Μια απρόβλεπτη ασθένεια με έβαλε στο κόλπο για τα καλά. Όχι ότι δεν θα πήγαινα, απλά δεν θα έκανα εγώ την ανταπόκριση στη νεκρανάσταση των πολυαγαπημένων μου Speedblow, ένα συγκρότημα που δεν με είχε απογοητεύσει ούτε δισκογραφικά, αλλά ούτε και συναυλιακά!
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
The Drains
Τη βραδιά άνοιξαν οι The Drains κατά τις 9:40, οι οποίοι δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησαν και αυτό γιατί μου φάνηκαν αποπροσανατολισμένοι ως προς τη μουσική κατεύθυνση τους. Ενώ είναι καλοί σαν παίχτες και δεμένοι σαν σύνολο, μου φάνηκε ότι αυτό που έχουν στο μυαλό τους για τη μουσική τους δεν τους έβγαινε! Συγχαρητήρια στον κιθαρίστα τους για τη μπλουζάρα που φόραγε (Psychotic Waltz) και στον ντράμερ τους ο οποίος είναι θεριό ανήμερο.
SuperPuma
Η συνέχεια άνηκε στους SuperPuma, μια μπαντάρα με όλη τη σημασία της λέξης. Πουτανιάρικο rock ‘n’ roll με μικρές alternative και heavy rock τζούρες, έτσι για το γαρνίρισμα! Με κομμάτια όπως τα “Midnight Matador”, “One World Nation”, “Welcome to the Dream Machine” (αν θυμάμαι καλά) ξεσήκωσαν για τα καλά τους παρευρισκόμενους. Ένας τραγουδιστής ή καλύτερα performer να δίνει ότι έχει και δεν έχει και να αστειεύεται διαρκώς με τον κιθαρίστα και το κοινό. Έξοχοι απλά! Ήταν το τέλειο ορεκτικό για την συνέχεια.
Speedblow
Η ανυπομονησία μου για αυτή την ανάσταση των Speedblow δεν περιγράφεται! Πιθανότατα να είναι και από τι μόνες μπάντες που στεναχωρήθηκα όταν έμαθα ότι το διέλυσαν πριν από περίπου 3 χρόνια. Αλλά να ‘μαστε πάλι εδώ να τους υποδεχτούμε στη σκηνή μαζί με τα καινούργια τους μέλη. Όταν έσκασε η πρώτη νότα από το “Black Sky” ένα ρίγος ένιωσα να διαπερνά τη σπονδυλική μου στήλη και αμέσως θυμήθηκα την πρώτη φορά που τους είχα δει live πριν από περίπου 4 χρόνια και μου είχε πέσει το σαγόνι στο πάτωμα! Η μαγεία ήταν και πάλι εκεί, σαν να μην είχε περάσει μέρα από τότε. Δεν γίνεται να είμαι αντικειμενικός, άσε που δεν το θέλω άλλωστε!
Ο καινούργιος τραγουδιστής ταιριάζει γάντι στη μουσική τους και τους δίνει έναν ακόμα πιο βάρβαρο τόνο. Δεν νομίζω, να έχει σημασία η σκηνική απόδοση της μπάντας , γιατί αυτά είναι γνωστά άλλωστε σε όσους τους έχουν δει ζωντανά. “Silence is Breaking”, “Lower Ahead”, “Resurrection”, “Visions Of Demise”, “As Night Becomes Day”, “Last Of The Fools”, “Where The Brave”, “Blood Of The Inoccent”, “Enter the Storm”, “Pushing The Wheel” (αιώνιο χιτ) και “Evil Spirits”, τα κομμάτια που ακούστηκαν εκείνη την αξέχαστη βραδιά.
Άντε να βγει και ο καινούργιος δίσκος, μιας και τα πρώτα δείγματα από το EP είναι πέρα ως πέρα ενθαρρυντικά και θα το κάψουμε και πάλι σε κάποιο από τα επερχόμενα lives τους. Μέχρι τότε no spark inside my eyes, no dreams inside my head!