Τα ονόματα δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν στον τίτλο οπότε τα αναφέρουμε εδώ! Desert Hound, Audiobreed, 45rats, Reversed Nature, Supershooters, Band Barbax, Ovolus. Το RockinAthens.gr, πιστό στη δέσμευσή του να βοηθήσει έμπρακτα την ολοένα και ανερχόμενη δική μας σκηνή, βρέθηκε την Παρασκευή που μας πέρασε στο An Club και το Space Travel Hard Stoner Experience. Ο κόσμος, αρκετός τηρουμένων των αναλογιών μπορεί να μην γέμισε ασφυκτικά το θρυλικό club των Εξαρχείων ωστόσο ήταν επαρκής για να βρίσκεται σε όλο το χώρο του μαγαζιού και για να δημιουργήσει μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης, Ειρήνη Παππά
Φωτογραφίες: Karla Trainer
Αρχικά, προβληματίστηκα αρκετά για τον αριθμό των συγκροτημάτων σε αντιδιαστολή με την ώρα έναρξης του event. Θεωρώ πως, δεδομένου του ότι ο περισσότερος κόσμος δεν θα δώσει χρήματα για taxi, καλύτερο είναι να τηρούνται ώρες σύμφωνα με τα δρομολόγια των ΜΜΜ την Παρασκευή και το Σάββατο και να μην ολοκληρώνονται live μετά τις 02:00 ούτως ώστε ο κόσμος που δεν έχει άλλη δυνατότητα, να προλάβει τουλάχιστον το metro. Αυτό, σαν πρόταση, καθώς το ακούω ολοένα και περισσότερο από πολύ κόσμο και θεωρώ, με κάθε καλή πρόθεση, ότι πρέπει να μεταφερθεί προς κάθε υπεύθυνο/ενδιαφερόμενο.
Στο διά ταύτα λοιπόν, η βραδιά ξεκίνησε με τους Ovolus να πραγματοποιούν, όπως μάθαμε, την πέμπτη τους ζωντανή εμφάνιση από τότε που ξεκίνησαν ως συγκρότημα. Δυνατοί, δεμένοι με πολύ καλό ήχο σε σχέση με τις υπόλοιπες μπάντες της βραδιάς, κατάφεραν να φέρουν τον κόσμο κοντά στη σκηνή για να τους ακούσει. Ο frontman τους, κατείχε άριστα τη βρωμιά που απαιτούν τα φωνητικά σε μία stoner rock μπάντα αν και θα μπορούσε να είναι λιγάκι πιο κινητικός επί σκηνής. Στο set τους συμπεριέλαβαν και μία διασκευή στο Green Machine, που ήταν ένα κλικ πιο αργή από το original, καταφέρνοντας να ζεστάνουν για τα καλά τον κόσμο που έμπαινε στο An εκείνη την ώρα.
Οι Band Barbax έπιασαν τη σκηνή μετά τους Ovolus και σε ό,τι αφορά τον ήχο τους ήταν, σίγουρα, η πιο metalίζουσα μπάντα της βραδιάς. Αρκετά στοιχεία από τη φάρα των Black Label Society και των Down, με τις κιθάρες να συνεργάζονται πολύ καλά στα δικά τους κομμάτια. Ομολογώ ότι δεν είχαν τον καλύτερο ήχο με αποτέλεσμα το υπερβολικό “μπούκωμα” των ηχείων όταν ο frontman τους ανέβαινε ψηλά στη φωνή του. Αποχαιρέτισαν με μία απολαυστική εκτέλεση του “Born To Be Wild” και απέσπασαν το χειροκρότημα του κόσμου, που εκείνη τη στιγμή πλησίαζε τα 200 άτομα.
Και εκεί που οι δύο πρώτες μπάντες είχαν σκληρύνει αρκετά τον ήχο, οι Supershooters ανέβηκαν στη σκηνή λίγο πριν τις 23:00 για να αλλάξουν αυτοί πρώτοι, για λίγο, την εικόνα της βραδιάς. Φυσικά, ο ήχος τους κινείται γύρω από το φάσμα του stoner rock, με πιο καθαρά φωνητικά και κιθαριστικές γραμμές που παραπέμπουν περισσότερο στα 70s. Αρκετά συγκρατημένοι και λιγότερο εκδηλωτικοί σε σχέση με τους Barbax, μπορεί να μην ενθουσίασαν τον κόσμο αλλά σίγουρα κανείς δεν έμεινε δυσαρεστημένος με την εμφάνισή τους. Αναμένω το πρώτο τους album για καλύτερη εικόνα.
