Εν όψει της πολυαναμενόμενης έκδοσης του πρώτου δισκογραφικού τους πονήματος συζητήσαμε εντός – εκτός κι επί τα αυτά (και πέραν αυτών) των rock και γενικότερων καταστάσεων με την μελωδική συμμορία των Silked & Stained.
Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την μουσική και ποιο είδος, πρόσωπο ή γεγονός υπήρξε καθοριστική επιρροή;
Αντώνης: Όταν ήμουν έξι χρονών από μια κασέτα της ξαδέρφης μου, συγκεκριμένα το “Οut of this world” των Europe. Αργότερα κινήθηκα σε πιο metal δρόμους, την εποχή του λυκείου, ακούγοντας κυρίως Hammerfall κι εκεί ήταν που είπα “Θέλω να παίξω κιθάρα”.
Ορφέας: Κάπου στα έξι μου ξεκίνησα να παίζω πιάνο όμως με πίεζε αρκετά. Πολύ αργότερα, στο γυμνάσιο, μια best of συλλογή των Nirvana ήταν αυτή που με μύησε στον ήχο του rock και του metal. Επέλεξα τα τύμπανα διότι με συνάρπαζαν εγκεφαλικά.
Δημήτρης: Εγώ ξεκίνησα με τους Green Day και γενικότερα με το κίνημα του pop punk κάπου στο γυμνάσιο. Έπειτα θέλησα να παίξω μουσική και με κέρδισε το μπάσο διότι ήθελα κάτι διαφορετικό.
Βασίλης: Θα ήταν κάπου στα έξι με επτά μου χρόνια όταν ασχολήθηκα με το κλασικό πιάνο. Βέβαια, άργησα πάρα πολύ να συνειδητοποιήσω πως η κλασσική μουσική δεν ήταν για εμένα. Δεν μελετούσα τις ασκήσεις μου αλλά κομμάτια των Queen κι εν τέλει στο χρόνο του πτυχίου σταμάτησα.
Πότε, με ποια πρόσωπα και υπό ποιες συνθήκες προέκυψε η γέννηση και τ’ όνομα του σχήματος;
Αντώνης: Κάπου το 2008. Ήμουν στο αυτοκίνητο κι άκουγα Raw Silk όταν έπεσα σε μια λακούβα με αποτέλεσμα να λερωθούν τα τζάμια. Όπως ταρακουνήθηκα έπεσε το βλέμμα μου πάνω σε μια πινακίδα γνωστής μάρκας τσιγάρων. Εκεί ακαριαία το συνειδητοποίησα. “Silked & Stained”, απ’ το πρώτο συνθετικό του προϊόντος κι από την κηλίδα στο τζάμι. Πέντε χρόνια μετά, κατόπιν κόπων και βασάνων (γέλια), το σχήμα πήρε την μορφή που έχει σήμερα και θα ήθελα στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω όλους όσους συνέβαλλαν στην διαμόρφωση του.
Ποια είναι τα κύρια στοιχεία που καθορίζουν την ταυτότητα του σχήματος;
Η αντοχή, η στοχοπροσήλωση, η πίστη σ’ ό,τι υπηρετούμε, η αντίληψη του αιέν αριστεύειν και πάνω απ’ όλα η οικογενειακή μεταξύ μας οικειότητα.
Ποια ή ποιες είναι η πηγή/ες εμπνεύσεως τόσο της μουσικής όσο και των στίχων σας;
Η μαγεία της στιγμής, προσωπικά βιώματα και όνειρα.
Ποια ανάγκη σας ώθησε να επιλέξατε την τέχνη της μουσικής;
Ορφέας: Η ελευθερία και η δημιουργία.
Δημήτρης: Η εκ των υστέρων κατάσταση εσωτερικής ισορροπίας που βίωνα.
Αντώνης: Διότι η έκφραση των συναισθημάτων είναι για εμένα πιο εύκολη με αυτόν τον τρόπο
Βασίλης: Για όλα όσα προσφέρει ως μέσο επικοινωνίας και για τις διαθέσεις που άλλαζα. Όταν είμαι χάλια γίνομαι καλύτερα κι όταν είμαι καλά γίνομαι ακόμη καλύτερα.
