Με αφορμή την επιστροφή τους στη χώρα μας και την εμφάνισή τους στο 9th Street Mode Festival, οι εκ Λονδίνου ορμώμενοι Senser μίλησαν στην Κική Ηλιάδου για τις μεγαλύτερες επιρροές τους, τη ζωή στην περιοδεία αλλά και το Brexit.
Γεια χαρά, είμαι η Κική και σας ευχαριστώ που μοιράζεστε κάποιο χρόνο μαζί μου. Ως μπάντα που έχει περάσει από κάποιες αλλαγές στο line-up της μέσα στα χρόνια, γιατί πιστεύετε ότι είναι τόσο δύσκολο για τους μουσικούς να χωρέσουν μαζί; Πόσο σημαντικό βρίσκετε για μια μπάντα να μένει ενωμένη όσο τα χρόνια περνάνε; Είναι κομματάκι πρόκληση περισσότερο από ανάγκη να συναντάτε και να συνεργάζεστε με νέους ανθρώπους και πόσο καλοί είστε με αυτές τις αλλαγές;
James: Το να βρίσκεσαι σε tour είναι εκπληκτικό μα και σε στιγμές ένα είδος test… Όταν είσαι με τη μπάντα σου 24/7 κάθε μικρή ιδιοσυγκρασία από καθένα από τα μέλη της μπάντας μπορεί να δημιουργήσει πανωλεθρία ακόμη και στις πιο αρμονικές ομάδες ανθρώπων… Η συντροφιά μπορεί να αρχίσει να αδυνατίζει… και όταν είσαι νέος είναι εύκολο να αντιδράς στα πράγματα λίγο πιο γρήγορα και απότομα… είμαστε λίγο μεγαλύτεροι τώρα… και λίγο σοφότεροι… ευτυχώς!
Υπήρξατε ένα είδος ενός νέου ήχου που συνένωνε industrial, electro, metal, psychedelic funk και dub, rock, hip hop και rapcore. Πως αισθάνεστε γι’ αυτό και ποιες είναι οι επιρροές σας στη μουσική αλλά και στη ζωή;
Nick: Αισθάνομαι απίστευτα υπερήφανος που καταφέραμε να κάνουμε κάτι τόσο νέο και φρέσκο. Στην τελική απλά προσπαθούσαμε να συνδυάσουμε μαζί τις διαφορετικές μουσικές μας επιρροές. Όλοι, και τα 7 μέλη της μπάντας, φέραμε κάτι μοναδικό και προσωπικό στον ήχο. Ήταν πάντα μία πολύ φυσική και οργανική διαδικασία. Είναι αστείο αλλά με τις δεκαετίες οι προσωπικές μας επιρροές έχουν γίνει περισσότερο σαν μία συλλογική επιρροή πλέον. Ιστορικά είμαι περισσότερο επηρεασμένος από τα rock, metal και jazz ύφη. Ωστόσο κάθε μουσική που εμπνέει μία ευσυγκίνητη αντίδραση σε μένα είναι υψηλά ισχυρή σε επιρροή. Αυτά μπορούν να διασταυρώσουν είδη. Στη ζωή προσπαθώ να ακολουθώ ένα μονοπάτι που δεν προκαλεί δεινά σε άλλους και ειδικά στα ζώα. Πρέπει να ακολουθώ ένα μονοπάτι που είναι αληθινό σε ουσία και τελικά οδηγείται από τη διαίσθησή μου. Είμαι επηρεασμένος από αυτούς που συμβάλλουν σε κάτι πραγματικά χρήσιμο και βοηθητικό για τον κόσμο. Αυτούς που ακολουθούν το δικό τους μονοπάτι και απλά δεν καταδιώκουν με κλειστά μάτια χρηματικά και υλικά κέρδη.