Οι Reversed Nature ανέβηκαν στο σανίδι του An λίγο μετά τις 23:00 για να χαλαρώσουν κάπως τα πράγματα και…να μας τριπάρουν στην ψυχεδέλεια. Αποτελούν, δε, ζωντανή απόδειξη του τι μπορεί να κάνει μία μπάντα που υστερεί σε κάποια πράγματα αλλά αν αγαπάει υπερβολικά αυτό που κάνει και βάλει το κεφάλι της κάτω για να δουλέψει, μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά. Προσωπικά, δεν είμαι πιστός του μουσικού τους ιδιώματος αλλά άκουσα καλά σχόλια από τους πιο ειδικούς με τον κιθαρίστα τους να αποτελεί το highlight της μπάντας. Η -άνευ υποδημάτων- τραγουδίστρια, απολαυστική επί σκηνής ακόμη και αν είχε τα ψεγάδια της καθώς σε κάποιες στιγμές τα φωνητικά της μου φάνηκαν λίγο off tune σε σχέση με τα κομμάτια.
Συνέχεια στη βραδιά έδωσαν οι 45 Rats και απέδειξαν κατ’ εμέ για ποιο λόγο επελέγησαν να ανοίξουν μία μπάντα όπως οι Radio Moscow, την άνοιξη που μας πέρασε. Μουσικά, κινούνται στο φάσμα του vintage/retro/7os (πείτε όπως θέλετε) rock που αναβιώνει δυναμικά τα τελευταία χρόνια. Βέβαια, ακόμη και αν το instrumental χαλάει κάποιους, ο κόσμος που ήταν εκεί πέρασε καλά μαζί τους. Μεγάλου ατού της μπάντας, οι εξαιρετικές ικανότητες του κάθε μέλους της στα όργανά τους, με τον drummer να σε βαράει αλύπητα στο στομάχι, ακόμη και αν έδειχνε απίστευτα χαλαρός πίσω από το kit του.
Η μέρα είχε αλλάξει και οι εκρηκτικοί -για μία ακόμη φορά- Audiobreed μας καλημέρισαν…με ένα ξύπνημα που δεν το παθαίνεις ούτε με τριπλό espresso! Θεωρώ πως με την κυκλοφορία του album τους και με 2-3 ακόμη μεγαλύτερα live το όνομά τους θα ακουστεί ακόμη περισσότερο. Γιατί; Δείτε τους live και θα καταλάβετε. 3 ικανότατοι παίχτες πίσω από drums, μπάσο και κιθάρα και ένας λυσσασμένος frontman ήταν αρκετοί για να φέρουν το πρώτο…ξυλίκι της βραδιάς και έκαναν ακόμη και τις παλιές καραβάνες στα live του χώρου να τους ευχαριστηθούν.
Η βραδιά πλησιάζει στο τέλος της και παρά το προχωρημένο της ώρας το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου παραμένει στο μαγαζί. Οι Desert Hound ανεβαίνουν στη σκηνή και παίζει το intro του πρόσφατου πρώτου επεισοδίου της 5ης season του Sons of Anarchy, εκπλήσσοντας και ενθουσιάζοντας πολλούς. Το setlist τους περιείχε 8 heavy stoner-sludge κομμάτια, ξεκινώντας σε σχετικά αργό tempo και προχωρώντας σε πιο southern ρυθμούς στη συνέχεια, αφήνοντας για το τέλος μια διασκευή του “The Seed” των Down. Ο ήχος τους γενικά δεν ήταν ο καλύτερος, και η μια κιθάρα ήταν μάλλον θαμμένη στην αρχή της εμφάνισής τους, αυτό όμως δε φάνηκε να επηρεάζει τον κόσμο που γούσταρε και τη συνολική απόδοση της μπάντας.