Ενεργά την στιγμή αυτή που βρίσκεστε, τί μέλλει γενέσθαι σχετικά με προσεχείς εμφανίσεις/ηχογραφήσεις και που μπορεί το ακροατήριο να έχει πρόσβαση στο υλικό σας;
Ηχογραφούμε το πρώτο μας album στα CFN studios με τον Διονύση Χριστοδουλάτο των Sorrowful Angels στην παραγωγή κι εμφανιζόμαστε στις 22/4 στην Αρχιτεκτονική Ζωγράφου με support που θ’ ανακοινωθεί σύντομα. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να μας βρει στο Facebook, στο Υoutube και στο Reverb Nation.
Πώς εκλάβατε την εμπειρία να επεκταθείτε πέραν της έδρας σας και δίπλα σ’ ένα εντελώς διαφορετικό, συγκριτικά με το οικείο σας, αισθητικό σύμπαν όπως αυτό των Valerie’s Bones;
Ήταν μια πάρα πολύ όμορφη εμπειρία αυτή στο Rock Dragon club μ’ ένα ακροατήριο που αν και δεν το ξέραμε συμμετείχε. Δεν έχουμε κόμπλεξ ταυτότητας και είναι χαρά μας να παίζουμε δίπλα σε ανθρώπους που έχουν σκοπό να πάει μπροστά η σκηνή. Επίσης, είναι εμπειρία να παίζεις δίπλα σε κάποιον που το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Γενικότερα θέλουμε να κάνουμε έδρα μας όλο τον κόσμο.
Θεωρείτε πως η συνεχής αλλαγή της σύνθεσης του σχήματος επηρέασε την πρόοδό του χρονικά όπως και την συνοχή του;
Ναι, αλλά δεν μετανιώνουμε, διότι προσέφεραν εμπειρίες που μας ωρίμασαν.
Εάν το εγχείρημά σας αποτύχει, πώς θα συνεχίσετε πέραν αυτού ως πρόσωπα;
Σίγουρα θα επαναπροσδιορίζαμε και σε κάθε περίπτωση η μουσική θα συνεχιζόταν με άλλα πρόσωπα και σε άλλα περιβάλλοντα.
Πέραν αυτών, ασχολείστε με κάτι άλλο όπως κάποια εργασία ή σπουδές;
Αντώνης: Διδάσκω αγγλικά κι αναμένω το πτυχίο μου ως Ηλεκτρονικός/Μηχανικός.
Ορφέας: Εργάζομαι ως ιδιωτικός υπάλληλος και βρίσκομαι στο έτος του πτυχίου μου ως Ηλεκτρονικός/Μηχανικός.
Βασίλης: Βρίσκομαι στο έτος του πτυχίου στο τμήμα Πληροφορικής του ΕΚΠΑ.
Δημήτρης: Κάνω την πρακτική μου στον Ευαγγελισμό ως βοηθός χημικού αναλυτή και θα φύγω για μεταπτυχιακό στο Newcastle.
Ποια είναι η άποψή σας για τα εγχώρια και παγκόσμια κοινωνικά δρώμενα;
Δεν συμβαίνει κάτι καινούριο. Απλά, ένεκα της διαρκούς μετάδοσης των πληροφοριών τα βιώνουμε πιο άμεσα. Ως κρίση θα περάσει όμως χρειάζεται να μάθουμε απ’ τις πληγές που θ’ αφήσει. Σε κάθε περίπτωση μέσα σ’ όλο αυτό, πέραν άλλων, κόβονται και τα φτερά της δημιουργικότητας και δυστυχώς επιβεβαιώνεται τραγικά η αναλωσιμότητα του ανθρώπου. Χρειάζεται να αλλάξουμε την στάση μας βάζοντας τον εαυτό μας στη θέση του άλλου.
