Με το “Condition”, οι Spectres από το Bristol τελικά βρήκαν το δρόμο τους εισβάλοντας με θράσος σε άγνωστα / γνωστά λημέρια. Αν το “Dying” του 2015,είχε μπλέξει στην ίδια του (ενδιαφέρουσα μεν) την λούπα, το φετινό τους album ξεφεύγει επιτυχώς από τα ορθόδοξα art/noise rock σενάρια.
Η δομή του “Condition” είναι ζόρικη, ατμοσφαιρική, φλερτάρει οριακά με το απόλυτο σκοτάδι και τον ακραίο ήχο. Αργό, κολλητικό και θορυβώδες. Φυσικά, μην περιμένεις να το “πιάσεις” με τη μία. Θέλει το χρόνο του και τα κουράγια του για να γίνει σωστά η δουλειά. Παρ’ όλα αυτά, με το πρώτο άκουσμα νιώθεις ότι αυτοί οι τύποι κάτι θέλουν να σου πουν, αν έχεις φυσικά την όρεξη να τους ακούσεις.
Συνθετικά έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις Sonic Youth εμμονές, και πλέον γλυκοκοιτάζουν μπάντες όπως οι Girl Band και A Place to Bury Strangers, κάνοντας όμως την φάση δικιά τους. Μας τα μπερδεύουν με industrial προοπτικές, ακραίες noise συμπεριφορές και τόνους feedback που κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Όσο για τα φωνητικά τους, πάνε μονίμως κόντρα σε ότι ακούς. Δε ξεσπούν για κανένα λόγο, και τελικά σε κερδίζουν.
Το εναρκτήριο “The Beginning of an End”και οι αυτιστικές κιθάρες του, κοντράρει στα ίσια τις περισσότερες post-metal μπάντες εκεί έξω. Το σχεδόν οκτώ λεπτών single “Dissolve” σε τραβάει από τα μαλλιά με την επιπέδου “Bad Moon Rising” λογική του. Απ’ την άλλη έχεις κομμάτια όπως το “Neck” που δείχνουν λίγο παραπάνω σφυγμό απ’ όσο χρειάζεται. Αντιθέτως, το “Colour me Out” σε εξοντώνει αργά και βασανιστικά. ο μυστήριο της υπόθεσης είναι ότι όλη αυτή η φάση σε κερδίζει.
Οι Spectres όταν είχαν επισκεφτεί τη χώρα μας στα περιοδείας του πρώτου τους δίσκου, μπορεί να είχαν τα προσόντα και τον ήχο, αλλά έδειχναν χαμένοι όσο αφορά το τι πραγματικά θέλουν να προσφέρουν με τη μουσική τους. Με το “Condition” δείχνουν να βρίσκουν το στόχο τους, θέτοντας σοβαρές προοπτικές για το μέλλον. Εκτός και αν ξεφύγουν εντελώς από τα πλαίσια του λογικού, πράγμα που δε φαίνεται και απίθανο.