύνθεση (θα τα πούμε παρακάτω), τον Jeff Pogan να παραμένει στις κιθάρες και φυσικά τον μπαντάνα Mike Muir στα φωνητικά η μπάντα έχει πολύ φρέσκο αέρα. Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, οι Suicidal Tendencies με αυτό το δίσκο όχι μόνο φτάνουν αλλά ξεπερνάνε τις προσδοκίες που οι ίδιοι έχουν θέσει στον εαυτό τους με τις κυκλοφορίες τους 80s και early 90s.
Και μιας και μιλάμε για 80s, το “World Gone Mad” είναι μια ξεκάθαρη επιστροφή στην δεκαετία που τους γέννησε με πολλά punk στοιχεία που θυμίζουν τους πρώτους τους δίσκους. Ωστόσο και το metal στοιχείο, όπως ξεδιπλώθηκε στο “Lights…Camera…Revolution…” είναι εκεί πιο δυνατό από ποτέ παρέα με την χαρακτηριστική χροιά και τσαντίλα του Muir. Εδώ θα επιστρέψουμε στο ζήτημα της νέας σύνθεσης μιας και υπάρχει ένα συστατικό που, κατά την γνώμη μου, πάει τον δίσκο ένα βήμα παραπέρα: το drumming του τιτάνα Dave Lombardo. Όχι ότι δεν δίνανε πάντοτε οι Suicidal Tendencies βάση στα τύμπανα, αλλά ο όγκος και η περίπλοκη απλότητα που προσφέρει ο Lombardo δίνει πραγματικά άλλη διάσταση στα κομμάτια.
Στα επιμέρους ξεχωρίζουν το σούπερ hype κομμάτι “Clap Like Ozzy”, το “Living for Life” και το “Damage Control”. Ειδική μνεία αξίζει στο “This World” που κλείνει το δίσκο όπως κομμάτι με τον ίδιο τίτλο έκανε και στο “13”. Το “This World” του “World Gone Mad” όμως είναι μίλια μπροστά παρότι είναι ένα ακουστικό και όχι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τραγούδι για την μπάντα. Στον αντίποδα βρίσκονται το ομώνυμο, το “Still Dying to Live” καθώς και το “Get Your Fight On” που είναι ένα τσακ κατώτερα από τα υπόλοιπα.
Συνολικά μιλάμε για έναν δίσκο τσιτωμένο που θα σας κάνει να χοροπηδάτε. Και μόνο στο άκουσμα ότι είναι πιθανό αυτός να είναι ο τελευταίος τους δίσκος κάπως πάγωσα καθώς φαίνεται να κάνανε σημαντική πρόοδο από το “13” και ότι έχουν αρκετά ακόμα να δώσουν, ακόμα και 26 χρόνια μετά. Σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως βάλτε το δίσκο να παίζει, μαζέψτε τους φίλους σας και ετοιμαστείτε για τρελό moshing.