Μπορεί η εποχή που διάγουμε ν’ αποτελέσει την αρχή ενός νέου κι ουσιώδους καλλιτεχνικού κινήματος;
Δυστυχώς όχι στον βαθμό που θα μπορούσε διότι πλέον όλα θυσιάζονται ακόμη πιο αισχρά στον βωμό του χρήματος. Όσο δύναται η εποχή αυτή να συσπειρώσει ίσως το ακροατήριο άλλο τόσο μπορεί να το απωθήσει μεταξύ του διότι έχει χαθεί κατά πολύ η δια ζώσης επαφή. Βέβαια, πάντοτε οι ακραίες συνθήκες αποτελούσαν πρόσφορο έδαφος για ευκαιρίες…
Θεωρείτε πως η εφαρμογή μιας ιδέας, ανεξαρτήτου εφορμήσεως, δύναται να περιορίσει τ’ ανθρώπινα πρόσωπα περισσότερο απ’ ότι να τα προάγει;
Χρειάζεται να βιώσεις πρώτα κάτι για να το εφαρμόσεις και φυσικά πόσο αποφασισμένος είσαι αλλιώς αυτοπεριορίζεται. Αναλόγως λοιπόν με την ιδέα, ποιοι θα την διαχειριστούν και σε ποιους θα απευθύνεται.
“Η βόλεψή μου η παρακμή μου”. Πώς το ερμηνεύετε;
Το θέμα είναι να διατηρήσεις τα κεκτημένα χωρίς αυτά να σε καταστήσουν στάσιμο.
Αξίζει να αγωνιστεί και να πεθάνεις κάποιος για οτιδήποτε;
Ανάλογα με το πόσο σοβαρό είναι για τον καθένα αυτό που χρειάζεται, τόσο πιο έτοιμος είναι να πληρώσει το ύστατο τίμημα.
Ποιον θεωρείτε ως “επιλήσμων”;
Αντώνης: Είναι στην ευχέρεια και κριτική ικανότητα του άλλου να εκτιμήσει όσα έκανες γι’ αυτόν.
Δημήτρης: Άνθρωποι με μια συναισθηματική διπολικότητα. Την μία μέρα σου εκμαιεύουν να τους φέρεσαι καλά και την άλλη σου δείχνουν ποιοί πραγματικά είναι.
Ορφέας: Αυτός που προδίδει την εμπιστοσύνη σου.
Βασίλης: Αυτοί που σε θεωρούν ως δεδομένο. Όλοι μας δηλαδή λίγο η πολύ ο ένας τον άλλον.
Πώς ερμηνεύετε την “τύχη”;
Βασίλης: Είναι συνώνυμο της μοίρας. Είναι πάντα εκεί για να καθοδηγεί τον χρόνο που έχει χαραχτεί για εσένα.
Ορφέας: Ένας πανταχού παρόν παράγοντας. Όλα κι όλοι έχουν μέσα τους την τύχη. Επίσης, γαμιέται ο Murphy! (Γέλια)
Αντώνης: Αυτό που ψάχνεις και το βρίσκεις “τυχαία” την επόμενη ώρα όπως φερειπείν τραγουδιστή! (Γέλια)
Δημήτρης: Η κρυφή γλώσσα του σύμπαντος. Πολλά συμβαίνουν τυχαία κι εμείς δεν τα παρατηρούμε αν και είμαστε μέρος τους.
Ποιο είναι αυτό που δεν θα τελειώσει ποτέ;
Αντώνης: Το while(1)}} (δυνατά γέλια).
Δημήτρης: Το σύμπαν.
Ορφέας: Ο κύκλος.
Βασίλης: Η ζωή οποιασδήποτε μορφής.
Αν όχι τώρα πότε;
Ορφέας: “It’s my life” (παρεμβαίνει ο Βασίλης) “it’s now or never” (παρεμβαίνει ο Αντώνης) “I don’t wanna live forever” (παρεμβαίνει ο Δημήτρης) “I just wanna live while I’m alive” (συνάδοντες) “It’s My Life!”
Η θεωρία σας για την ζωή σε μια λέξη/φράση/πρόταση:
Βασίλης: Πάλεψε τους δαίμονες σου, ακολούθησε του αγγέλους σου.
Αντώνης: Ακολούθησε τ’ όνειρό σου.
Δημήτρης: Cherish life.
Ορφέας: Γίνε ο δικός σου θεός.
Τους διαβάσατε, τους ακούσατε και σίγουρα εναγωνίως αναμένετε το πρώτο τους δισκογραφικό πόνημα. Μέχρι τότε stay silked and remain stained all of you fellaz!