Πέμπτη βράδυ, και ένα ακόμη θεότρελο event για υποψιασμένους (και μη) Αθηναίους indie rockers έλαβε χώρα στο ιδιαίτερα φιλόξενο venue της Αβραμιώτου. Ο λόγος για τους Βέλγους SONS, οι οποίοι μας πήραν και μας σήκωσαν. Αφού πρώτα μας έκατσαν (ξέρετε εσείς). Κοντά τους, οι εξαιρετικοί Commuter, που μας έπεισαν πως έχουν ολα τα προσόντα για να γίνουν η νέα αγαπημένη μας μπάντα.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου (πλήρες photo report εδώ)
Κόσμο πολύ δεν είχε. Όμως γύρω στα 120-150 άτομα, γίναμε μάρτυρες ενός από τα πιο fun shows που έχουμε απολαύσει ποτέ. ΟΚ, ο συναυλιακός ορίζοντας της πόλης έχει πλέον απίθανα πολλές επιλογές και όλοι πρέπει να κάνουμε σίγουρα τα κουμάντα μας, μα το εν λόγω event αποδείχθηκε τελικά μια άχαστη εμπειρία. Κρίμα για όσους δε τα κατάφεραν. Αλήθεια. Μπυρίτσα στα γρήγορα απ’ έξω, λίγο κους κους -και έξτρα μπύρα- μέσα, και οι Commuter έτοιμοι στη σκηνή. Απ’ τα σπλάχνα των συμπαθέστατων Μινέρβα, οι Αθηναίοι indie rockers, μας παρουσίασαν ένα εξαιρετικά καλοδουλεμένο σαραντάλεπτο set, με κομμάτια από το πρόσφατο EP τους, καθώς και κάποιες νέες συνθέσεις.
Η μουσική τους, ξεπερνώντας κατά πολύ τις απλοϊκές κουπλέ-ρεφρέν τακτικές, χαρακτηρίζεται από ένα έξυπνο mash up από ζόρικες α λα Sonic Youth θορυβώδεις κιθάρες, σωστά στημένες μελωδίες και μπασογραμμές για να μη χάνεται η μπάλα, και όμορφες -σχεδόν ψυχεδελικές- κατά τόπους ρυθμικές αλλαγές. Μας θύμισαν λίγο τους Foals των πρώτων δίσκων, αλλά και (σχεδόν ξεδιάντροπα) τους αγαπημένους μας Vietcong. Αν και σε πρώτη ανάγνωση δείχνουν ακόμη πως τα singles για να κάνουν γκελ σ’ ένα πιο ανυποψίαστο κοινό δείχνουν να λείπουν απ’ το συνθετικό μενού τους, οι Commuter μας έπεισαν και αναμένουμε με αγωνία την επόμενη τους κίνηση. Μπράβο τους.
Με μόλις δύο δισκάκια στο βιογραφικό τους, οι SONS ανέλαβαν τη σειρά τους στη σκηνή και μας κέρασαν ένα από τα πιο αναπάντεχα live shows που έχουμε δει ποτέ. Χωρίς πολλά πολλά, οι Βέλγοι κατόρθωσαν να μας κάνουν να παραμιλάμε. Rock n’ Roll, garage, indie rock φωνητικά, ιδρώτας, κολλητικές μελωδίες, τύμπανα/μπάσο για σεμινάριο (και λίγα λέμε), hit after hit, riff after riff…και εμείς στα πατώματα. Τρία τερατάκια και ένας συμπαθέστατος frontman, έφεραν τα πάνω κάτω. Αν και το ελληνικό κοινό χρειάστηκε σχεδόν ένα ολόκληρο set για να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα απ’ όλους (χαμό δηλαδή), ένα όμορφο χάος στην τελική το είδαμε. Λογικό απ’ την άλλη βέβαια, αφού όσο και αν το προσπαθήσαμε, δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα μάτια μας απ’ τη σκηνή. Και αυτό δε μας συμβαίνει συχνά σε live shows.
Οι καθηλωτικοί SONS λοιπόν, με σύμμαχο τις εξαιρετικές συνθέσεις τους που κυλάνε σα νεράκι στις δισκογραφικές δουλειές τους, μας χρέωσαν μία από τις πιο αναπάντεχα όμορφες συναυλιακές εμπειρίες που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια. Με μεράκι και rock ψυχή, οι Φλαμανδοί κατακτούν βήμα-βήμα τις εντυπώσεις, με ισχυρότερο χαρτί τους την εκρηκτική (και αψεγάδιαστη) ζωντανή απόδοση των ρυθμών τους. “Nothing”, “Naughty”, “Succeed”, “Family Dinner”, “White City”, “Skin” μεταξύ όσων σπουδαίων ακούσαμε, γυρίζοντας μας αυτομάτως στις εποχές που δύο-τρία κιθαριστικά riffs ήταν αρκετά για μας κουνήσουν. Απλό και ωραίο rock n’ roll δηλαδή, χωρίς εξυπνάδες και art παραξενιές. Την επόμενη φορά ορκιζόμαστε πως θα είμαστε και πάλι εκεί. Παρέα με τους υπόλοιπους φίλους μας.
