Αυτά που σκεφτόμουν πηγαίνοντας στο συγκεκριμένο live ήταν τα εξής:
1) Death Disco, γνωστή σκηνή της πόλης, μικρή μα – με πολύ καλό ήχο.
2) The Bonnie Nettles, δεν έχω ιδέα τι εστί.
3) Sonis Jesus, o Neither Virtue Nor Anger με ψήνει περισσότερο από τον Grace.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Η ώρα είναι 10 παρά κάτι και οι The Bonnie Nettles με έχουν εντυπωσιάσει από το δεύτερό τους κομμάτι. Έξι τα άτομα, οι δύο στις κιθάρες, ένας στο μπάσο που τεχνικά καταφέρνει να ακούγεται, ο drummer, ο άνθρωπος με τα γυαλιά για το ντέφι που συναντιέται και με τις μαράκες και αποτελεί ουσιώδη όργανο παρά συμπληρωματικό και τέλος ο τυπάς που τραγουδά και σε φάσεις παίζει και με τα κρουστά που τα ‘χει – οπότε θα έπρεπε να τα εγκαταστήσει παραπάνω (νομίζω). Έπαιξαν όλα τα είδη της ψυχεδέλειας, από τη 70’s στην καθ’ αυτήν της κλασικής rock (βλέπε “Jungle”) και από “Garage” psych μέχρι και την πιο σκοτεινή αλλά και indie πλευρά της. Ένα “Jam” μας πέρασε και λίγο από την techno μορφή της ενώ ανάβλυζε παράλληλα μια οσμή από… Ανατολή. Μπράβο θα πω στα παιδιά!
Οι Sonis Jesus είναι τέσσερις. Ο man στην κιθάρα και τα πλήκτρα, ο εξαιρετικά χαρισματικός drummer, ο δεύτερος κιθαρίστας που εκτελεί και χρέη δεύτερων φωνητικών και ο μπασίστας που είναι και ο βασικός της φωνής. Η αρχή αναμενόμενη “No Way” με υλικό από το Grace. Η συνέχεια βασίζεται στο τελευταίο τους album. Αν και παίζουν το “I’m In Grace”, έχω λίγο ξενερώσει γιατί έχουν παίξει το δίσκο ολότελα ολόκληρο και μονοκόμματα απλά με άλλη σειρά… και δεν είναι τόσο ψυχεδελικός. Ή μάλλον καλύτερα είναι τύπου electro indie και παραπάνω wave και σκοτεινός. H φάση αλλάζει με το “Monkey On My Back” και την επιστροφή στην αρχή της δισκογραφίας τους. Λες και παίζουν άλλοι μου φαίνεται. Δυναμώνει κατά το “Triumph”, απογειώνεται στο “Reich” και πάνω που είμαστε όλοι στην τρέλα, μας καληνυχτά με το “Locomotive”. Ναι εκεί θέλαμε κι άλλο και δεν μας το έδωσαν.
Αυτά που σκέφτομαι τώρα που συμπληρώνεται η ανταπόκριση είναι:
1) Death Disco, μα με πολύ καλό ήχο όντως.
2) The Bonnie Nettles, συγχαρητήρια εστί.
3) Sonis Jesus, o Neither Virtue Nor Anger με ψήνει περισσότερο, επιμένω.