Ποιες γυναικείες φωνές σας έχουν εμπνεύσει και πως είναι να υπάρχει μία γυναίκα τραγουδίστρια με άντρες μουσικούς;
Kerstin: Μερικές φορές το να είσαι γυναίκα τραγουδίστρια και να συναγωνίζεσαι τα φωνητικά επίπεδα με τις μεταλλικές κιθάρες μπορεί να είναι μία πρόκληση αλλά οι συναυλίες έχουν γούστο και μ’ αρέσει να φέρνω τη θηλυκή ισορροπία στον ήχο. Στα πρώιμα χρόνια μερικά από τα αγόρια που περιόδευαν με εμάς έψαχναν ναρκωτικά, πορνό και πώς να ξεφύγουν. Συμμετείχα στα party αλλά το πορνό δεν μου ταίριαζε τόσο άνετα. Η πραγματικότητα της βιομηχανίας του sex μπορεί να είναι πολύ σκοτεινή. Είχα μία φίλη που πιάστηκε σε μία κατάσταση με ένα τάχα “boyfriend” και ένα συνήθειο κόκας και κατέληξε σε κάποια έργα, είχε μπλέξει εκείνη την εποχή. Είναι περίπλοκο γιατί βρίσκεται σε κάθε κουλτούρα, την εποχή που ήμασταν σε ένα tour bus στο Ηνωμένο Βασίλειο μαζέψαμε μία βαριά έγκυο που μας έλεγε πως την παράτησε το αγόρι της σε μία υπηρεσία μα αναρωτιέμαι αν ήταν μία sex worker γιατί μπορούσες να μυρίσεις το sex επάνω της, τα ρούχα της ήταν τσαλακωμένα σαν να μην είχε σπίτι. Μου είπε πως είχε 5 παιδιά και πως όλα είχαν δοθεί στην πρόνοια. Της έδωσα μία κλίνη να κοιμηθεί στο λεωφορείο, φαινόταν τόσο κουρασμένη και με βαριά καρδιά. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα πρόθυμο νέο κορίτσι και μία δύσκολη σπιτική ζωή και μπορεί να καταλήξεις σε όντως μπερδεμένες καταστάσεις. Τα αγόρια δεν εξερευνούν αυτά τα πράγματα πια στις περιοδείες και ο καθένας έχει ένα υγιή σεβασμό γενικά για τον άλλον οπότε είναι αρκετά cool. Μουσικά έχω επηρεαστεί από απίθανες γυναίκες τραγουδίστριες όπως Sheila Chandra, Annie Lennox, Kate Bush, Bjork, Chaka Khan, Billie Holiday, Betty Davis και μία πολύ καλή φίλη μας που λέγεται Jasmine Rodgers – και παρακαλώ να την check-άρετε, είναι εκπληκτική.
Πίσω στο 1994, ήταν μία έκπληξη για εσάς να εισαχθείτε στα UK album charts και μάλιστα στο νούμερο 4 με το πρώτο σας “Stacked Up” ως αρχάριοι; Όσο για τώρα, εργάζεστε πάνω σε κάποιο καινούριο υλικό αυτήν την περίοδο;
John: Ναι ήταν μία τεράστια έκπληξη. Παρόλο που είχαμε εργαστεί πολύ σκληρά, πολύ touring και πολύ δουλειά με τον Τύπο. Μπορούσαμε να δούμε την ορμή της κίνησης να χτίζεται αλλά δεν πιστεύαμε ότι θα είχε τόσο μεγάλη σύγκρουση. Και ναι, δουλεύουμε πάνω σε καινούριο υλικό και έχουμε προσπαθήσει κάποια καινούρια σε live πρόσφατα. Είναι πάντα μία αργή διαδικασία για τους Senser μα θα φτάσουμε εκεί τελικά!
Είστε επίσης μία μπάντα γνωστή και ως πολιτικοποιημένη. Τι θα λέγατε να μοιραστείτε κάποιες από τις απόψεις σας; Πως είναι η κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο αυτήν τη στιγμή (μετά τις εκλογές) και πως πιστεύετε το πλήθος θα απαντήσει στο Brexit;
Heitham: Λοιπόν προσωπικά δεν είμαι μόνιμος κάτοικος στο Ηνωμένο Βασίλειο τα τελευταία 13 χρόνια κι έτσι δεν μπορώ να μιλήσω με 100% ακρίβεια μα γυρνάω εκεί αρκετά τακτικά. Νομίζω πως το Brexit πουλήθηκε στους Βρετανούς με έναν πολύ ύπουλο τρόπο και σε πολλές περιπτώσεις σχεδιάστηκε πάνω σε μία πολύ βαθιά έδραση του ρατσισμού. Η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε έκανε focus βαρύ πάνω στους “μετανάστες” που ακολουθήθηκε από την επιλογή του “μένω” ή “φεύγω”. Πολλοί από τους λιγότερο μορφωμένους, οι μεγαλύτεροι και οι περισσότερο αντιδραστικοί ψηφοφόροι νόμιζαν πως αυτό αναφερόταν κατευθείαν στους μετανάστες για το αν θα φύγουν ή θα μείνουν. Θα μπορούσα να δω κάποια πλεονεκτήματα στους μακρό οικονομικούς λόγους που ζητούν πελάτες και διαφημίζεται από πρώτο χέρι και δεν είμαι αφελής όσο αναφορά την καλοσύνη της Ευρώπης μα το Ηνωμένο Βασίλειο δεν ήταν δεμένο στο euro ως νόμισμα και ήδη χαιρόταν ένα αρκετά προνομιακό καθεστώς. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η αλλαγή θα γίνει εξαιρετικά δαπανηρή, δεν θα οδηγήσει κατ’ ανάγκη σε μεγάλες αυξήσεις στην παραγωγή στο Ηνωμένο Βασίλειο και έχει ήδη επιβλαβείς επιπτώσεις στις βιομηχανίες που στηρίζονται στους κατοίκους από άλλες χώρες όπως επίσης και στους Βρετανούς υπηκόους στην Ευρώπη. Νομίζω πως υπάρχει ένα αίσθημα μετάνοιας και αποθάρρυνσης ακόμη και από αυτούς που ήταν ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα αφού δεν φαίνεται να υπάρχει ένα καθαρό πλάνο για το μέλλον.
