Παρακλάδι της metal μουσικής με τέσσερα γράμματα που δεν είναι ευρέως διαδεμένο στη χώρα μας… Doom ίσως; Οι Shattered Hope παίζουν αγνό και ατμοσφαιρικό doom, που άλλες φορές γίνεται funeral και άλλες death, κι αφού δεν τους… χωράει ο τόπος, επισκέπτονται συχνά τις σκηνές τους εξωτερικού. Στις 16 Μαρτίου, με headliners τους Γερμανούς Ahab, οι Shattered Hope πρόκειται να παρουσιάσουν το ολοκαίνουριό τους δεύτερο album, “Waters Of Lethe”, στο An Club και η Αναστασία Παπαδάκη δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει μια ωραία κουβεντούλα με τον κιθαρίστα τους, Θάνο Βελισσάρη.
Καλώς ήρθες στο Rockin’Athens και συγχαρητήρια για το “Waters Of Lethe”. Αν και μετράτε αρκετά χρόνια παρουσίας, υπάρχει κάποιος κόσμος που μπορεί να μη σας γνωρίζει. Οπότε, ποια είναι η ιστορία των Shattered Hope ως τώρα;
Γεια χαρά και ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δίνετε να πούμε δυο λόγια για την μπάντα, μέσω του Rockin’Athens. Οι Shattered Hope δημιουργήθηκαν το 2002 – πριν 12 χρόνια δηλαδή. Δυσκολευτήκαμε αρκετά να βρούμε τα κατάλληλα μέλη, γιατί, όπως γνωρίζουν όλοι, το doom και ειδικά το παρακλάδι του που εμείς ακολουθούμε, δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Ελλάδα. Μετά από πολλές αλλαγές στο line-up, ξεκινήσαμε τα πρώτα live το 2004, κυρίως με διασκευές σε μπάντες που ακούμε όπως My Dying Bride, Saturnus, Katatonia κ.α. αλλά και με κάποια δικά μας κομμάτια. Το 2005 ηχογραφήσαμε το πρώτο μας demo με τίτλο “A View of Grief”. Το demo έλαβε γενικά πολύ καλή ανταπόκριση και το 2007 ηχογραφήσαμε το “Promo 2007” που τελικά λειτούργησε σαν δεύτερο demo. Από κει και πέρα άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα live στο εξωτερικό και εμφανίσεις με πολύ σημαντικές μπάντες του χώρου εδώ. Παράλληλα συνθέταμε το ντεμπούτο μας, “Absence”, που κυκλοφόρησε το 2010. Αρκετά live μετά τον πρώτο δίσκο, ώσπου μπήκαμε στο studio για το “Waters of Lethe” που κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες.
Φαίνεται πως η μεγάλη διάρκεια ανάμεσα σε αυτό και το ντεμπούτο σας, “Absence”, χάρισε περισσότερη ωριμότητα στις συνθέσεις σας. Πες μας μερικά πράγματα για το album.
Σίγουρα πιο ώριμο και κατασταλαγμένο album. Δουλέψαμε πιο συστηματικά και προσεγμένα γι’ αυτό. Φυσιολογικό βέβαια, γιατί όσο ζεις μαθαίνεις και σε κάθε επόμενη ηχογράφηση πάντα πας πιο προετοιμασμένος απ’ ότι στην προηγούμενη. Στο “Waters of Lethe” ξέραμε καλύτερα τι ακριβώς θέλαμε και ήμασταν πιο συγκεκριμένοι. Κατά κάποιο τρόπο είναι δύσκολο album σε σχέση με το “Absence”, δε σε «πιάνει» τόσο εύκολα όσο το πρώτο. Είναι πιο βαρύ και μονολιθικό. Σε σημεία κλειστοφοβικό και αρκετά ακραίο, καταλήγοντας λιγότερο μονολιθικό. Μοιρασμένο ανάμεσα στο doom/death και το funeral doom. Φαίνεται άλλωστε και η εξέλιξη της μπάντας, που έφυγε σιγά σιγά από το doom/death και πέρασε σε πιο βαριά riff, χωρίς όμως να απαρνιέται το παρελθόν και το ύφος της, αλλά αλλάζοντας αισθητική.
Οι μέχρι τώρα full length κυκλοφορίες σας έχουν κυκλοφορήσει από τη Ρωσική Solitude Productions. Πως καταλήξατε σε αυτήν; Πως πάει η συνεργασία σας;
Όταν ηχογραφήσαμε το “Absence”, στείλαμε κάποια promo σε εταιρείες. Η Solitude ήταν η πιο άμεση στις απαντήσεις της σε σχέση με τις υπόλοιπες που έλαβαν promo, και χωρίς να χρονοτριβούν θέλησαν να κυκλοφορήσουν το album. Συμφωνήσαμε μαζί τους, αφού όσα προσέφεραν κάλυπταν τις απαιτήσεις μας. Είμαστε αρκετά ευχαριστημένοι από τη συνεργασία μαζί τους. Θεωρείται underground label και κυκλοφορεί αυστηρά και μόνο doom δουλειές, από οποιοδήποτε ιδίωμα του doom. Δεν είναι label μεγαθήριο βέβαια, αλλά για αυτό που θέλουμε εμείς είναι μια από τις καλύτερες επιλογές αυτή τη στιγμή. Έχει στο roster της πιο underground αλλά πολύ ποιοτικές και ανερχόμενες μπάντες.
Γνωρίζω ότι οι εμφανίσεις σας σε μεγάλα festival του εξωτερικού, αφιερωμένα εξ’ολοκλήρου στον doom ήχο, είναι πολυάριθμες. Πως είναι τα πράγματα εκεί έξω; Τι εμπειρίες έχετε αποκομίσει από αυτά τα live;
Κάθε live ξεχωριστό. Η ανταπόκριση στις βόρειες χώρες είναι μεγαλύτερη απ’ ότι εδώ, στηρίζουν και συνεχώς ψάχνουν για νέες μπάντες. Έχουν υπάρξει μπάντες που δεν τις ξέραμε καν πριν παίξουμε μαζί τους. Ίσως το κλίμα και η μουντάδα του Βορρά τραβάει περισσότερο αυτόν τον ήχο, ίσως απλά να έτυχε, αλλά όπως και να ‘χει υπάρχουν πολύ περισσότεροι οπαδοί του συγκεκριμένου ήχου στο Βορρά, με festival που έχουν γίνει πλέον παράδοση (Dutch Doom Days, Doom Shall Rise μέχρι πρότινος) και έχουν αναδείξει μπάντες. Οι εμπειρίες κάθε φορά διαφορετικές, μα πάντα αξέχαστες. Έχουμε γνωρίσει αρκετό κόσμο, έχουμε περάσει καλά με ανθρώπους που το μόνο που μας συνδέει είναι πέντε νότες και τίποτα παραπάνω και φυσικά, πάντα είναι ένα πολύ ωραίο συναίσθημα να μοιράζεσαι τη σκηνή με μπάντες που ακούς αρκετά χρόνια και σε έχουν επηρεάσει.
Τα τελευταία χρόνια η ελληνική σκηνή έχει αρχίσει και παρουσιάζει μεγάλη άνοδο, ενώ όλο και ποιοτικότερες δουλειές ξεπηδούν από το εγχώριο underground. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό; Είναι κάποιες μπάντες ή κυκλοφορίες που ξεχώρισες τα τελευταία χρόνια;
Ανέκαθεν νομίζω πως υπήρχαν ποιοτικές μπάντες στο underground. Απλά πολλές φορές υπήρχε η τάση μια μπάντα να προσπαθεί να πατήσει πάνω σε άλλη ή να φανεί καλύτερη, λες και υπήρχε κάποιου είδους κόντρα, κάτι το οποίο νομίζω πως τα τελευταία χρόνια έχει εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό. Πέρα από αυτό, παλιότερα ήταν δυσκολότερο να ανέβει μια μπάντα και να προχωρήσει με όλες τις δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσει. Προσωπικά, στο χώρο που κινούμαστε και είναι και αυτός που παρατηρούμε περισσότερο, μπορώ να πω πως πάντα μου άρεσαν οι δουλειές των Decemberance, Universe 217, DreamLongDead, Agnes Vein και Immensity. Γενικά στο underground, πέρα από το doom, θεωρώ πολύ καλές τις κυκλοφορίες των Dodsferd και των Daylight Misery.
Την Κυριακή, 16 Μαρτίου, πρόκειται να παρουσιάστε τον καινούριο σας δίσκο, παρέα με τους Γερμανούς Ahab. Μιλάμε δηλαδή για ένα σίγουρα πολυαναμενόμενο live. Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας αυτή;
Σίγουρα το πιο βαρύ set μας ως τώρα. Θα παίξουμε αποκλειστικά κομμάτια από το νέο δίσκο και θα είναι η πρώτη μας εμφάνιση χωρίς live πλήκτρα και ως πεντάδα πλέον. Έχουμε δουλέψει αρκετά πάνω στο νέο δίσκο και ανυπομονούμε να τον μοιραστούμε με τον κόσμο. Όλο το line-up του live είναι ιδανικό για κάτι τέτοιο καθώς οι Nekkar είναι μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα και οι Ahab μια από τις καλύτερες μπάντες στη σκηνή.
Κάποια άλλα σχέδια; Συναυλιακά και μη;
Το Μάιο κατεβαίνουμε στην Κρήτη για το Underworld Rises Fest. Θα μοιραστούμε τη σκηνή με άλλες τέσσερις μπάντες (Revolted Masses, Observ, Doomocracy και Hellhounds) σε έναν ανοιχτό χώρο κάπου στο Ηράκλειο. Πέρα από αυτό το live, δεν έχει επιβεβαιωθεί κάτι άλλο. Μιλάμε για κάποια άλλα live αλλά ακόμα τίποτα δεν είναι σίγουρο. Πέρα από τις συναυλίες, ίσως υπάρξουν μερικές ενδιαφέρουσες συνεργασίες στο άμεσο μέλλον, αλλά και πάλι, ακόμα τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, Θάνο. Ο επίλογος δικός σου.
Ευχαριστούμε κι εμείς πολύ για το όλο ενδιαφέρον. Ahab – Shattered Hope – Nekkar, Κυριακή 16 Μαρτίου στο An Club, στα 2 bpm!