Ναι λοιπόν, πήγαμε στους Scorpions στις 20 Ιουλίου. Άλλη μια συναυλία Scorpions; Ναι, άλλη μια, αλλά θα πούμε και για αυτό.
Ανταπόκριση: Άρης Πολιτόπουλος / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Φτάσαμε στην πλατεία Νερού γύρω στις 18:00 και ήδη είχε αρχίσει να μαζεύεται αρκετός κόσμος. Με το πρόγραμμα να τηρείται σχεδόν ακριβώς, στις 19:05 βγήκε στη σκηνή ο George Gakis με τους Troublemakers για να ζεστάνει το, έτσι κι αλλιώς πολύ ζεστό, κλίμα. Το set του είχε σχεδόν αποκλειστικά διασκευές που εκτείνονταν από Deep Purple και Led Zeppelin σε Bon Jovi και Aerosmith. Για περίπου 40 λεπτά, ο Gakis και η μπάντα του, διασκέδασαν το κοινό που μάλλον πέρναγε πολύ καλύτερα από ότι εγώ… Ιδιαίτερα ευδιάθετος και ομιλητικός, αποδείχθηκε καλή επιλογή για να ξεκινήσει το live, αν και δεν ερμήνευσε όλα τα κομμάτια με την ίδια επιτυχία (το “Another Brick in the Wall” θα μπορούσε να λείπει).
Συνέχεια με Firewind και “Into the Fire” we go! Μετά από κάποια χρόνια απουσίας οι Έλληνες metal heroes είναι ξανά εδώ με τον Henning Basse στη θέση του τραγουδιστή πλέον. Αν και η μπάντα ξεκίνησε πολύ δυναμικά, ο ήχος σε όλη τη διάρκεια του show δεν ήταν στον πλευρό τους. Το μπάσο και τα drums ήταν ιδιαίτερα μπουκωμένα και τα πλήκτρα του Bob Katsionis κάλυπταν στα σόλο όλα τα άλλα όργανα, συμπεριλαμβανομένης και της κιθάρας του Gus G. Το συγκρότημα ωστόσο δεν πτοήθηκε και απέδειξε, για ακόμη μια φορά ότι άξια βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Αν και το set τους κάλυψε μεγάλο μέρος της ιστορίας τους η βάση του ήταν ξεκάθαρα οι τελευταίες τους δουλειές με τρία κομμάτια να προέρχονται από το “The Premonition”. Ο Basse στάθηκε στο ύψος των συνθέσεων, αν και χρειάζεται λίγη δουλειά ακόμα για να δέσει απόλυτα με το σχήμα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση οι Firewind μας δώσανε ένα απολαυστικότατο metal show και σίγουρα κατάφεραν να κερδίσουν το, ομολογουμένως, ετερόκλητο κοινό των Scorpions. Εις αναμονή του νέου δίσκου!
Η ώρα για τους Scorpions όμως είχε φτάσει. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του για τους Γερμανούς γερόλυκους και να κάνει ό,τι χαβαλέ θέλει. “Έχουν κάνει ένα σκασμό farewell tours, έχουν παίξει και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας, είναι πιο γραφικοί και από τους τσολιάδες στο Σύνταγμα…” Δεν θα πω ότι όλα αυτά τα κακεντρεχή σχόλια δεν έχουν μια δόση αλήθειας, αλλά όταν οι Scorpions πατάνε το πόδι τους στη σκηνή τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία! Ό,τι και να πω για αυτήν την εμφάνιση είναι λίγο. Οι τύποι κοντεύουν τα 70 και παίζουν σαν 20άρηδες. Έναρξη με “Going out with a Bang” και το πάρτυ άρχισε για τα καλά με το setlist μοιρασμένο τόσο σε κλασσικές επιτυχίες όσο και σε καινούρια κομμάτια. Σίγουρα υπήρχε μια κάποια αμηχανία από τον κόσμο στις καινούριες συνθέσεις και φάνηκε αυτό από τις χλιαρές αντιδράσεις. Στο ακουστικό medley, για παράδειγμα, με τα “Always Somehwere”/“Eye of the Storm”/“Send me an Angel”, το ενδιάμεσο κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο της μπάντας, “Return to Forever”, ήταν κάπως… αχρείστο. Πάντως, στο “Wind of Change”, που ακολούθησε, έγινε ο αναμενόμενος πανικός και από εκεί και πέρα το set απογειώθηκε.
Αξίζει σε αυτο το σημείο να σημειωθεί το πολύ εντυπωσιακό show που είχαν οι Σκορπιοί μαζί τους, με το τεράστιο video wall πίσω από τη σκηνή να παίζει συνεχώς και να δίνει άλλη διάσταση στη συναυλία. Τα “Rock’n’Roll Band”, “Dynamite” και “In the Line of Fire” ανέβασαν τα decibel για να έρθει ένα από τα highlights της βραδιάς, κατά την γνώμη μου, το drum solo του Μικη Ντυ (έτσι το έγραφε στην μπλούζα του δεν φταίω εγώ!). Ο drummer των Motorhead, που ακολουθεί τους Scorpions στην 50th anniversary περιοδεία τους, “έσπειρε” σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Ακούραστος, έδωσε ακόμα περισσότερη ένταση στα κομμάτια και το σόλο του πραγματικά αποθεώθηκε από το κοινό. Για το κλείσιμο “Blackout”, “No One Like You” και “Big City Nights” οπότε και μας χαιρέτησαν προσωρινά εν μέσω πανικού. Για encore τα υπερ-κλασικά “Still Loving You” και φυσικά “Rock You Like a Hurricane” τα οποία τραγουδήθηκαν λέξη προς λέξη από τον κόσμο.
Επειδή είμαι γκρίνιας, μικρή παραφωνία στην όλη βραδιά ήταν ο ήχος στο πρώτο μισό του set που ήταν πολύ χαμηλά σε ένταση και με προβληματάκια στις κιθάρες ενίοτε. Αν και ψυλλιάζομαι ότι έγινε για να βγαίνει ο Meine πιο εύκολα μπροστά, ήταν κάπως ενοχλητικό. Στη συνέχεια ωστόσο τα πράγματα τσίτωσαν και δεν υπήρχε κανένα παράπονο! Ό,τι και να πούμε για αυτήν την εμφάνιση γενικά είναι λίγο. Οι Scorpions απέδειξαν (όχι ότι το είχαν ανάγκη βέβαια) ότι είναι μια από τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ μπάντες του πλανήτη και ελάχιστοι μπορούν να παίξουν σαν αυτούς. Όπως είπε και ο φίλος μου και συντάκτης του Rockin’Athens, Παναγιώτης Αντωνίου: «Οι Scorpions είναι από τις μπάντες που αν εσύ νομίζεις ότι είσαι cool, ποτέ δεν θα είσαι τόσο cool όσο οι Scorpions».