Ποιο θα ήταν το μικρό σας μυστικό για να επιτευχθεί η προσωπική ελευθερία στη ζωή και ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που μπορείτε να δώσετε;
James: Μην σταματάτε να μαθαίνετε. Μην μεγαλώσετε. Μην τρώτε brown acid…
Υπάρχει κάποιο μέρος που δεν έχετε ακόμη επισκεφθεί αλλά θέλετε πολύ να…;
John: Δεν έχω πάει ποτέ στη Νότια Αμερική για να παίξω συναυλίες. Θα το ήθελα πολύ να πάω εκεί αν είχα προσφορές.
Επισκέπτεσθε την Θεσσαλονίκη την πρώτη του Σεπτέμβρη. Είστε ενημερωμένοι για κάποιες από τις υπόλοιπες μπάντες που μοιράζεστε τη σκηνή; Εάν μπορούσατε να μείνετε μέχρι το τέλος του 9th Street Mode Festival, ποιες μπάντες θα προτιμούσατε να δείτε;
Nick: Βλέπω ότι οι Asian Dub Foundation, Zion Train, και Dub Pistols είναι όλοι στο billing. Έχουμε παίξει σε festivals μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια. Είναι όλες σπουδαίες μπάντες κι έτσι θα ήθελα πολύ να τους check–άρω. Εκτός από τις μπάντες, θα ενδιαφερόμουν να δω break dancing, parkour, BMXing και skateboarding. Δεν τα βλέπεις αυτά πολύ συχνά στα festivals!
Εάν έχετε κάτι που θέλετε να προσθέσετε, παρακαλώ σας κάντε το! Ευχαριστώ ξανά και χάρηκα για τη γνωριμία.
Ανυπομονούμε να βρεθούμε πίσω στην Ελλάδα, είναι ένα από τα αγαπημένα μας μέρη στον κόσμο να επισκεπτόμαστε, να γνωρίζουμε ανθρώπους, να τρώμε το φαγητό και να πίνουμε… τα καταφέρνεις καλά Ελλάδα και ανυπομονούμε να παίξουμε στο festival! Ευχαριστώ και σε σένα και χάρηκα που σε γνώρισα επίσης!
***ΕΝGLISH VERSION:***
Hello, this is Kiki and thank you for sharing some time with me. As a band that over the years has been through some lineup changes, why do you think it is so difficult for musicians to ‘fit’ in together? How important do you find it for a band to stick together as years pass by? Is it a bit of a challenge rather than a need to meet and co-operate with new people and how good are you doing with such changes?
James: Being on tour can be amazing but at times testing… when you’re with your band 24/7 every little idiosyncrasy of each band member can play havoc with even the most harmonious groups of people… the camaraderie can start to wear pretty thin… and when you’re young it’s easy to react to things a bit too quickly and abruptly.. we’re all a bit older now… and a bit wiser… hopefully!!
You were kind of a first new sound that combined industrial – electro, metal, psychedelic funk and dub, rock, hip – hop and rapcore. How do you feel about that and which are your influences both in music and life?
