Ένα αλλιώτικο βράδυ μας περίμενε στο Six Dogs την Πέμπτη που μας πέρασε, μιας και o χώρος γέμισε ιστορίες και χρώμα (που του πήγαινε πολύ). Μιλάμε για το event – δρώμενο που περιλαμβάνει εικονογράφηση, κόμικ και μπάντες on stage. Η τέχνη του σκίτσου λοιπόν δένεται με τη ζωντανή μουσική κι έτσι οι ιστορίες μοιάζουν να αποκτούν κίνηση και φωνή. Ιδού και τα δικά μου λόγια.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Lina Koshka (περισσότερες εδώ)
Οι πρώτοι που θα αντιπροσωπεύσουν τη φάση ονομάζονται No Fake Bone και έχουν ήδη ένα δίσκο έτοιμο (“Against All Odds”) και έναν ακόμη στα σκαριά. Βαρύς ο ήχος τους, αγγίζει το είδος της hard rock, μολονότι η γυναικεία φωνή αποκαλύπτει blues δυναμική. Κάποια ίχνη “Deep Freezing” από τη soul και τη funk μπερδεύονται άτοπα με τα riffs της κιθάρας και η κατάσταση jazz – εύει. Το σαξόφωνο βοηθά τη μελωδία να εξελιχθεί, το ντέφι όμως θέλει περισσότερη χάρη και νάζι. Στους στίχους συναντάμε θεωρίες περί του ιδανικού ανθρώπου και περί του ανθρώπου που δεν πρέπει να είμαστε. “Silver Monkey” καταλήγουν λίγο πριν μας καληνυχτίσουν και δώσουν την πάσα στο επόμενο σχήμα, ενώ αναρωτιέμαι αν βρίσκομαι σε κάποιο θεσμό τύπου φοιτητικό wave. Νεαρά πολύ τα πράγματα.
Οι The Weather Underground και η επιστροφή τους μετά από 4 χρόνια, τους φέρνει αντιμέτωπους με ένα κοινό που έχει ψηθεί μουσικά αρκετά όλα αυτά τα χρόνια και μία σκηνή που έχει αναγκαστικά και θεαματικά προχωρήσει σε επίπεδα. Έτσι, αν και θεματικά τους βρίσκω πιο ολοκληρωμένους και με διευκρίνιση στην κατεύθυνση, η μουσική τους πατάει ακόμα κάπου στη Β’ Εθνική. Μέτρια η φωνή προσπαθεί να συναντηθεί με τα υπόλοιπα όργανα που όταν σολάρουν, καταφέρνουν να σε κερδίσουν. Αρκετά είναι και τα στοιχεία που δανείζονται από τη metal σκηνή, αλλά το σκληρό rock είναι το ατού τους. Πρόβες παιδιά, πολλές πρόβες και παραπάνω ερεθίσματα για να ανέβετε κατηγορία, it’s a long way to the top if you wanna rock n roll.
Ευτυχώς τα Superpuma ανέβασαν τον πήχη με την ηλικιακή τους εμπειρία και τη σημασία της χρήσης της μουσικής από τις πρώτες κιόλας νότες. “Dark Country” αγαπημένο το ξεκίνημα με καλεί να ιππεύσω μαζί τους. Τα πλήκτρα από τον Αλέξανδρο (7- Odds), εδώ θα τους τιμήσουν. Οι μελωδίες ξεχύνονται αβίαστα, τα κοψίματα σε ιντριγκάρουν, τα φωνητικά είναι δουλεμένα και χαρισματικά, τα τύμπανα θριαμβευτικά. “Matryoshka Massiva” που μου ακούγεται ακόμα πιο εκφραστικό στη live του εκτέλεση. “Every Dog Has It’s Day” και “The Sleeping Pillars” γεμάτα σκοτεινά λογοπαίγνια και ρυθμικές εναλλαγές. Από την άλλη ένα “Lost Souls Bingo” που με περίσσια χάρη θα συνοδευτεί από το σαξόφωνο της Γιούλας των No Fake Bone. “Animalove” επίσης ευρηματικό, “Where All The Echoes Go” η δική τους απορία ακούγεται σαν διαστροφικό punk. Για το τέλος ένα μήνυμα αντιφασιστικό περνιέται μέσα από το καινούριο τους track, που αποφάσισαν να μοιραστούν μαζί μας. Μπράβο για ακόμη μία φορά, είστε ωραίοι. Γιατί η επιστροφή στη μάχη της Α’ Εθνικής αποκτά όντως νόημα όταν τα συγκροτήματα που τη διεξάγουν αποτελούν παραδείγματα ψαξίματος και σπιρτάδας, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά.