Με εξαίρεση το δυναμικό reboot τους στη δισκογραφία με το “No Cities To Love” του ’15, είναι αλήθεια πως οι τελευταίες δουλειές των Αμερικανίδων Sleater-Kinney ακροβατούσαν μεταξύ ενός συνθετικού writer’s block και μιας νωχελικής διάθεσης. Χωρίς να είναι απόλυτα αδιάφορες δουλειές, τα The Center Won’t Hold (2019) και Path Of Wellness (2021) παρά τις κάποιες καλές στιγμές τους, δεν είχαν την κατάλληλη δυναμική για να ξεχωρίσουν.
Το πρόσφατο Little Rope, ηχογραφήθηκε στην άβολη σκιά μιας τραγωδίας καθώς η Brownstein έχασε τη μητέρα και τον πατριό της σε ένα μοιραίο δυστύχημα. Δεν ορκιζόμαστε πως η απώλεια και ο πόνος εμπνέουν τελικά -θετικά- την τέχνη, μα για τις Sleater-Kinney αυτή η δουλειά καταφέρνει να ξεφύγει εντυπωσιακά από την indie rock ρουτίνα των τελευταίων ηχογραφήσεων τους, καταθέτοντας μας μια χούφτα από σπουδαία tracks και αξιομνημόνευτες μελωδίες.
Αν και δεν κάνουν βήμα παραπέρα από την riot grrrl/indie τακτική τους, το Little Rope έχει όση αφοπλιστική ζωντάνια χρειάζεται ένα album για να ορθοποδήσει. Singles όπως τα “Needlessly Wild”, “Hunt You Down” και “Crusader” κολλάνε στο repeat, ενώ το εναρκτήριο “Hell” μπαίνει στη λίστα ως ένα απ’ τα πιο όμορφα κομμάτια που έχουν συνθέσει ποτέ.
Οι Sleater-Kinney, πέρα από το cult status τους (και την επιρροή τους) εξακολουθούν να προσφέρουν κατά καιρούς σπουδαίες μουσικές. Το Little Rope είναι μία ακόμη από αυτές τις στιγμές, και του αξίζει λίγο απ’ την προσοχή σας.