Nick: I feel incredibly proud that we managed to do something new and fresh. Ultimately we were just trying to fuse together our different musical influences. All 7 members of the band brought something unique and individual to the sound. It was always a very natural and organic process. It’s funny but over the decades our individual influences have become more of a collective influence now. Historically I am most influenced by the rock, metal and jazz genres. However any music that inspires an emotional reaction in me is highly influential. These can cross genres. In life I try to follow a path that does not cause suffering to others especially to animals. I have to follow a path that is true to my essence and is hopefully guided by my intuition. I am influenced by those who contribute something truly useful and helpful to the world. Those who follow their own path who are not just blindly pursuing monetary and material gain.
Which female vocalists have inspired you and what is it like being a female singer with male musicians?
Kerstin: Sometimes being a female singer and competing vocal levels with metal guitars can be a challenge but the gigs are fun and I like to bring the female balance to the sound. In the early days some of the boys on tour with us were seeking out drugs porn and getting out of it. I participated in the partying but porn didn’t sit that comfortably for me. The reality of the sex industry can be pretty dark. I had a friend who got caught up in a situation with a so called boyfriend and a coke habit and she ended up on a few films she was pretty messed up at that time. Its complicated because it’s in every culture, one time we were on our tour bus in the UK and we picked up a heavily pregnant girl who said she’d been dumped by her boyfriend at a service but I wondered if she was a sex worker because you could smell the sex on her, her clothes were tatty like she didn’t have a home. She told me how she had 5 kids and they had all been take into care. I gave her a bunk to sleep on the bus, she seemed so tired and heavy hearted. It only takes a vulnerable young girl and a difficult home life and you can end up in really messed up circumstances. The boys don’t really explore that stuff anymore on tour and everyone has a healthy respect generally for each other so it’s pretty cool. Musically I’ve been inspired by amazing female vocalists such as Sheila Chandra, Annie Lennox, Kate Bush, Bjork, Chaka Khan, Billie Holiday, Betty Davis and a good friend of our called Jasmine Rodgers – please check her out, she’s great!
Back to 1994, was it a surprise for you to enter the UK album charts at number 4 with your first one “Stacked Up” as a beginner? As for now, are you working on some new material at the moment?
John: Yes it was a massive surprise. Although we had been working really hard, touring lots, doing lots of press. We could see the momentum building but didn’t think it would have such a big impact. And yes, we are working on new material and we have been trying out some new ones live recently. It’s always a slow process for Senser but we will get there eventually!
You are also a band known to be politically charged. What about sharing some points of your views? How is the situation in the UK at the moment (after the elections) and how do you believe will the crowd respond to the Brexit?
Heitham: Well personally I haven’t been a resident of the UK for the last 13 years so I can’t speak with 100% accuracy but I do return there fairly regularly. I think that Brexit was sold to the British public in a very insidious way and in many cases it drew on a very deep seated racism. The language that was used was focused heavily on “immigrants” followed by the choice of “stay “or “leave”. Many of the less educated, the older and more reactionary voters thought this referred directly to immigrants staying or leaving. I could see some advantages of the macro economic reasons being touted around before hand and I’m not naive about the benevolence of the EU but the U.K. was not tied to the euro currency and already enjoyed a fairly privileged status. The reality is that this shift will be incredibly costly, it will not necessarily drive large increases in production in the UK and is already having detrimental effects on industries that rely on residents from other countries and also on UK citizens in Europe. I think there is a sense of regret and despondency even from those who were happy with the outcome as there seems to be no clear plan for the future.
What would your little secret be to achieve individual freedom in life and which is the best advice you can give?
James: Don’t stop learning. Don’t grow old. Don’t eat the brown acid…
Is there any place you haven’t been yet but really looking forward to?
John: I’ve never been to South America to play gigs, would love to go there if we get any offers.
You are visiting Thessaloniki, Greece at the 1st of September. Are you aware of any other bands you are sharing the stage with? If you could stay till the 9th Street Mode Festival is over, what bands would you most like to see perform?
Nick: I see that Asian Dub Foundation, Zion Train, and Dub Pistols are all on the bill. We’ve played festivals with them all over the years. They’re all great bands so I would love to check them out. Aside from the bands, I would be very interested to see the break dancing, parkour, BMXing and skateboarding. You don’t see that very often at festivals!
If you have anything you would like to add in our conversation, please do so. Thanks again and nice to meet you.
We’re all looking forward to being back in Greece, it’s one of our favourite places in the world to visit, play, meet people, eat food and drink… you done good Greece and we’re looking forward to playing your festival! Thanks to you and nice to meet you too!