Οι Sick Of It All – στα πλαίσια του Unleashed Hell inFest X by Hardtimes – παρέδωσαν μαθήματα ενεργητικότητας κι ένα “text-book” σεμινάριο σκηνικής παρουσίας, προκαλώντας δέος και πεσμένα σαγόνια στους παρευρισκόμενους.
Ναι μεν περίμενα αρκετό κόσμο να τραβηχτεί στους Sick Of It All (Σάββατο βράδυ, let’s blow some steam off…) αλλά δεν περίμενα να πετύχω τόσους φίλους και γνωστούς “από τα παλιά”. Ή μάλλον… θέτοντας το καλύτερα, δεν είχα συνειδητοποιήσει, αφενός, το πόσο πολύ τελικά γουστάραμε αυτή την μπάντα ενώ μεγαλώναμε στα 90’s, και αφετέρου, το ευρύτερο κληροδότημα τους στις νεότερες γενιές.
Ανταπόκριση: Ζακ Ανανιάδης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (πλήρες photo report εδώ)
Οι “δικοί μας” Black Mamba ξεκίνησαν το μίνι αυτό φεστιβάλ, αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά ότι το κατέχουν το άθλημα. Παρότι τους έβλεπα για δεύτερη φορά έχω αρχίσει και τους συμπαθώ αρκετά. Ο κόσμος μαζεύονταν δειλά δειλά κατά τη διάρκεια του set τους και η ατμόσφαιρα ζωντάνευε λεπτό με το λεπτό. Τα παλικάρια έπραξαν το αναμενόμενο και θεμιτό: μας προετοίμασαν κατάλληλα για το main event παίζοντας με όλη τους την καρδιά τα hardcore πονήματα τους. Ο frontman πάνω-κάτω να ουρλιάζει, οι έγχορδοι μπροστά να σιγοντάρουν με το κοπανητό τους, κι ο ντράμερ-στυλοβάτης να κρατάει τη μπάντα στη θέση της με γκρούβες και με σπήντες. Επιμένω ότι τα “Mental Pollution” και “Short Life” είναι από τα καλύτερα τους κομμάτια καθώς περίμενα πως και πως για να τα ακούσω.
Οι Blood Shot Down είναι μια 5μελής Βερολινέζικη metalcore μπάντα με μέλη από Alithia, Disrespect – μεταξύ άλλων – και υπάρχουν από το 2016. Σχετικά καινούργιο σχήμα αλλά με βετεράνους στις τάξεις του. Οφείλω να ομολογήσω ότι με κέρδισαν από τα πρώτα κομμάτια, χωρίς πολλά πολλά. Άψογη σκηνική παρουσία, εκπληκτικές φωνητικές δεξιοτεχνίες (στο γρέζι αλλά και στα μελωδικά) από τον frontman Devrim, και γενικά ένα wall of sound/heaviness που δεν θα κρυβόταν ακόμα κι αν έπαιζαν στον δρόμο με ενισχυτές 3 watt! Τραγούδια που ξεχώρισα ήταν τα “The Youth Of Today” & “The So Called Charity”, και τα δυο από τον τελευταίο τους δίσκο, του 2021, The Great Escape.
Οι παλιοί μας γνώριμοι Last Hope, από τη Σόφια της Βουλγαρίας, πήραν εν συνεχεία τη σκυτάλη, ανεβάζοντας κι άλλο την ένταση της βραδιάς – σ’ ένα ΑΝ γεμάτο πλέον από κόσμο. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τη τελευταία φορά που τους είχα δει και η διαφορά ήταν τεράστια. Σούπερ δεμένη μπάντα, επικοινωνιακά πάρε-δώσε με τον κόσμο, circle pits, έμπειρη σκηνική παρουσία από τον τραγουδιστή Alex Boyadjiev – όπου το πέρας του χρόνου τον έχει αφήσει ανεπηρέαστο – και μ’ ένα true old-school hardcore setlist αποτελούμενο από κομμάτια μεσα από το τελευταίο τους άλμπουμ Peacemaker (2019) αλλά κι απ’ όλη τους την δισκογραφία, κράτησαν ψηλά τις στροφές εν αναμονή των SOIA. Keep it up & stay true guys!
Μιλώντας για το πέρας του χρόνου και το πόσο μπορεί να (μας) επηρεάσει, στην περίπτωση των Sick Of It All θα έλεγα πως καθόλου! Από την στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή, γύρω στις 11 παρά είκοσι, οι Νεοϋορκέζοι έβγαλαν τόση ενέργεια λες και περίμεναν 4 χρόνια (από το τελευταίο τους λάϊβ στην Αθήνα δηλαδή) για να την ξεφορτωθούν! Πρώτο κομμάτι “Injustice System”, old-school ξεκίνημα – φωτιά το ΑΝ, με τον κόσμο να παραληρεί. Stage-dives, mosh-pits, circle pits, απ’ όλα είχε το πρόγραμμα και για όλη τη διάρκεια του show. Ακολούθησαν τα “Clobberin’ Time” και “Maladjusted”, με τον Pete Koller να χοροπηδάει σαν το κατσίκι επί σκηνής, αγνοώντας τα χρονάκια του και τους καθωσπρεπισμούς.
Με το που ο Lou Koller άρχισε να πετάει σχετικά υπονοούμενα και νύξεις για το επερχόμενο κομμάτι όλοι ξέσπασαν σε επιφωνήματα, και με το ξεκίνημα του “Take The Night Off” ξεκίνησε ο πανικός και τα circle pits. Ομόφωνα όλοι τραγουδήσαμε: “Let’s celebrate that we don’t give a fuck…” με το μεσαίο μας δάχτυλο ψηλά στον αέρα. Απογοητεύτηκα απειροελάχιστα που δεν άκουσα το “Just Look Around” από το ομότιτλο άλμπουμ, αλλά με αποζημίωσε, με το παραπάνω, η ξεσηκωτική εκτέλεση του “We Want The Truth” από τον ίδιο δίσκο.
Περίπου στα μέσα του set τους οι SOIA, αεικίνητοι και (φαινομενικά) ακούραστοι, μας χαλάρωσαν με το πάνκικο “Us Vs. Them” και με το μελωδικότατο “Consume”, προτού περάσουν στο “Machete” και πάρει φωτιά, ξανά, το mosh-pit. Στο “Bull’s Anthem” – από το Wake The Sleeping Dragon! του ’18 – μας πήγαν σε πιο sing-along καταστάσεις, κρατώντας τις ισορροπίες ανάμεσα σε τσιτωμένο heavy hardcore και μελωδικά “χιτάκια”.
Τα αδέρφια Koller ήσαν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής, ενώ οι Craig Setari στο μπάσο κι Armand Majidi πίσω από τα τύμπανα κρατάγανε σώα κι ασφαλή τα μπετόν αρμέ θεμέλια του Sick Of It All οικοδομήματος. Προς το τέλος της βραδιάς μας κοπάνησαν κι ένα “Scratch The Surface”, με την γκρούβα να φτάνει στο ταβάνι, ενώ για φινάλε κράτησαν το – ιστορικό πλέον – “Step Down”, αφήνοντάς μας, με το χαμόγελο στα πρόσωπα, καθώς όλοι φωνάζαμε: “In the underground, integrity lies within…”
Οι Sick Of It All απέδειξαν περίτρανα, once more, ότι είναι the Kings of NYHC (είπαμε, οι “Νονοί” είναι άλλοι…) καταρρίπτοντας τις οποίες αμφιβολίες περί λάϊβ αποδόσεων, παίζοντας ένα all-around setlist αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις σε παλιούς και νέους fans της μπάντας.
